Florentino: "Ο Del Bosque δεν είναι προπονητής κι ο Casillas δεν είναι τερματοφύλακας, για τη Μαδρίτη"

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην El Confidencial στις 24/04/2015

Ο Jose Antonio Abellán παρουσιάζει το «Επίθεση στην Ρεάλ Μαδρίτης»

Η El Confidencial προωθεί ένα απόσπασμα απ’το «επίθεση στην Ρεάλ Μαδρίτης», ένα βιβλίο που περιέχει την έρευνα του Abellán σχετικά με το τι συνέβη απ’όταν έγινε πρόεδρος ο Καλντερόν μέχρι που παραιτήθηκε... και με τον Florentino Perez πάντα στη σκιά

Ο Jose Antonio Abellán παρουσιάζει το βιβλίο, «επίθεση στην Ρεάλ Μαδρίτης», ένα ημερολόγιο 838 ημερών και νυχτών στο όριο, και το κάνει μέσα απ’την El Confidencial, όπου προωθούμε ένα απόσπασμα. Ο πρώην διευθυντής του αθλητικού τμήματος του COPE συλλέγει όλη την έρευνά του σχετικά με την άνοδο και την πτώση του Ραμόν Καλντερόν στην προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης και πως ο Florentino Perez ήταν πάντα στη σκιά, περιμένοντας να επιστρέψει, όπως κι έκανε. Την ερχόμενη Δευτέρα, στις 12:00, ο συγγραφέας θα έχει μια ψηφιακή συνάντηση στην οποία θα απαντήσει σε ερωτήσεις των αναγνωστών. Μερικές, πολλές, απαντώνται ήδη στο βιβλίο του. Ποια είναι η πλήρης λίστα των δημοσιογράφων που βραβεύουν τον Καλντερόν; Γιατί ο Florentino απέτυχε να εκπληρώσει πολλές απ’τις υποσχέσεις που έδωσε για να γίνει πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης το 2009; Έχοντας εξηγήσει γιατί «επίθεση στην Ρεάλ Μαδρίτης» και γιατί τώρα, έχουμε συλλέξει μερικές από τις σημαντικότερες μέρες της έρευνάς του.

... Μετά απ’αυτά τα τελευταία λόγια υπήρξε μια σιωπή που μου φάνηκε άπειρη. Ήταν σαν κάποιος απ’τους παρευρισκόμενους να τα’χε ακούσει για πρώτη φορά, το οποίο δεν ήταν αλήθεια, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Είχα πάντα την αίσθηση ότι τους είχα πει για την επίθεση και πως είχα συναντηθεί μ’όλους αυτούς τους χαρακτήρες, και με πολλούς άλλους σ’ολόκληρο το χρονικό διάστημα που διήρκεσε μια μάχη την οποία πολλοί ήθελαν να μετατρέψουν σε προσωπική. Μερικές φορές ήταν έτσι, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια μάχη μεταξύ της ερευνητικής δημοσιογραφίας, ξεχασμένη από πολλούς επαγγελματίες και της αγορασμένης και στρατευμένης δημοσιογραφίας. Δημοσιογραφία ανώδυνη, ασήμαντη κι αδιάφορη, σχεδόν λειτουργική. Διότι, μετά από όλα, η θεωρητική διαμάχη μεταξύ του Ραμόν Καλντερόν κι εμού ήταν απλά μια δικαιολογία. Στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι ήταν ένας αγώνας του μηχανισμού παράβασης και της τέλειας σχεδιασμένης πλοκής του, -υποστηριζόμενη από ορισμένους δημοσιογράφους αγορασμένους ή δηλητηριασμένους- εναντίον της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Ο Ramón, σε όλη τη διαδικασία, ήταν μόνο η κούκλα του πανηγυριού που έβαλαν μπροστά μου για να της ρίξω. Τα κλειδιά της πλοκής βρίσκονταν πίσω του και τα κρατούσαν άλλοι, οι ίδιοι που μου τα έλεγαν. Αν και θα ήταν πιο σωστό να πούμε ότι, στη συνέχεια, βλέποντας τα πυρομαχικά που συσσωρεύθηκαν, τον είχαν προδώσει.

