News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Η Πορτογαλία, χωρίς την καρδιά του Cristiano, πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016

Του Jesús Garrido

Ένα γκολ απ’τον απροσδόκητο Eder σκότωσε την οικοδέσποινα

Ο Cristiano δεν έχει σηκώσει κανένα Champions League με τη συγκίνηση με την οποία σήκωσε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Έκλαψε που έχασε τη μεγάλη μέρα του, κι έκλαψε που κέρδισε με το γκολ του Eder



Ναι, δεν ήταν αστείο. Η Πορτογαλία είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της. Δεν ήταν η Πορτογαλία του Eusébio, ούτε των Φίγκο και Rui Costa. Ήταν του Κριστιάνο Ρονάλντο και 22 ακόμη. Όχι, στην πραγματικότητα ήταν οι άλλοι 22 αυτοί που του έδωσαν τη μεγαλύτερη χαρά της αθλητικής ζωής του. Η όλο και περισσότερο αδύναμη φυσική του κατάσταση του δεν άντεξε ένα χτύπημα και τα δάκρυα πλημμύρισαν το πρόσωπό του όταν έφυγε στον πάγκο. Και το ίδιο συνέβη όταν ο Clattenburg έκρινε ότι ναι, ότι η Πορτογαλία ήταν πρωταθλήτρια. Το έκανε όπως και η Ελλάδα πριν από 12 χρόνια, στο σπίτι της οικοδέσποινας φαβορί. Στην Γαλλία πήγαν όλα καλά στο Euro της, εκτός απ’το τελικό αποτέλεσμα.

Η Πορτογαλία είχε ένα καρδιακό επεισόδιο όταν ο Payet πήγε να διεκδικήσει τη μπάλα απ’τον Κριστιάνο ως ίσος, χωρίς να σταματήσει για να δει τα γαλόνια του αξιωματικού που προκαλούσε. Έτσι είναι, όταν σφυρίζει ο διαιτητής, στο γήπεδο δεν υπάρχουν τάξεις. Όλοι είναι ίσοι. Και σε μια σύγκρουση, αυτό που συνέβη στον Κριστιάνο είναι μια πιθανότητα. Δεν είναι απαραίτητο να θεωρηθεί παράτυπη η ενέργεια, καθώς ένας τραυματισμός μπορεί να προέλθει από ένα γελοίο κι ασήμαντο χτύπημα. Δεν ήταν φάουλ, ο Payet διεκδίκησε τη μπάλα και με την αδράνεια χτύπησε το πόδι στο οποίο στηρίζονταν το «7». Η Πορτογαλία άνοιξε τα μάτια δύσπιστα, επιθυμώντας αυτό που έβλεπαν τα μάτια της να’ταν απλά ένα κακό όνειρο. Αυτό ήθελε ν’αποδείξει ο Cristiano, αλλά δεν μπορούσε. Έπρεπε ν’αφήσει το γήπεδο στην πιο σημαντική μέρα της καριέρας του. Τα δάκρυα ήταν δικαιολογημένα και κατανοητά και ταυτόχρονα συντριπτικά.

Αυτό που επρόκειτο να συμβεί στη συνέχεια ήταν το προβλεπόμενο τότε, ακόμη και πριν απ’αυτό. Δεν ήταν καμία τρελά η αίσθηση ότι η Πορτογαλία και η Γαλλία θα πήγαιναν το ματς στην παράταση. Η Γαλλία δεν είχε ποτέ μια σαφή ιδέα για το παιχνίδι, αλλά είχε προχωρήσει στο Euro της με βάση τα ατομικά χτυπήματα, προνομιακές καταστάσεις που συνέβησαν σε σημαντικές στιγμές, καμία μιας συλλογικής οργάνωσης που είχε προγραμματιστεί εκ των προτέρων. Και η Πορτογαλία δεν ξέρει να παίξει ποδόσφαιρο, ουσιαστικά, αλλά εξαρτάται απ’την ατομική έμπνευση του Κριστιάνο Ρονάλντο, ή απ’το να θυμίσουν οι Νάνι και Quaresma τις εποχές που έμοιαζαν σε κάτι στον Κριστιάνο. Επειδή αυτό του Eder δεν είχε προβλεφθεί από κανέναν, αλλά απολύτως κανέναν.

