Ο Casemiro, ο Carvajal, το πόδι του Bale και το πέναλτι του Juanfran: 10 κλειδιά του τελικού

Του Jesús Garrido

                                     1)Ο Casemiro ως έννοια

Ας πάμε για μια στιγμή πίσω στο χρόνο. Ποιος ήταν το κλειδί για την κατάκτηση του δέκατου της Μαδρίτης; Πολλοί θα πουν ο Cristiano και τα 17 γκολ του ή ο Ramos και τα 3 γκολ του ανάμεσα σε ημιτελικό και τελικό. Αλλά αν ο Casemiro δεν είχε μπει στη Ντόρτμουντ, τίποτα απ’αυτά δεν θα’χε σημασία. Αυτό το Βραζιλιάνικο αγόρι έχει συμβάλει καθοριστικά στα δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα που κέρδισε η Μαδρίτη. Στη Γερμανία άφησε το σημάδι του κι απέδειξε την ικανότητά του, αλλά στο Μιλάνο χειροτονήθηκε ως ένας μέσος παγκόσμιας κλάσης, ένας αδιαμφισβήτητος βασικός για το μέλλον της λευκής ομάδας.

2)Ο τραυματισμός του Carvajal

Όταν η Μαδρίτη υπέγραψε τον Danilo, ήταν λίγοι αυτοί που κατάλαβαν την εκταμίευση των 31 εκατομμυρίων ευρώ για έναν παίκτη που είχε μπροστά του έναν canterano σε πλήρη απόδοση. Όπως συνέβη με τον Marcelo και τον Coentrao, ο Carvajal περίμενε τη στιγμή του κι απέδειξε ότι είναι πάνω απ’την ακριβή μεταγραφή. Είναι κομμάτι ζωτικής σημασίας της ομάδας, μια ανακούφιση στη πλευρά, ένας διαρκής κίνδυνος στην επίθεση κι ένας νηφάλιος και σθεναρός αμυντικός. Χωρίς αυτόν, η Μαδρίτη κατέρρευσε. Από’κει ήρθε η ισοφάριση. Αλλά δεν απαξιώνουμε επίσης εξ ολοκλήρου τον Βραζιλιάνο, ο οποίος έκανε μια παράταση που ξεπέρασε τις προσδοκίες.

 3)Τα προβλήματα του Bale

Συγκλόνιζε να βλέπεις τον Bale στην παράταση. Είχε πρόβλημα στο μηρό στο τέλος του αγώνα και, στη συνέχεια, οι κινήσεις του είχαν περιοριστεί στο ελάχιστο. Σε κάθε στημένη μπάλα, ο Ουαλός εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία να κάτσει κάτω, για να τεντώσει ό, τι μπορούσε και περισσότερα. Μετά το τριπλό σφύριγμα του Clattenburg στο τέλος των 90 λεπτών, το madridista ιατρικό επιτελείο ξεκίνησε απ’τον πάγκο τρέχοντας σε βοήθεια του Bale. Δεν υπήρχαν αλλαγές από πολύ νωρίς, κι ο Μπέιλ έπρεπε ν’αντέξει μέχρι τα πέναλτι. Είχε αφήσει το σώμα του στο γήπεδο, ειδικά σ’ένα μεγαλοπρεπές πρώτο ημίχρονο όπου ηγήθηκε της Ρεάλ Μαδρίτης με κάθε τρόπο. Μετά, ακόμα πιασμένος, πλησίασε φειδωλά το σημείο του πέναλτι και, χωρίς δισταγμό, νίκησε τον Oblak. Αντιστάθηκε και κέρδισε.

4)Ο Ramos κι ο έρωτάς του με τους τελικούς

Μετρώντας το δέκατο, η Μαδρίτη έχει παίξει τέσσερις τελικούς σ’έναν αγώνα, προσθέτοντας στης Λισαβόνας το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων και τον τελικό του Μιλάνου. Και στους τρεις απ’τους τέσσερις, ο Sergio Ramos εμφανίστηκε για να δώσει ένα γκολ στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ramos, φυσικά, δεν είναι ένας σκόρερ, αλλά έχει το ένστικτο του επιθετικού. Από τότε που έπαιζε στη Σεβίλλη, προσπαθούσε πάντα πριν πέσει οποιαδήποτε μπάλα να βρεθεί στην περιοχή για να εκτελέσει. Και συνήθιζε να το κάνει, επιπλέον, σε καθοριστικές στιγμές. Είναι αλήθεια ότι στο San Siro δεν θα’πρέπε ποτέ να’χει σκοράρει, γιατί ήταν οφσάιντ, αλλά τώρα αυτό δεν έχει σημασία, κανείς δεν πρόκειται να το αλλάξει. Ο Ράμος σκόραρε και πάλι σ’έναν τελικό, στο παιχνίδι, και στα πέναλτι. Αμφέβαλλε αν θα χτυπούσε αλά Panenka, όπως επιβεβαίωσε κατά την επακόλουθη συνέντευξη Τύπου, αλλά αυτή τη φορά δεν ρίσκαρε, κι επέλεξε σωστά. Μπορεί να μην ήταν ο «Man of the Match», όπως τον επέλεξε η τεχνική επιτροπή της UEFA, αλλά εμφανίστηκε όταν χρειάζονταν.