Εκείνη τη στιγμή, το γεγονός ότι είχα δώσει στους παρευρισκόμενους τόσο συγκεκριμένα στοιχεία, τόσο φρέσκα στη μνήμη μου, και είχα γράψει ένα ημερολόγιο, τους εξέπληξε πολύ. Κι αυτή η έκπληξη με έκανε να αποφασίσω, οριστικά, να το γράψω. Έτσι μου ήρθε η ιδέα γι’αυτό το βιβλίο. Τόσο απλά. Ένα βιβλίο γραμμένο κατά τους επόμενους μήνες, αλλά που δεν είχε ακόμα τελειώσει. Η είδηση της απέλασης του Ραμόν Καλντερόν απ’την Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε επιρροή, αλλά για μένα ήταν το κλείσιμο της καθημερινής πληγής. Κάθε φορά με ανησυχούσε όλο και λιγότερο εκείνη η ατιμία. Και παρόλο που τελείωσα το βιβλίο, το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να το δημοσιεύσω. Ωστόσο, στις 16 Δεκέμβρη του 2011 εκδόθηκε μια απόφαση της Dona Mercedes Gutierrez Suarez, δικαστής που αντικατέστησε το Ποινικό Δικαστήριο Νο 9 της Μαδρίτης, με την οποία καταδίκασε τους Jesús Alcaide και Carlos Garbajosa, δύο δημοσιογράφους της El Mundo, για το έγκλημα της συκοφαντίας στο σκάνδαλο των καρτών της Ρεάλ Μαδρίτης, που χρησιμοποίησε κι απόλαυσε ο Ραμόν Καλντερόν. Και, παρόλο που η καταδίκη ήταν ένα γελοίο χρηματικό ποσό, μου έδωσε ένα οδυνηρό τσίμπημα στο στομάχι που δεν μου άρεσε καθόλου, γιατί, μετά την παράξενη καταδίκη, ο Καλντερόν ο ίδιος άρχισε να κάνει δηλώσεις στις οποίες έδειξε πολύ μεγάλος.

Αλλά αυτό δεν ήταν όλο: στις 19 Δεκέμβρη του 2011, τρεις ημέρες αργότερα, υπήρξε ένα γεγονός που άναψε τα αίματα. Έμαθα ότι ο δικαστής του Δικαστηρίου Νο 25 της Μαδρίτης διέταξε την έναρξη της δικαστικής ακρόασης του πρώην προέδρου της Ρεάλ Μαδρίτης, Ραμόν Καλντερόν, και δεκατεσσάρων συνεργατών του, συμπεριλαμβανομένου του Mariano Rodriguez Barutell, πιο γνωστό ως «Nanin» και του Alfonso Carrascosa, ιθύνων νου των πάντων, για "νοθεία" της προεκλογικής εκστρατείας για την προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης το 2006.

Η απόφαση του επιφανή κ. D. Valentín Sanz Altozano, Δικαστή του Δικαστηρίου Νο 25 της Μαδρίτης, διέταξε ν’ανοίξει η δίκη για εκείνη την βαρβαρότητα. Κατηγορούσε τον Ραμόν Καλντερόν για πέντε πράγματα: συνεχιζόμενη πλαστογράφηση εγγράφων, ψευδή μήνυση, συνεχιζόμενη προσομοίωση της εγκληματικότητας, ψευδή κατάθεση και παρουσίαση εν γνώσει του ψευδούς εγκλήματος. Και, λαμβάνοντας υπόψη τον Ποινικό Κώδικα, ο πρώην πρόεδρος της Μαδρίτης αντιμετώπιζε μια ποινή που μπορούσε να φτάσει μέχρι και τα εννέα χρόνια φυλάκισης. Κι έτσι, αν κι αρχικά με ικανοποιούσε, μετά από προσεκτική ανάγνωση της απόφασης αφηγήθηκα τι συνέβη κατά τη διάρκεια εκείνων των μηνών, όπως έχω πει και πολλές φορές στο ραδιόφωνο και στον Τύπο, και λόγω αυτών των δηλώσεων έφτασα να υποστώ προσωπική προσβολή πιεζόμενος με τον χείριστο τρόπο που υπήρχε, φθάνοντας να υποστώ ηθική και υλική απειλή. Για όλα αυτά, συνειδητοποίησα ότι η απόφαση δεν ήταν πλήρης του τι συνέβη, και υπήρχαν άνθρωποι που θα έμεναν ατιμώρητοι, έχοντας υπάρξει μοχθηροί. Εκεί δεν ήταν όλοι. Κάποιοι έλλειπαν.

