Η Μαδρίτη κι ο ηρωισμός πάνε πάντα χέρι-χέρι

Του Jesús Garrido

Ανατροπή του 0-1 της Σπόρτινγκ σε έξι λεπτά

Η πρωταθλήτρια Ευρώπης άρχισε να υπερασπίζεται αυτή την κατάσταση με ένα απ’τα χειρότερα παιχνίδια της εποχής Ζιντάν, αλλά το ανέτρεψε, όταν η Μαδρίτη αγωνιούσε, με δύο γκολ απ’τους Κριστιάνο και Morata

Στο τέλος θα προκύπτει ότι στη λαϊκή σοφία υπάρχει μια πολύ πραγματική αλήθεια που λίγοι άνθρωποι εκτιμούν. Λένε ότι ο πρωταθλητής είναι τυχερός, ότι η Μαδρίτη και το ηρωικό πάνε χέρι-χέρι σ’όλη τη ζωή, ότι «90 λεπτά στο Μπερναμπέου είναι πολύ μεγάλα». Ο κόσμος σφίγγονταν, επειδή παρακολουθούσε  την ομάδα που κέρδισε το ενδέκατο Ευρωπαϊκό Κύπελλο το Μάιο να χάνει εντός έδρας ενάντια σ’ένα σύνολο αισθητά κατώτερο, και υπήρχε μια στιγμή στην οποία η ελπίδα, στη σκέψη των παρόντων και των μακρινών, ξεθώριασε, απογοητευμένοι γι'αυτό έπρεπε να καταπιούν κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 88 λεπτών. Στην πραγματικότητα, εκείνη τη χρονική στιγμή είχαν εξαπατηθεί, γιατί αν μια ομάδα μπορεί να κάνει την ανατροπή σε ένα 0-1 είναι η Μαδρίτη στο Bernabeu.

Δεν υπάρχει ένας υλιστικός λόγος που το εξηγεί, απλά συμβαίνει, όπως το Big Bang. Φυσικά δεν είναι μια σταθερά, δεν συμβαίνει πάντα ο αντίπαλος, που στις τελευταίες στιγμές του αγώνα έχει πλεονέκτημα ενός γκολ, να πηγαίνει στο σπίτι με ηλίθιο πρόσωπο γιατί κατέληξε να χάσει έχοντας κάνει ένα μεγάλο παιχνίδι. Μερικές φορές, η Μαδρίτη χάνει σ’αυτές τις συνθήκες, η μέθοδος δεν είναι αλάνθαστη, αλλά είναι επαναλαμβανόμενη. Σ’αυτήν την περίπτωση, ήταν έτσι. Η Σπόρτινγκ, όπως είπε ο Jorge Jesús, δεν ήταν αρκετά έξυπνη κι έμπειρη για να διατηρήσει στα τελευταία πέντε λεπτά το πλεονέκτημα που διαχειρίζονταν κατά τα προηγούμενα 88, κι ένας canterano, όπως αρέσει στο Μπερναμπέου, πήρε τις δάφνες.

Έχουμε μιλήσει πλέον τόσες φορές για το λουλούδι της Μαδρίτης που στο τέλος θα’ναι ότι δεν έχει λουλούδι, αλλά κήπο. Ειπώθηκε κάποτε ότι ο Del Bosque είχε ένα τεράστιο λουλούδι για κερδίζει τόσο, χωρίς η επιρροή του απ’τον πάγκο να εκτιμάται ξεκάθαρα στο παιχνίδι της Μαδρίτης στις αρχές του αιώνα. Η ιστορία επαναλήφθηκε με το νταμπλ του Αντσελότι, καθώς ο Ιταλός κατάφερε να τα πάει καλά με τα αποδυτήρια και πέρα απ’αυτό λίγα πράγματα. Και τώρα υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι ο Ζιντάν δεν είναι ακόμα ένας προπονητής επίπεδου για τη Μαδρίτη. Οι τελευταίοι τρεις προπονητές που έχουν κερδίσει το Ευρωπαϊκό Κύπελλο με τη Μαδρίτη τους στέλνουν χαιρετίσματα.

Είχε τύχη ο Ζιντάν για να κερδίσει την Σπόρτινγκ στις καθυστερήσεις; Ίσως ναι, αλλά τα πάντα σ’αυτή τη ζωή, μετά από όλα, έχουν μια λογική εξήγηση. Η Μαδρίτη έπαιξε πολύ άσχημα στο πρώτο ημίχρονο, ολοκληρώνοντας τα χειρότερα 45 λεπτά με το Μαρσεγέζο στον πάγκο. Ο Ζιντάν αποφάσισε να παίξει με την βασική 11άδα, η οποία ήταν σχεδόν πανομοιότυπη με αυτή που κέρδισε εκείνο το ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα στο San Siro. Varane και Casilla ήταν οι μόνες διαφοροποιήσεις. Ο τεχνικός ανέκτησε τη βάση της ομάδας του για πρώτη φορά, κι αυτό ήταν εις βάρος, μεταξύ άλλων, αυτού που έμοιαζε το χαϊδεμένο του παιδί, του Asensio. Είναι πάρα πολύ νωρίς. Κριστιάνο και Μπενζεμά είναι πολύ μακριά απ’το επίπεδό τους κι ο Bale, ο καλύτερος μέσα στον παραλογισμό, χτύπησε το ισχίο στο 40^ο λεπτό. Έτσι που ο Ζιντάν φρέσκαρε την ομάδα και οι αποφάσεις του, πέρα από λογικές, ήταν επιτυχείς.