Μάλιστα, η αίσθηση που έδωσε η επιλογή του Φερνάντο Σάντος για τον μεγάλο επιθετικό ήταν ότι ήταν ένα ξεκάθαρο λάθος. Πώς παίζεις το μεγαλύτερο παιχνίδι στην ιστορία της Πορτογαλίας, αυτό στο οποίο μένεις χωρίς Cristiano, χωρίς να βάλεις τον André Gomes, τον παίκτη με την περισσότερη ποιότητα στη μεσαία γραμμή σου; Το ερώτημα, μετά, πήρε άλλη τροπή: πώς να το κάνεις αυτό και να πάει καλά; Αυτό το λέμε εν γνώσει του αποτελέσματος. Ο Eder είναι ένας παίκτης που βρίσκεται πολύ κάτω απ’το γενικό επίπεδο της Πορτογαλίας, το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό. Στη Swansea το γνωρίζουν καλά: 15 παιχνίδια, μηδέν γκολ. Έχει σκοράρει περισσότερα γκολ στο Euro απ’ότι στην Premier League.



Ο τελικός του 2004, ανάποδα

Και ξαφνικά, σε μια φάση που δεν είναι καν δικιά του, σε μια απομονωνόμενη ενέργεια μπροστά απ’την περιοχή, με μέτρα γύρω του, αποφάσισε να παίξει, να εξαπολύσει ένα μαστίγιο που διέγραψε περισσότερα από εκατό χρόνια παραισθήσεων, πικρών δακρύων που δεν φαίνονταν καθόλου, να τελειώνουν στα κοντά. Η χειρότερη Πορτογαλία σε δεκαετίες, αυτή με τις λιγότερες (θεωρητικά) πιθανότητες έπρεπε ν’αλλάξει την ηττοπαθή ιστορία της, καταλήγοντας να σηκώσει το Euro μέσα στην έδρα της ομάδας που αντιμετώπιζε. Τι αναμνήσεις, θα’χουν οι Πορτογάλοι. Έχασαν ένα τελικό στη Λισσαβόνα απέναντι σε μια ομάδα πολύ κατώτερη. Στη Γαλλία συνέβη ακριβώς το ίδιο, 12 χρόνια αργότερα. Λένε ότι το Euro συνήθως επαναλαμβάνει τον τρόπο του από καιρό σε καιρό, και φαίνεται να’ναι αλήθεια.

Είναι πιθανό ότι, αυτές οι αποφάσεις του Σάντος, οι τόσο αμφισβητήσιμες, είναι αυτές που έχουν κάνει την Πορτογαλία πρωταθλήτρια Ευρώπης. Γιατί μια μέρα αποφάσισε ότι ο Renato Sanches, ένα αγόρι 18 ετών, ήταν καλύτερος απ’τον Moutinho, και να ξεπεράσει ο Adrien Silva τον Gomes. Μια καλή τρέλα, που θα’λεγαν και κάποιοι. Αλλά αν η Μπάγερν πλήρωσε τόσα γι’αυτόν τον μικρό, θα πρέπει να τ΄αξίζει. Μετά την ταλαιπωρία για να προκριθεί απ’τον πιο χαλαρό όμιλο στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αποφάσισε ότι ο Renato θα’ταν ο άνθρωπος στον οποίο θα στηρίξει το παιχνίδι του. Ούτε καν ο Cristiano. Όχι, το βάρος ήταν για τον Sanches, ο οποίος το κουβάλησε σα να’ταν ένα σακίδιο γεμάτο αέρα. Ποιος δεν θα ήταν ενθουσιασμένος μ'αυτό;