Εκτός απ’την αποκάλυψη του πώς διαπράχθηκε απάτη με την επιστολική ψήφο και, ως εκ τούτου, στην άφιξη του Ραμόν Καλντερόν στην προεδρία της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Abellán διερεύνησε πώς, για παράδειγμα, οι φίλοι του Καλντερόν παρέκαμψαν τη λίστα αναμονής για να δώσουν συνδρομές ή να πουλήσουν ακατάλληλα εισιτήρια, ενώ η LFP δεν είπε τίποτα γι’αυτή τη λεηλασία. Στο μεταξύ, η φιγούρα του Florentino Perez δεν έλειπε ποτέ, παρακολουθώντας όλα όσα συνέβαιναν στο club.

14 Νοεμβρίου του 2006, ημέρα Τρίτη

Θυμάμαι ότι ο Florentino Perez μίλησε λίγο. Έδωσε την εντύπωση ότι με είχε καλέσει περισσότερο για να μάθει πράγματα παρά για να με «δηλητηριάσει» με τα δικά του. Επιβεβαίωσε όσα λέγονταν στο δρόμο: δεν ήταν αλήθεια ότι ήταν πραγματικά μακριά απ’όλα. Αυτό που συνέβη ήταν ότι οι καταγγελίες μου φαίνονταν τόσο ισχυρές που ο madridismo του τον ανάγκασε να θέλει να ξέρει τι συνέβη στο κλαμπ. Ο Florentino είναι ένας από εκείνους τους τύπους που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα. Καθώς ο ίδιος δεν μιλούσε, μιλούσα εγώ. Μετά από όλα θα ήθελα να ξέρω τι σκέφτηκε για όλες τις αλητείες του Καλντερόν και, πάνω απ 'όλα, να τον πείσω να έρθει στο πρόγραμμα και να δώσει τις απόψεις του άμεσα. Γι 'αυτό έθεσα το θέμα των συνδρομών και του είπα ότι ο Καλντερόν είχε ανοίξει ένα νέο μέτωπο. Ότι είχε παρακάμψει τη λίστα αναμονής 1800 συνδρομών. Είχε δώσει 1000 συνδρομές στη λίστα αναμονής και 1800 σε νέα μέλη-ιδιοκτήτες οι οποίοι είχαν έρθει μαζί του. Που σήμαινε όχι μόνο μια αγγαρεία για άτομα που πέρασαν μισή ζωή περιμένοντας, αλλά αντιπροσώπευε την αποτυχία μιας απ’τις πιο ζεστές προεκλογικές υποσχέσεις του. Του είπα ότι υπήρχαν άνθρωποι στους οποίους είχαν δοθεί είκοσι και τριάντα συνδρομές, και είχα ελέγξει αυτά που είχαν δοθεί στον σύνδεσμο 5 Estrellas , καθώς η ομάδα της έρευνάς μου είχε καταγράψει με μια κρυφή κάμερα πως ο πρόεδρος τους, κάποιος Jose Emilio, τα μεταπώλησε στο μπαρ Beluga, κοντά στο στάδιο Santiago Bernabeu.