5)Ανυπολόγιστος Gabi

Είναι δύσκολο να γίνουν περισσότερα από ό, τι του Γκάμπι και να αποκτηθεί λιγότερη αναγνώριση. Όταν έπαιζε και ήταν αρχηγός της Ρεάλ Σαραγόσα, η απόδοση του πέρασε απαρατήρητη λόγω του ότι έπαιζε σε μια ομάδα που δεν ανήκε στην ελίτ του ισπανικού ποδοσφαίρου, αλλά ήδη από τότε ο Gabi ήταν ένας φινετσάτος εσωτερικός που έκοβε και πάσαρε. Και δουλειάς, πολλής δουλειάς. Ο Γκάμπι έχει κάνει όλα όσα ήταν στο χέρι του για να κάνει την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Ατλέτικο Μαδρίτης του, να κερδίσει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Το έχει κάνει σ’αυτά τα πέντε χρόνια στο σύλλογο, από τότε που επέστρεψε, και περισσότερο από ποτέ το έκανε στο San Siro, με μια σωματική διάπλαση και τεχνική, απαράμιλλες, και χωρίς ανταμοιβή. Το κλάμα μετά το παιχνίδι ήταν το πιο φυσιολογικό. Ο θυμός του να’χει δώσει τα πάντα και να μην πετύχει τίποτα ήταν μεγάλος. Αλλά όπως του είπε στη συνέχεια ο Cholo στ’αποδυτήρια, "μην κλαις, γιατί αν έδωσες ότι είχες, δεν υπάρχει τίποτα για να μετανιώσεις".

6)Το πέναλτι του Juanfran

Όταν περάσουν τα χρόνια, λίγοι θα θυμούνται το παιχνίδι που έκανε ο Juanfran Torres στον τελικό του Champions League του 2016. Θα μείνει στη μνήμη μόνο ότι ήταν αυτός που έχασε το πέναλτι. Και θα’ναι άδικο να τον θυμούνται γι’αυτό. Ειδικά δεδομένου ότι πριν από λίγους μήνες, ο Juanfran έβγαλε τη φανέλα του σε έκσταση, έχοντας δώσει την πρόκριση στην Ατλέτικο στους προημιτελικούς μ’ένα χτύπημα απ’τα έντεκα μέτρα. Ένας παίκτης που δεν συνηθίζει να εκτελεί, αλλά που, ακόμα κι έτσι, αναλαμβάνει την ευθύνη γι’αυτό, χωρίς το φόβο ενώπιον της πίεσης, όπως θα μπορούσε να’ναι επίσης η περίπτωση, πιο ευτυχής φυσικά, του Lucas Vázquez. Ίσως μέσα στην καρδιά του, ο Juanfran να εξακολουθεί να’ναι madridista, αλλά ήθελε όσο τίποτα άλλο σ’αυτόν τον κόσμο να κερδίσει το Champions League με την Ατλέτικο, το club που του έχει δώσει τα πάντα, όπου έχει ζήσει την πληρότητα της καριέρας του σε μια θέση που δεν ήταν δική του.

7)Ο Carrasco έπρεπε να μπει, και μπήκε

Η 11άδα της Ατλέτικο ήταν η προβλεπόμενη. Τελικά, ο Godin επέβαλε την κρίση του κι ο Σάβιτς έπαιξε στο πλάι του στο San Siro αντί του Giménez. Ήταν το μόνο πραγματικό ερώτημα στην 11άδα του Simeone, επειδή ήταν δεδομένο ότι θα’παίζε ο Augusto Fernández, με τον οποίο είχε δοκιμάσει σχεδόν πάντα κατά τη διάρκεια των δύο εβδομάδων της προετοιμασίας. Αλλά όταν η Μαδρίτη προηγήθηκε, ο Αργεντινός περίσσευε. Περίσσευε επειδή με τέσσερις μέσους η Ατλέτικο δεν ήξερε να επιτεθεί σε μια κλειστή άμυνα, όχι επειδή η κατάσταση ξεπερνούσε τον Augusto, ούτε στο ελάχιστο. Ο Carrasco ήταν πολύ αναγκαίος για να επιτεθεί στη Μαδρίτη απ’τις πλευρές, κι όχι μόνο απ’τους εσωτερικούς διαδρόμους που θα μπορούσε να βρει ο Koke μέχρι τους Griezmann ή Torres. Κι αν σ’αυτό προστεθεί ο τραυματισμός του Carvajal, ο Carrasco ήταν βασικός, απαραίτητος. Και ήταν καθοριστικός.