Στον Deschamps δεν πήγαν τόσο καλά οι επαναστατικές του ιδέες. Μια μέρα είπε ότι ο Pogba δεν ήταν για να ξεκινήσει βασικός και σε 45 λεπτά μετανόησε, και την ίδια εκείνη μέρα, ένας αναπληρωματικός ονομαζόμενος Griezmann, έδωσε τους τρεις βαθμούς κατά της παντελώς αδύναμης Αλβανίας. Δεν αυτοσχεδίασε ξανά υπό αυτή την έννοια. Και τι θα λέγανε οι Γάλλοι «φίλοι» του εάν προκρίνονταν. Αλλά δεν θα’ταν πάντα τόσο τυχερός να πάρει ένα δώρο απ’τον ουρανό, με τη μορφή πέναλτι (σωστό πέναλτι, δεν σκεφτόμαστε πονηρά) ή ένα ριμπάουντ, ή τη θαυμαστή ακρίβεια του Giroud. Ήταν καλύτερη απ’την Πορτογαλία, πως να μην είναι αφού αυτή δεν είχε τον Cristiano, αλλά αυτή τη φορά αυτό το μικρό σημείο της τύχης της ξέφυγε. Στην πιο σημαντική στιγμή, όταν ολόκληρη η χώρα παρακολουθούσε απ’το Saint-Denis κι απ’τη fan-zone του Παρισιού. Αν το σουτ του Gignac είχε εκτραπεί μόλις λίγα εκατοστά, θα μιλούσαμε εκ νέου γι’αυτή την τύχη. Αλλά δεν επρόκειτο να κερδίσουν μ’ένα γκολ στο 92.



Πού διάολο είναι ο Pogba;

Η Γαλλία βγήκε όπως ενάντια στη Γερμανία. Η σωματική της διάπλαση είναι απαράμιλλη στην Ευρώπη και ήθελε να το δείξει απ’την αρχή τόσο στον ημιτελικό όσο και στον τελικό. Το ταλέντο δεν ξεχειλίζει, έτσι η ενίσχυση των αρετών φαίνεται ευφυής. Αυτός που μπορεί να κάνει τα πάντα κι ως εκ τούτου είναι ο καλύτερος της χώρας του, ο Griezmann, έκανε μια πρώτη μισή ώρα ογκώδης, στο επίπεδό του, τραβώντας την 11άδα των Γάλλων, ενώ αυτός που προορίζονταν γι’αυτό, ο Pogba, έθεσε και πάλι στο τραπέζι τα λόγια του Lineker: «Είναι ο πιο υπερτιμημένος παίκτης στον κόσμο;».

Ο Sissoko, τον ξεπέρασε κυριολεκτικά. Ο νυν παίκτης της Τσάμπιονσιπ, επειδή εξακολουθεί ν’ανήκει στη Νιούκαστλ του Benitez, ξεχαρβάλωσε το πορτογαλικό κέντρο με τις επελάσεις του και σε πολλές περιπτώσεις μπορούσε να σκοράρει το πρώτο γκολ. Δεν είναι ο Superman κι ως εκ τούτου έπεσε, και μαζί του όλη η Γαλλία. Παρά την απουσία στη συνέχεια ενός πρωταθλητή, ο Pogba δεν έπιασε τον υπαινιγμό. Η μπάλα ήταν γαλλική, και οι ευκαιρίες επίσης. Ο Rui Patricio ήταν απ’αυτούς που ξεχώρισαν περισσότερο απ’τους Πορτογάλους κι αυτό είναι πάντα μια αρνητική λεπτομέρεια για την ομάδα του. Η Πορτογαλία έπαιζε στην κόντρα, έκανε τον Lloris να πετάξει μια-δυο φορές, αλλά ακόμα κι έτσι δεν φάνηκε να κλείνεται ποτέ στην περιοχή της απ’τη Γαλλία, η οποία έκανε το ασυγχώρητο λάθος να μην σκοτώσει τον μισοπεθαμένο.


Ο μισοπεθαμένος έχει δύο επιλογές. Ν’αφεθεί να πεθάνει, να κλείσει τα μάτια και να περιμένει να δει το φως, ή να προσπαθήσει να σηκωθεί για να ζήσει λίγο περισσότερο. Απ’την Πορτογαλία πήραν την καρδιά, αλλά αυτή έμεινε πολύ κοντά για να συνεχίσει να ενθαρρύνει τους δικούς της. Τους ενθάρρυνε τόσο, που ήταν ο Eder αυτός που σκόραρε. Και ποτέ, μα ποτέ, ο Κριστιάνο δεν πανηγύρισε τόσο μια νίκη, όπως ποτέ δεν είχε κλάψει τόσο πολύ λόγω τραυματισμού. Δεν σήκωσε κανένα Champions League με τη συγκλονιστική συγκίνηση με την οποία σήκωσε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ήταν η πιο σημαντική μέρα της ζωής του και, με έναν τρόπο που δεν ήθελε, πήρε αυτό που ήθελε. Έχει ήδη κλείσει τον κύκλο του.

Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.