Ο Rubio παρενέβη, ενθυμούμενος, για να πει ότι ο Καλντερόν εξαγόρασε έτσι τα πανό του συνδέσμου 5 Estrellas που σήκωσαν υπέρ του, και στη συνέχεια ο Florentino υπενθύμισε ότι ο José Emilio ήταν ένας άνθρωπος που είχε ένα «ψευδογραφείο» ταξιδιών και ζει απ’τη μεταπώληση και τα ταξίδια. Περιέργως, ο Florentino, μέχρι εκείνη τη στιγμή, τόνισε μόνο την ανάγκη για νέες εκλογές, χωρίς να’χει πει σχεδόν τίποτα. Ρώτησα επίσης τον Florentino αν είχε ξαναμιλήσει στον Καλντερόν, και μου είπε πως όχι. Τον κάλεσε την επομένη των εκλογών για να τον συγχαρεί και τίποτα άλλο.

Εκτός από παρατυπίες στη διαχείριση της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Abellán αποκάλυψε επίσης προσωπικές παρατυπίες του Ραμόν Καλντερόν και, ακόμη χειρότερα, με πολιτικές προεκτάσεις και απόπειρα δωροδοκίας. Γιατί η Κοινότητα της Μαδρίτης δεν διερεύνησε τα έκτροπα που έλαβαν χώρα στο Las Tablas και στο Montecarmelo με διαμερίσματα επίσημης προστασίας, τρία εκ των οποίων έπεσαν στα χέρια των παιδιών του Ραμόν Καλντερόν; ρωτάει.

5 Δεκέμβρη του 2006, ημέρα Τρίτη

Εκείνη τη μέρα πήρα ένα e-mail που με άφησε έκπληκτο. Μου έρχονταν εκατοντάδες καθημερινά, αλλά αυτό ήταν ιδιαίτερο. Ένας ακροατής μου είπε ότι ο Καλντερόν είχε πάρει ανήθικα τρία διαμερίσματα επίσημης προστασίας για τα παιδιά του. Κάτι που φάνηκε ανήκουστο, και ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Ραμόν Καλντερόν χρειάζονταν διαμερίσματα επίσημης προστασίας για την οικογένειά του. Ωστόσο, το e-mail έδινε τόσες πολλές λεπτομέρειες που δεν είχα άλλη επιλογή απ’το να καλέσω την ομάδα του Antonio Fafián και να του ζητήσω να ερευνήσει τι ίσχυε απ’αυτό το e-mail. Μου φάνηκε απίστευτο, αλλά ήθελα να ξέρω μέχρι ποιο σημείο ήταν αλήθεια. Απ’τον Καλντερόν μπορούσα να περιμένω το οτιδήποτε.

13  Δεκεμβρίου του 2006, Τετάρτη

Ήμασταν στο Hotel Palace κι ο φίλος μου ήταν σοβαρός, επειδή ήρθε η ώρα να πει τον λόγο για τον οποίο με είχε καλέσει στην πραγματικότητα, επειγόντως: με τη δικαιολογία ότι όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα και με την παραδοχή ότι δεν θα περίμενα να’χουν «διαθέσιμα» τρία ρετιρέ παρόμοια μ’εκείνα του Καλντερόν, μου πρόσφερε τρία σπίτια, με το κλειδί στο χέρι, στην περιοχή της Μαδρίτης Arroyo Fresno, αν παρατούσα τη συζήτηση για την ιστορία των διαμερισμάτων των παιδιών του Ramon. Το επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε ήταν ωμό: «Ο Ramón έχει τρία παιδιά, εσύ έχεις επίσης τρία. Ο λεκές από μούρο φεύγει μ’ένα άλλο μούρο. Αυτό είναι ένα θέμα καθαρό που θα διευθετηθεί έξω απ’την Ισπανία και μεταξύ δικηγόρων». Έμεινα έκπληκτος. Μπροστά στο έκπληκτο πρόσωπό μου, ξεκαθάρισε ότι «Είναι όλα έτοιμα για να γίνει αμέσως η επιχείρηση σ’ένα δικηγορικό γραφείο στην Ελβετία, απλά πρέπει να δώσεις το συμβόλαιο σ’ένα δικηγόρο που εμπιστεύεσαι πολύ». Απάντησα μόνο: "Πάμε, πρέπει να ετοιμάσω το πρόγραμμα γι’απόψε".

