Του Enrique Marin
"Στο δικό μου μοντέλο του club υπάρχει η μορφή του
αθλητικού διευθυντή", λέει ο exmadridista στην εφημερίδα AS, ξεκαθαρίζοντας
έτσι γιατί δεν δέχθηκε το πόστο που του πρόσφερε ο πρόεδρος
"Στο δικό μου μοντέλο του club υπάρχει η μορφή του
αθλητικού διευθυντή". Αυτός είναι ο τίτλος της συνέντευξης που πήρε η «AS»
απ’τον Ραούλ Γκονζάλες Μπλάνκο στη Νέα Υόρκη, όπου ο exmadridista ασκεί καθήκοντα
Country Manager της La Liga για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν χρειάζεται να’σαι
μια διάνοια για να ξέρεις ότι ο τίτλος, που έχει μπει με κάθε πρόθεση στο
εξώφυλλο της αθλητικής εφημερίδας, είναι μια κριτική, λιγότερο ή περισσότερο συγκεκαλυμμένη,
στον Florentino Perez, τον πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης, που επίσης (μαζί, όχι
χωριστά) ασκεί καθήκοντα αθλητικού διευθυντή του συλλόγου, λόγος ακριβώς για
τον οποίο δεν θέλει κανέναν στο πλευρό του, που να’ναι ικανός να κάνει αυτή την
δουλειά. Σίγουρα για να δικαιολογήσει ή να κρύψει υπάρχει πάντα ο Τύπος που δεν
έχει καμία ντροπή να γράψει πράγματα όπως "μια έκθεση απ’την αθλητική
διοίκηση της Ρεάλ Μαδρίτης συμβουλεύει να μην γίνουν μεγάλες δαπάνες, επειδή δεν
βελτιώνουν αυτό που υπάρχει". Σχεδόν τίποτα.
Χρειάζεται η Μαδρίτη έναν αθλητικό διευθυντή;, είναι το
ερώτημα που έθεσε η 'AS' στον Ραούλ, στο οποίο ο Μαδριλένος απάντησε αρχικά με
αμφιβολίες. "Αυτή τη στιγμή ... είναι ένα θέμα του πρόεδρου". Είναι γνωστό, κι έτσι δημοσιεύσαμε σ’αυτή την εφημερίδα, ότι ο Florentino πρόσφερε στο«7» μια υπεύθυνη θέση στη Ρεάλ Μαδρίτης, αν κι ο Ραούλ του ζήτησε αυτό που απαιτεί τώρα δημοσίως. «Πιστεύω ότι η ύπαρξη ενός αθλητικού διευθυντή είναι σημαντική.
Κάποιος που να διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ του συλλόγου και του ρόστερ,
και το σχεδιασμό του. Όμως όχι μόνο στη Μαδρίτη, αλλά σε όλες τις ομάδες. Είναι
μια δομή που διατηρώ πάντα», διαβεβαιώνει, πλέον χωρίς αμφιβολία, ο Ραούλ, ένας ακόμα άγιος και σύνθημα του madridismo που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Bernabeu απ’την πίσω πόρτα.
Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου που είναι, και συνεχίζοντας με
τη μορφή του αθλητικού διευθυντή, που στη Ρεάλ Μαδρίτης παριστάνει ο πρόεδρος, ο
Ραούλ προσθέτει ότι «στην Μαδρίτη τώρα δεν υπάρχει, κι ακόμα κι έτσι έχει
καταφέρει να κερδίσει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Αλλά πιστεύω ότι είναι πολύ
απαραίτητος έτσι ώστε ο προπονητής να ασχολείται με τα δικά του. Μου αρέσει η
ομαδική εργασία και γι 'αυτό πρέπει να υπάρχει μια δομή που καλύπτει τα πάντα
και στην οποία υπάρχει μια ομαλή επικοινωνία», επιμένει, παρόλο που ο
προβληματισμός του δεν τελειώνει εκεί. "Αν υπήρχε ένα πιο «φτιαγμένο»
τμήμα ίσως να μην είχε συμβεί αυτό του Cheryshev. Αλλά ίσως και να μπορούσε να’χει
συμβεί, ποιος ξέρει. Αυτό που λέω είναι ότι πιστεύω σ’αυτή τη δομή με τον αθλητικό
διευθυντή, γιατί βοηθάει πολύ τον προπονητή αν όλα βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση".
