Εκεί που ο Bernabéu χρησιμοποιούσε την φαντασία, ο Florentino ξοδεύει τα χρήματα της Μαδρίτης

Του Luis Miguel Gonzalez

Cicinho, Diogo, Kaká κι ακόμα μερικές αποτυχίες

Από τότε που έγινε πρόεδρος, ο Perez έκοβε τις επιταγές απ’το καρνέ με ασυνήθιστη χαρά. Φυσικά, ως επικεφαλής του συλλόγου. Ο Florentino έχει σπαταλήσει περισσότερο από 1 δις ευρώ σε απογοητευτικές μεταγραφές

Φαντάζομαι τον Jokin Aperribay, πρόεδρο της Real Sociedad και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της, να γιορτάζουν την επιστροφή του Asier Illarramendi στις τάξεις της ομάδας του Σαν Σεμπαστιάν. Γιορτάζοντας όχι μόνο την επιστροφή ενός καλού παίκτη, αλλά και τα οικονομικά οφέλη τα οποία έχουν λάβει απ’αυτόν. Πωλήθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης για 32 εκατομμύρια € κι επέστρεψε σχεδόν με τα μισά. Έτσι διαπραγματεύεται ο Florentino Perez τα συμφέροντα του συλλόγου που προεδρεύει. Ένα ακόμα σοβαρό σφάλμα που προστίθεται σε όσα έχει διαπράξει από τότε που έγινε πρόεδρος του συλλόγου.

Καθώς κανείς δεν μπορεί να του ζητήσει ευθύνες για τις κατεργαριές που κάνει με τέτοιες μεταγραφές, μιας και ξοδεύει χρήματα που δεν είναι δικά του, λοιπόν ... Viva La Pepa! Καλή ώρα στην ACS, της εταιρείας της οποίας προεδρεύει επίσης, θα επιδοκίμαζαν που σπαταλούσε τα εκατομμύρια ευρώ με την επιπολαιότητα που το κάνει στη Μαδρίτη. Είναι αλήθεια ότι η ACS έχει σημαντικά έσοδα απ’τις περιηγήσεις της λευκής ομάδας στην Αυστραλία, στην Κίνα, στη Σαουδική Αραβία ...

Ο κ Pérez έχει ξοδέψει περισσότερο από 1 δις ευρώ για μεταγραφές στις δύο προεδρικές του περιόδους. Ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της Μαδρίτης με περισσότερη θλίψη από ό,τι δόξα. Ο τελευταίος, επιπλέον με τον προαναφερθέντα Illarramendi, ο Lucas Silva, ο οποίος έχει παραχωρηθεί δανεικός στη Μαρσέιγ. Αλλά μιας και υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις, οι κραυγές των οποίων φτάνουν μέχρι τον ουρανό, ας δούμε μερικές απ’αυτές.

Κακά, 67 εκατομμύρια ... και δωρεάν αποχώρηση

Το 2009 η Μίλαν πούλησε τον Κακά στη Ρεάλ Μαδρίτης για 67 εκατομμύρια €. Τέσσερα χρόνια μετά, ο παίκτης επέστρεψε στην ιταλική ομάδα, ως ελεύθερος, βγαίνοντας απ’την πίσω πόρτα. Σ’αυτό το πάνω από 1 δις καταγράφονται τα 100 εκ. που ξόδεψε ο Florentino Pérez για ν’αποκτήσει τους Gravesen, Owen (κατακτητής, τότε, της Χρυσής Μπάλας), Samuel, Woodgate, Cicinho, Diogo και Pablo García, ο οποίοι πέρασαν απ’τη Μαδρίτη με περισσότερη θλίψη από ό, τι δόξα. Ακριβώς όπως οι Canales, Sahin, Altintop, Essien… ή ο Cassano, που ήταν σαν χλευασμός στους madridistas. Ο Ιταλός παίκτης έφτασε όχι μόνο ανησυχητικά υπέρβαρος, αλλά εκδιώχθηκε απ’την ομάδα, απ’τον συμπατριώτη του, τον Φάμπιο Καπέλο, καθώς ο προπονητής είδε ότι νοιάζονταν περισσότερο για τις νύχτες της Μαδρίτης παρά για την αθλητική του καριέρα. Η Μαδρίτη κατέληξε να τον παραχωρήσει στη Σαμπντόρια για περίπου τρία εκατομμύρια λιγότερα από ό,τι είχε κοστίσει. Τι καλές μπίζνες έχουν κάποιοι σύλλογοι κι ενδιάμεσοι με τον κ Pérez!