30 Ιανουαρίου του 2007, ημέρα Τρίτη

Θυμάμαι τέλεια ότι του Alfonso του ξέφυγε, καθώς έτρωγε μια μπριζόλα, ότι για κάθε ευρώ που έμπαινε στο Ίδρυμα, ένας τύπος είχε ένα 35%. Αυτός ο τύπος είχε ήδη, άλλωστε, το δικό του μισθό, αλλά δεν ήξερε πώς να τον διαχειριστεί, τι να τον κάνει και γιατί τον έπαιρνε. Ένας τύπος, αλήθεια, που κέρδιζε σχεδόν  120.000 € το χρόνο και τα αφιέρωνε στο πρωτάθλημα του γκολφ ... Κι απ’όλα αυτά, επιπλέον, το τριάντα πέντε τοις εκατό για τον ίδιο. Είπε ότι ο Ραμόν το γνώριζε. Ούτε το επιδόρπιο κατάφερε να γλυκάνει την αποστροφή που αισθάνονταν ο Carrascosa για τον Jose Ángel Sánchez. Φαντάζομαι ως αποτέλεσμα της μάχης για την εξουσία στο εσωτερικό του συλλόγου. Η αλήθεια είναι ότι επέστρεψε σ’αυτόν και μας διαβεβαίωσε ότι, στο θέμα της Mediapro, ο Ραμόν Καλντερόν δεν είχε αρπάξει χρήματα κι αν κάποιος άρπαξε, ήταν ο Jose Ángel Sánchez. Διότι, όταν ήταν όλα έτοιμα για τις υπογραφές με την Telemadrid, ήταν ο Jose Ángel ο οποίος μεσολάβησε υπέρ της Mediapro και τελικά κατάφερε να υπογράψει ο σύλλογος με τον Roures.

Απ’τις αρχές του τρέχοντος έτους, και ειδικά αφότου είχαν καταγγελθεί τα διαμερίσματα της επίσημης προστασίας των παιδιών του Καλντερόν, άρχισα να παίρνω e-mail και μέχρι και πιστοποιημένες κάρτες με πληροφορίες για την διαχείριση. Αποτέλεσμα του ότι τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου είχαν συσσωρεύσει δεκάδες εχθρούς. Ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι ο Ραμόν ήταν περιτριγυρισμένος από μια συμμορία αλητών. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνονταν απ’τις καταγγελίες που λάμβανα. Ήταν τόσο ισχυρά αυτά που διάβαζα, τόσο κατακριτέα, που σκέφτηκα ότι Καλντερόν ήταν ο λιγότερο κακός απ’όλους, ένα μικρό φιλανθρωπικό ίδρυμα, σε σύγκριση με τα περισσότερα στελέχη του.

Είναι πολλοί αυτοί που εμφανίζονται στο «Επίθεση στην Ρεάλ Μαδρίτης», αλλά λίγοι τόσο σημαντικοί όσο ο Alfonso Carrascosa, ο οποίος ήταν πάντα πίσω απ’τους ελιγμούς του Καλντερόν, αλλά κατέληξε να’ναι συναφείς στον Florentino Perez, ή στον Jose Angel Sanchez, τον γενικό διευθυντή της Ρεάλ Μαδρίτης τόσο με το πρώην πρόεδρο όσο και τώρα με τον Florentino, στον οποίο πιστώνεται ότι το λευκό club υπέγραψε τηλεοπτικό συμβόλαιο με τη Mediapro αντί για την Telemadrid.