Ο Ραούλ δεν κρατιέται επίσης όταν μιλά για το παιχνίδι. «Ο
καθένας πρέπει να ψάξει το δρόμο του για να πετύχει τους στόχους του. Οι
μεγάλες ομάδες υποχρεούνται να κερδίζουν. Αλλά στην εποχή μου, στη Μαδρίτη,
αυτό δεν ήταν αρκετό. Δεν χρησίμευε. Είχαμε μια δέσμευση για το καλό παιχνίδι»,
διαβεβαίωσε, προσθέτοντας ότι «πρέπει να επιδιώκεις τον ενθουσιασμό των
ανθρώπων. Ο ημιτελικός μεταξύ της Μαδρίτης και της City ήταν πολύ βαρετός. Η Μαδρίτη
έπαιξε καλά κατά διαστήματα, η City επίσης, αλλά υπήρχαν στιγμές που έλεγες:
"Δεν θέλουν να χάσουν. Φοβούνται". Είναι πολλοί οι έντεκα προπονητές
σε δεκατρία χρόνια;, ρωτήθηκε. «Είναι πολλοί ... πάντα το έλεγα: είχα
περισσότερους προπονητές στη Μαδρίτη απ’ότι τα χρόνια που έπαιξα σ’αυτήν. Και
μερικοί επαναλήφθηκαν: οι Capello και Camacho, δύο φορές. Νομίζω ότι
είναι 18 ή 19 ... », λέει.
Αλλά υπάρχουν κι άλλα: ο Raúl δεν διστάζει να επαινέσει τη
δουλειά του Pep Guardiola. «Δεν κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Μπάγερν, αλλά
πολλοί οπαδοί, τόσο της Μπάγερν όσο και της Bundesliga, έχουν απολαύσει τον τρόπο
με τον οποίο κατανόει το ποδόσφαιρο. Κι ακόμα και η εθνική Γερμανίας, σε πολλές
περιπτώσεις, έχει αντιγράψει τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί πολλές φορές. Ο Pep,
στο τέλος, επανεφευρίσκει κάθε σεζόν, κάθε μήνα, κάθε παιχνίδι. Είμαι
πεπεισμένος ότι θα κάνει τους οπαδούς της City ν’απολαύσουν». Ούτε και δίστασε
να ομολογήσει ότι δεν έβλεπε προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης τον Ζιντάν. «Ήταν λίγο
κοινωνικός ... Δεν ξέρω, δεν τον έβλεπα προπονητή. Υπάρχουν φορές που βλέπεις
τους παίκτες να συζητήσουν πτυχές του παιχνιδιού με συμπαίκτες κι αυτός δεν το
έκανε. Αλλά το’χε μέσα του και ήταν σαν μια διαδικασία».
Επιστρέφοντας στο θέμα του αθλητικού διευθυντή, κι όπως
έγραψε ο Jesús Cuadrado σ’αυτή την εφημερίδα, τα καθήκοντα της θέσης αυτής
είναι πέντε, "όλα απολύτως υποχρεωτικά έτσι ώστε αυτή η θέση να’ναι
δικαιολογημένη και να διεκπεραιώνεται με υπευθυνότητα." Και συγκεκριμένα:
1. Να διαμορφώσει ένα ανταγωνιστικό ρόστερ στο γήπεδο και κερδοφόρο στην αγορά.
2. Να δημιουργήσει ένα μοντέλο παιχνιδιού συνεπές και σταθερό ως ποδοσφαιρική σφραγίδα
του club. 3. Να εφαρμόσει τις κατευθυντήριες μεθοδολογίες για να παίζει καλά η
ομάδα. 4. Να καθιερώσει μια αποτελεσματική κι ανταγωνιστική απόδοση Και 5. Να θεσπίσει
μια κατάλληλη μεθοδολογία για την εκπαίδευση των παικτών στις θυγατρικές ομάδες
και στις εξαρτώμενες. Δεν πρόκειται για την παρέμβαση στο έργο του προπονητή,
αλλά σε στενή σχέση μ’αυτόν, θα πρέπει να εμφυτεύσει στο club τη δική του ποδοσφαιρική
ταυτότητα κι ένα αγωνιστικό μοντέλο εδραιωμένο στον χρόνο.
Όπως έγραψε ο Cuadrado, δυστυχώς για το ποδόσφαιρο και τους
ίδιους τους συλλόγους, «οι αθλητικοί διευθυντές συνήθως είναι αχυράνθρωποι του
προέδρου, τοποθετημένοι εκεί για να δέχονται τα χτυπήματα όταν έρχονται άσχημα
αποτελέσματα, εις βάρος των απολαβών που λαμβάνουν». Κι αυτό ακριβώς είναι που δεν
ήταν πρόθυμος να’ναι ο Ραούλ, όπως επιβεβαίωσε τώρα με κάποιες δηλώσεις που ο Florentino
πρέπει να λάβει υπόψη, αν και ίσως αυτός είναι ο λόγος που δεν ήθελε να δώσει τις
πλήρεις εξουσίες που απαίτησε ο Raúl για να επιστρέψει.