8)Ο περίπατος του Cristiano στο San Siro

«Δεν ήταν τραυματίας, ήταν τέλεια», είπε ο Ζιντάν για τον Κριστιάνο. Δεν ήταν έτσι, στην πραγματικότητα. Δεν ήταν τέλεια. Τα σπριντ του θα μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού, αποκήρυξε γρήγορα το συλλογικό παιχνίδι της ομάδας και κατέληξε στην παράταση έχοντας την ανάγκη από συνεχή προσοχή του ιατρικού επιτελείου της Μαδρίτης. Απ’τον Cristiano υπάρχουν απαιτήσεις γι 'αυτό που είναι, τίποτα περισσότερο. Απαιτείται να βγάλει αυτόν τον μεγάλο παίκτη που είναι, στα μεγαλύτερα παιχνίδια, κι όχι κόντρα σε ομάδες απ’το κάτω μέρος της βαθμολογίας της Liga. Ήταν στο San Siro όπου ο Κριστιάνο θα’πρεπε να κλείσει μια σεζόν με σκαμπανεβάσματα, στην οποία ένας που δεν είναι ο Messi του έχει κλέψει το Χρυσό Παπούτσι. Και το έκανε, αλλά όχι όπως περιμέναμε όλοι. Το έκανε μ’ένα πέναλτι, το τελευταίο, το πέμπτο, το πιο αποφασιστικό σε γενικές γραμμές, αν είχε την ευκαιρία να το χτυπούσε. Ο Cristiano είπε ότι είχε οραματιστεί να χτυπά αυτό το πέναλτι και να το βάζει. Το όραμά του έγινε πραγματικότητα, η προσδοκία του κοινού, αντιθέτως, όχι.

9)Χωρίς τον Oblak δεν θα υπήρχαν πέναλτι

Υπήρξε συζήτηση κατά τις ημέρες πριν απ’τον τελικό για τους αριθμούς του Keylor Navas στο Champions League, το πρώτο που έπαιζε ως βασικός, και δικαίως. Το μόνο δύο γκολ παθητικό σε έντεκα αγώνες ήταν μια τρέλα. Αλλά ο Jan Oblak δεν έχει πολλά να ζηλέψει, τον τίτλο και τίποτε άλλο. Διότι, αν δεν ήταν αυτός, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν θα’χε χρειαστεί τα πέναλτι για να κερδίσει το ενδέκατο, αλλά θα το’χε κάνει πολύ νωρίτερα. Στη συνέντευξη Τύπου είπε: "Θα τα πιάσω όλα". Αλλά για να τα πιάσει όλα, για να’χει αυτό το μαγνήτη που προσελκύει όλες τις μπάλες, θα πρέπει να’ναι στη σωστή θέση, έξυπνα τοποθετημένος μεταξύ των δοκαριών έτσι ώστε οι μπάλες να’ρχονται σ'αυτόν. Δεν είναι τυχαίο ότι σταμάτησε τους Casemiro, Μπενζεμά και Lucas Vázquez. Το έκανε επειδή είναι ένας εντυπωσιακός τερματοφύλακας.

10)Ο Ζιντάν και οι αλλαγές του

Όταν ένας αγώνας αυτού του υψηλού βαθμού κερδίζεται από ένα μόνο γκολ διαφοράς, η ιστορία λέει ότι οι αλλαγές θα πρέπει να προορίζονται για τα τελευταία λεπτά, τουλάχιστον μία απ’αυτές, για το τι θα μπορούσε να συμβεί και, πάνω απ 'όλα, για καθυστερήσεις. Ο Ζιντάν έπρεπε να κάνει μια αναγκαστική αλλαγή λόγω τραυματισμού του Carvajal, αλλά έκανε την τελευταία του στο 77^ο λεπτό, όταν υπήρχαν ακόμα δεκαπέντε λεπτά. Δύο λεπτά αργότερα, ο Carrasco έσπασε τα συστήματα και σύντομα, ο Bale έσπασε τα πάντα. Έβγαλε τον Kroos όταν οργάνωνε τις αντεπιθέσεις με εξυπνάδα και τον Μπενζεμά γιατί δεν τολμούσε να βγάλει τον Cristiano. Αλλά αυτό είναι ό, τι έχει το ποδόσφαιρο, να κάνεις λάθος, αλλά ακόμα κι έτσι, να πετυχαίνεις.

@suntagm_puskas