21 Φεβρουαρίου του 2007, Τετάρτη

Όπως είχα συμφωνήσει, συναντήθηκα και πάλι με τον Florentino Perez στην ACS. Δεν μου άρεσε να τρώω στα ιδιωτικά σαλόνια των εδρών των μεγάλων επιχειρήσεων, αλλά πήγα εκ νέου. Τα πάντα, για να δω αν θα κατάφερνα να παρέμβει ο Florentino στο πρόγραμμα. Αλλά μετά απ’τις πρώτες λέξεις συνειδητοποίησα ότι το μόνο που ήθελε ήταν να με σπεκουλάρει. Κι όπως δεν ενδιαφέρονταν για την πληροφόρηση που είχα, δύσκολα θα μπορούσα ν'ανταλλάξω αυτό το αυτοκόλλητο μαζί του για να τον φέρω στο πρόγραμμα. Κι όπως ήθελε μόνο να θεωρητικολογεί, λογικά, αρχίσαμε να συζητούμε σχετικά με την παραίτηση του προπονητή. Και για τους προπονητές σε γενικές γραμμές. Και για εκείνους που είχε η Μαδρίτη.

Και τον Michel, έναν τύπο ο οποίος δεν είχε κάνει τίποτα άλλο εκτός απ’το, ν’αφήσει σε πτώση τη Μαδρίτη. Ένας απατεώνας, θυμάμαι ότι είπε, τον οποίο προστατεύει ο De la Morena (νυν διευθυντής της El Larguero). Ήταν φορτωμένος. Μέχρι να φτάσει στον πιο μισητό του προπονητή: τον Vicente del Bosque. Ο Vicente τον ερέθιζε. Μου το είχε πει πολλές φορές. Θυμάμαι κατά λέξη όσα είπε εκείνη τη μέρα: "Με την ευκαιρία, λένε ότι θα πάει στην εθνική ή κάτι τέτοιο; Ο Del Bosque της έλλειπε. Αλλά επιτέλους… Θα το δούμε, ο Del Bosque δεν είναι προπονητής ποδοσφαίρου. Είναι ότι οι άνθρωποι ... Είναι όπως όταν λέω ότι ο Κασίγιας δεν είναι ένας τερματοφύλακας για τη Μαδρίτη, νομίζουν ότι δεν μου αρέσει. Εγώ, με τον Del Bosque, δεν έχω καμία εμμονή. Πιστεύω ειλικρινά ότι ο Del Bosque είναι το αντίθετο του προπονητή ποδοσφαίρου. Η απόδειξη είναι ότι αν ήταν ένας προπονητής, θα βρίσκονταν στους πάγκους. Οι καλοί παίκτες, οι κάλοι προπονητές, παίζουν και προπονούν σ’οποιαδήποτε ομάδα. Αλλά δεν έχει ομάδα, γιατί δεν είναι προπονητής. Δεν έχει καμία απ’τις προϋποθέσεις: δεν γνωρίζει για την φυσική κατάσταση, δεν γνωρίζει για την στρατηγική, δεν γνωρίζει να διευθύνει ένα ρόστερ, δεν γνωρίζει τίποτα. Αυτό που υπήρχε ήταν μια έλλειψη εξουσίας... Όλα τα κακά της Ρεάλ Μαδρίτης, είμαι απ'αυτούς που πιστεύουν ότι έρχονται απ'την εποχή του, ειδικά από τότε που ήρθε εδώ ο Φίγκο κι έγινε στενός φίλος του Ραούλ, και οι δυο τους, μαζί με τον Hierro, διεύθυναν το ρόστερ. Έλεγαν τα πάντα... Πραγματικά ήταν εκείνοι που κυβερνούσαν, έτσι ξεκάθαρα. Ο Φίγκο είναι που γάμησε τ’αποδυτήρια, ήταν ένας μπάσταρδος όπως ο Ραούλ, οι δύο χειρότεροι για την Ρεάλ Μαδρίτης. Καημένε Vicente. Ο Vicente δεν σχεδίαζε τίποτα. Δεν θα το πω ποτέ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έκανε κουμάντο ποτέ σε τίποτα. Σε τίποτα".