Θα μου πείτε ότι ήταν άλλες εποχές, αλλά η cantera της Ρεάλ Μαδρίτης έφτασε να’ναι αξιοθαύμαστη, σεβαστή και αξιοζήλευτη απ’τους ισπανικούς και ξένους συλλόγους. Με τον Luis Molowny επικεφαλής, στη θέση του γενικού διευθυντή. Τον Vicente del Bosque, σε ρόλο συντονιστή της ακαδημίας και τέσσερεις υποδειγματικούς εργαζόμενους, τους Miguel Malbo, José Luis Ajenjo, Alberto García και Jesús García, η Ρεάλ Μαδρίτης διαφύλαξε ένα βοσκοτόπι για να ταΐσει την πρώτη ομάδα με παίκτες που σφυρηλατήθηκαν σ’αυτές τις παινεμένες ακαδημίες. Περίπου 180 παίκτες έκαναν το άλμα στη Ρεάλ Μαδρίτης, προερχόμενοι απ’τις ακαδημίες της. Πόσο θα’χαν κοστίσει, σε περίπτωση που θα’πρεπε να αγοραστούν οι García Remón, De Felipe, Grosso, Velázquez, Benito, η la Quinta del Buitre (Butragueño, Míchel, Sanchís, Martín Vázquez y Pardeza), Raúl, Casillas και πολλοί άλλοι!

Χρήματα και φαντασία

Εκείνη την εποχή, όχι τόσο μακρινή, ο πρώτος που ενδιαφέρονταν για τα παιδιά που ονειρεύονταν ότι κάποια μέρα θα παίξουν με τη Μαδρίτη ήταν ο Santiago Bernabeu, που ανησυχούσε μέχρι και για την τελευταία δεκάρα του συλλόγου. "Όταν δεν υπάρχουν χρήματα, πρέπει να’χουμε φαντασία· όταν υπάρχουν χρήματα δεν υπάρχει φαντασία". Έλεγε τότε στο κλαμπ. Λίγες προτάσεις που πρέπει να επισημανθούν στον αλαζόνα Florentino Pérez.

Ο Vicente del Bosque, επιπρόσθετα με το να ανησυχεί στο μέγιστο για όλα τα παιδιά και τους νέους που βρίσκονταν στις εγκαταστάσεις της παλιάς Ciudad Deportiva, στην οποία ανά έτος συνήθιζαν να δοκιμάζονται περίπου 10.000 υποψήφιοι για να μπουν στις ακαδημίες του συλλόγου, έδειχνε ακούραστος σε αναζήτηση νέων ακατέργαστων διαμαντιών. Υπήρξαν πολλά Σαββατοκύριακα που, αφού είχε παρακολουθήσει το πρωί παιχνίδια των παιδικών ομάδων και των ομάδων των νέων, έμπαινε στο αυτοκίνητό του κι έκανε εκατοντάδες χιλιόμετρα για να δει στην πράξη κάποιο παιδί για το οποίο τον είχαν πληροφορήσει ότι είχε μέλλον στο ποδόσφαιρο. Οι επιστροφές ήταν στις τρεις ή τέσσερις η ώρα τα χαράματα. Ένας υπάλληλος του τμήματος ποδοσφαίρου του έλεγε: «Vicente, μείνε σ’ένα ξενοδοχείο και μην επιστρέφεις, γιατί μια μέρα θα καταρρεύσεις». Κι ο Del Bosque του απαντούσε: «Αύριο, στις εννέα, πρέπει να πάω τον γιο μου στο σχολείο». Έτσι ήταν το να νοιώθει τα χρώματα της Μαδρίτης!