Στη συνέχεια μου είπε ότι ο Luis Fernández στο RTVE θα ήταν με το μέρος μου γιατί ήταν φίλος του Antonio Garcia Ferreras, κι ο Antonio είχε μιλήσει μ’αυτόν· με το οποίο είχε σε κόντρα μόνο τη Marca, αλλά αυτό θα κατέληγε να το επιλύσει ο Pedro Jota. Αυτό σήμαινε ότι ο Calderón είχε μείνει μόνο με τις As και El Larguero. Και συνεχίζοντας με τα μέσα ενημέρωσης, μου είπε κάτι που ανέφερα όταν έφτασα στο γραφείο μου, επειδή μου τράβηξε την προσοχή: "Τώρα πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη της Marca και της ισπανικής τηλεόρασης. Και μ’αυτήν να μην απομονώσουμε την El Pais, η οποία El Pais δεν συμπεριφέρεται άσχημα, αλλά τον Relaño και τον De la Morena. Η Rondo δεν θα υπάρχει πια, βλέπεις αυτόν (Garcia Ferreras) πόσα χρόνια έχει συμβόλαιο, για ν’αλλάξει τα πάντα. Αν είναι για μήνες, θα τελειώσει. Αν είναι για εποχές, θα πρέπει να περιμένει το καλοκαίρι. Τον Luis Fernandez τον έχει βάλει ο Ferreras και είναι Ταλιμπάν madridista. Θα σου πω ένα πράγμα: αφαίρεσε το συμβόλαιο του Roberto Gomez".

19 Σεπτεμβρίου του 2007, Τετάρτη

Αυτή η μέρα ήταν μια θλιβερή ημέρα. Μία απ’τις χειρότερες της ζωής μου. Εκείνο το απόγευμα, όπως πάντα, περίπου στις 6:30 έφυγα απ’το σπίτι μου κατευθυνόμενος προς το ραδιόφωνο. Ως συνήθως, πέρασα απ’το δρόμο Arturo Soria και στο ύψος του κολυμβητηρίου Estela κατέβηκα στον M-30. Ένας M-30 που εκείνη την ώρα είχε πάντα μποτιλιάρισμα μέχρι τη γέφυρα του Ventas . Τόσο που μόλις προχωρούσα ένα μέτρο, σταματούσα και πάλι. Το να φτάσω στην γέφυρα απ’την είσοδο εκείνη θα μπορούσε να χρειαστεί μισή ώρα καθημερινά. Στον δρόμο σκεφτόμουν το πρόγραμμα, τι θα υπήρχε εκείνο το βράδυ, κι αναρωτιόμουν εάν έπρεπε να συνεχίσω να μιλάω για τα συμβόλαια που είχαν υπογραφεί απ’την Ρεάλ Μαδρίτης και τη Mediapro ή να περάσω το θέμα. Μετά από όλα, κι όπως γίνονταν συνήθως, αν και είχε προκαλέσει μεγάλο αντίκτυπο στους madridistas, μόλις που είχε αναδειχθεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Τότε κοίταξα στον καθρέφτη παρατηρώντας πίσω μου κανά δυο αυτοκίνητα που έκαναν παράξενες κινήσεις προσπαθώντας να προσπεράσουν, αλλά δεν έδωσα σημασία. Αυτοί οι τρελοί ελιγμοί είναι φυσιολογικοί σε κάθε μποτιλιάρισμα. Πάντα κάποιος που βιάζεται προσπαθεί να προχωρήσει με κάποιο τρόπο. Αλλά ξαφνικά, κι ακριβώς κάτω απ’τη γέφυρα του Ventas, το αυτοκίνητο που έρχονταν από δεξιά μου κι αυτό που έρχονταν από αριστερά μου σύγκλιναν μπροστά μου σχηματίζοντας ένα αντεστραμμένο V, εμποδίζοντάς με να προχωρήσω. Αλλά κανείς δεν είπε τίποτα. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Ή τουλάχιστον δεν το άκουσα. Η αλήθεια είναι ότι κατέβηκαν απ’τα αυτοκίνητα τρεις άνθρωποι - ίσως ήταν τέσσερις- και με πλησίασαν. Φορούσαν μάσκες κι ένας κρατούσε πιστόλι.