Όσο για τον Luis Molowny ήταν τόσο τίμιος, που όταν ταξίδευε στο εξωτερικό προκειμένου να παρακολουθήσει κάποιον παίκτη που θα μπορούσε να είναι πολύτιμος για την ομάδα, προσπαθούσε τα έξοδά του να’ταν ελάχιστα. Παρέδιδε τις αποδείξεις των ταξί που τον μετέφεραν απ’το σπίτι του στο αεροδρόμιο του Barajas και το αντίστροφο. Όταν ο ταμίας τον ρωτούσε γιατί δεν περνούσε στα έξοδα το μεσημεριανό γεύμα και το δείπνο, ο Luis του απαντούσε: «Με προσκάλεσαν σε γεύμα και σε δείπνο εκεί που ήμουν. Όπως καταλαβαίνεις δεν πρόκειται να χρεώσω το club». Ελάτε, όπως γίνεται τώρα. Ή δεν το θυμάστε; Στο τελικό του Champions League του 2014, ο Florentino ναύλωσε ένα αεροπλάνο για τη Λισαβόνα, στο οποίο συνοδεύονταν από μια σειρά από σημαντικούς πολιτικούς, των οποίων τα έξοδα ταξιδιού και των εισιτήριων, καλύφθηκαν απ’τα ταμεία του συλλόγου.

Η «μη μεταγραφή» του Κρόιφ

Επιστρέφοντας στις μεταγραφές, τον Απρίλιο του 1973, η Ρεάλ Μαδρίτης και ο Άγιαξ συγκρούστηκαν στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Εκείνη η ισχυρή ολλανδική ομάδα, με αρχηγό τον Γιόχαν Κρόιφ, νίκησε τη Ρεάλ στα δύο παιχνίδια, προκρίθηκε στον τελικό και κέρδισε τον ευρωπαϊκό τίτλο. Όταν η Μαδρίτη ταξίδεψε στο Άμστερνταμ για να παίξει τον πρώτο αγώνα, στο ασανσέρ του ξενοδοχείου όπου διέμενε η αποστολή της Μαδρίτης, ο Santiago Bernabeu συναντήθηκε τυχαία με τον Cor Coster, τον πεθερό του Κρόιφ. Κατά την έξοδο τους απ’το ασανσέρ, ο Bernabeu είπε στον Coster: "Ενδιαφέρομαι πολύ για την απόκτηση του γαμπρού σου". Ο συνομιλητής του απάντησε: "Η μεταγραφή του Johan στη Μαδρίτη εξαρτάται απ’τον Άγιαξ".

Στον επαναληπτικό, ο Van Praag, ο πρόεδρος του Άγιαξ, επισκέφθηκε την παλιά Ciudad Deportiva, συνοδευόμενος απ’τον Jose Luis Lopez Serrano, διευθυντή των Διεθνών Σχέσεων του συλλόγου. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ο Van Praag είπε στον José Luis: «Τι κρίμα που ο Don Santiago αποφάσισε να μην υπογράψει τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που θέλουν τον Johan, συμπεριλαμβανομένου και της Barcelona». Μετά τη κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου απ’τον Ajax, ο Κρόιφ δήλωσε: «Είμαι διατεθειμένος να παίξω σε μια ισπανική ομάδα και δεν θα με πείραζε να’ναι η Ρεάλ Μαδρίτης, η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Όσο για την πιθανή μεταγραφή μου στη Barcelona, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχουν υπάρξει διαπραγματεύσεις μεταξύ του club μου κι αυτής».

Το καλοκαίρι του 1973, ο Γιόχαν Κρόιφ υπέγραψε στη Barcelona. Μήνες αργότερα, ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου έκανε αυτή τη δήλωση: «Είχα προσυμφωνήσει με τον Κρόιφ για  30 εκατομμύρια πεσέτες, αλλά δεν επρόκειτο να δώσω στον παίκτη επτά εκατομμύρια πεσέτες ανά σεζόν, ποσό που του έδωσε η Barcelona. Ίσως να ντράπηκα, οφείλω να τ’ομολογήσω, που δεν έδωσα στον Ολλανδό, το ποσό που είχαμε συμφωνήσει. Το σφάλμα ήταν δικό μου, αλλά ... τα μέλη τι θα έλεγαν; Ότι ξοδεύω τα εκατομμύρια που δεν έχουμε! Η οικονομία του συλλόγου δεν μπορεί να κατασπαταλείται επιπόλαια και τα μέλη πρέπει να τα σεβόμαστε και να τα υπερασπιζόμαστε».