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικές είναι οι δηλώσεις που Abellan βάζει στο στόμα του Florentino Perez, τον οποίο συνάντησε σε πολλές περιπτώσεις, είτε για να αποσπάσει πληροφορίες είτε να δώσει. Ο νυν πρόεδρος δεν αφήνει κεφάλι σε καμία κούκλα. Επέκρινε το ίδιο, τον Φίγκο τον Raul, τον Del Bosque, τον Κασίγιας, τον Míchel. Ο στόχος ήταν σαφής: ο Florentino ανησυχούσε για το τι συνέβαινε στην Ρεάλ Μαδρίτης και σχεδίαζε να επιστρέψει, όπως τελικά συνέβη, αφού ο Ραμόν Καλντερόν κατέληξε τόσο στριμωγμένος που δεν είχαν άλλη επιλογή απ’το να παραιτηθεί. Γιατί ο Florentino Perez δεν εκπλήρωσε πολλές απ’τις υποσχέσεις που έκανε για να γίνει πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης το 2009;, ρωτάει ο Abellán.

17 Φεβρουαρίου του 2009, ημέρα Τρίτη

Εκείνη τη μέρα, μετά την πτώση του Ραμόν Καλντερόν, έφαγα και πάλι με τον Florentino Perez. (...) Σε μια στιγμή, τον ρώτησα αν θα τον κατηγορήσει για το θέμα της ασφάλισης που είχε παραποιήσει ο Καλντερόν. Θυμάμαι ακριβώς τι απάντησε: «Αυτό είναι σίγουρο, μου έχουν πει ότι ο Ραμόν Καλντερόν πλήρωνε ετησίως 75 εκατομμύρια πεσέτες για τη διάρκεια της ασφάλισης στη Μαδρίτη. Αλλά η επιτροπή που δημιουργήθηκε για την ασφάλιση είναι ένα ποσοστό του 15% αλλά δεν ξέρω από τι. Το γεγονός είναι ότι λέει ότι αυτός ο τύπος χρεώνει 75 εκατομμύρια πεσέτες το χρόνο για την ασφάλιση. Δηλαδή, αν διαρκέσει 20 χρόνια, 20 χρόνια θα πληρώνεται. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, δεν νομίζω ότι χρεώνουν πολλά εκεί "(...)

Την ίδια μέρα, όταν ρωτήθηκε αν θα υπολογίζει στην Quinta del Buitre στο νέο του πρότζεκτ, ο Florentino μου είπε: (...) "Αυτά τα παιδιά νομίζουν ... μου επιτρέπεις να σου πω την αλήθεια; Ότι μπορεί να ζουν απ’τη Μαδρίτη μέχρι να πεθάνουν. Είναι λυπηρό, αλλά αυτό επίσης, μάγκα, είναι έτσι. Αλλά όλοι, ε! Ο Γύπας, ο Sanchis, ο Michel, ο Martin Vazquez. Ολόκληρη η Quinta στο σύνολό της, ολόκληρη. Αλλά, πώς να το κάνεις, αν δεν έχεις τα χρήματα ούτε για την εγγυητική. Κι εδώ θα πρέπει να δαπανήσεις 100 ή 200 ή 300 εκατομμύρια για τη μάχη της σεζόν. Εντάξει μάγκα αλλά είναι ότι αυτοί οι τύποι θέλουν να χρεώνουν 100 εκατομμύρια το χρόνο τη Μαδρίτη. Είναι ό, τι θέλουν να χρεώνουν. Αλλά όλοι, ε! Ο Butragueño το'χει ξεκάθαρο. Το'χει πολύ ξεκάθαρο. Και είπα σ’έναν τύπο, έτσι ώστε να σε εξαπατήσω, ότι πλήρωνα 100 εκατομμύρια τον Butragueño. Και μετά, πρόσφερα τα 50 στον Michel και τα απέρριψε. Είπε: "άνθρωπε, πως θα πάρω 50 εκατομμύρια". "Αλλά 50 εκατομμύρια ήταν το καλύτερο εκείνη την στιγμή".