Ο Lucas ήταν αυτός που επηρέασε λιγότερο άμεσα, αλλά η ύπαρξή του στο γήπεδο ανάγκασε την Σπόρτινγκ να οπισθοδρομήσει γιατί ήξερε ότι είχε ένα κοφτερό μαχαίρι στην αριστερή πλευρά της. Λίγα βήματα πιο πίσω, η Sporting ήταν βορά των ενεργειών απ’τις πλευρές και τις επικίνδυνες σέντρες, πειθαρχία στην οποία ο canterano ξεχωρίζει απ’το μέσο όρο. Αυτές οι σέντρες πρέπει να τελειώνουν από ένα εξαιρετικό κεφαλοσφαιριστή, κι ο Morata είναι απ’τους μεγάλους. Αλλά λίγοι έχουν το αριστερό πόδι που έχει ο James Rodríguez. Το ήταν περισσότερο έξω παρά μέσα στη Μαδρίτη είναι μια πραγματικότητα, αλλά το ότι λίγοι στον κόσμο μπορούν να κάνουν αυτή την σέντρα μέσα στην περιοχή στο 94^ο λεπτό είναι επίσης αλήθεια.

Ο Morata επέστρεψε στη Μαδρίτη για νύχτες σαν τη χθεσινή. Το να παίζει στη Μαδρίτη και να θριαμβεύσει στα λευκά είναι το όνειρό του από πολύ παλιά, και μιας κι έχει καθιερωθεί ως ένας εν δυνάμει παγκόσμιος αστέρας, ο Morata έχει τις ευκαιρίες, τις οποίες όταν ήταν απλά μια υπόσχεση της cantera δεν του έδωσαν. Ο ίδιος θα προτιμούσε να’χε ξεκινήσει στον αγώνα και να’ταν καθοριστικός πολύ νωρίτερα, ως βασικός, αλλά με γκολ όπως αυτά, παραπάνω από καθοριστικά για την πορεία της ομάδας, θα κάνει το χέρι του Ζιντάν να τρέμει λιγότερο αν αποφασίσει κάποια μέρα να απαλλάξει τον Μπενζεμά έναντι του Álvaro, ακόμα περισσότερο όταν η πάθηση του Γάλλου είναι πολύ πιο σοβαρή από ό, τι φαίνεται.

Ο Jorge Jesús ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο στο Μπερναμπέου. Η Μπενφίκα που ήταν δευτεραθλήτρια Ευρώπης υπό την ηγεσία του ήταν μια εξαιρετική ομάδα που, εκτός απ’το ότι ήταν εξαιρετικά ανταγωνιστική, ήξερε να παίζει. Με λιγότερους πόρους, έχει επιβάλει μια παρόμοια ιδέα στον αντίπαλο συμπολίτη. Οι εμπειρογνώμονες λένε ότι η τακτική προδιάθεση, αν δεν έχει ένα συγκεκριμένο σκοπό, δεν είναι τίποτα περισσότερο από νούμερα. Το 4-4-2 ήταν ορθόδοξο, αυτό που δεν ήταν, ήταν η κλίση, η κατάληψη των χώρων γύρω απ’τον κάτοχο της μπάλας για να κλείσει τους διαδρόμους της πάσας, δίνοντας εξίσου το ύψος του γηπέδου στο οποίο βρίσκονταν η μπάλα. Αυτή η λειτουργία έκανε τον Casemiro να μην μπορεί να πολλαπλασιαστεί, τους Modric και Kroos να φαίνονται τηγανισμένοι. Τον Ramos να μείνει ακίνητος στο γκολ.

Αυτή η θέση των παικτών διατηρούνταν με τη μπάλα, έτσι ώστε αυτός που την είχε να βρίσκει πάντα έναν ελεύθερο παίκτη για να επιτεθεί στο αντίπαλο τέρμα. Όλα ξεκινούσαν στο δίδυμο Carvalho-Silva στο κέντρο και προχωρούσαν μέχρι τους Dost και Ruiz. Ο Martins ήταν πιο αποφασιστικός στα δεξιά, αλλά κατέληξε να σκοράρει ο Bruno, απ’τα αριστερά. Ήταν μετά από ένα ριμπάουντ σε μια θολή φάση, αλλά θα μπορούσε να έρθει σε πολλές άλλες περιπτώσεις.

Κι αυτή η ιδέα παιχνιδιού τελικά έπεσε στο Μπερναμπέου. Αυτό ο φανταστικός τρόπος αντιμετώπισης της πρωταθλήτριας Ευρώπης κατέρρευσε σε μεγάλο βαθμό επειδή ο Κριστιάνο Ρονάλντο έκανε αυτό που δεν κάνει σχεδόν ποτέ, το οποίο είναι να στείλει ένα φάουλ στο παραθυράκι. Πήγε ακριβώς κάτω απ’τη συμβολή κι ακόμα κι έτσι, ο Rui Patrício άγγιξε τη μπάλα. Χτύπησε τη μπάλα διαφορετικά απ’ότι συνήθως. Δεν έψαξε το δυνατό σουτ, αλλά σημάδεψε κι έτσι ευστόχησε. Είχε τόση επιθυμία να σκοράρει που για ένα δευτερόλεπτο ξέχασε ότι ήταν η Σπόρτινγκ του, αυτή που είχε φάει το γκολ. Αντέδρασε αμέσως και ζήτησε συγγνώμη απ’τον κόσμο του. Στη συνέχεια, δεν πήγε ούτε καν να αγκαλιάσει τον Morata, αλλά με λύπη κατευθύνθηκε προς τη μεσαία γραμμή για να επιτρέψει στον αντίπαλό να κάνει τη σέντρα. Σε αντίθεση με τις κραυγές του Morata και τις κερκίδας, αλλά αντιστοιχώντας στην ηρεμία του Ζιντάν, του μόνου που δεν πήδηξε στον πάγκο. Στη συνέχεια, είπε ότι ήταν ικανοποιημένος, αλλά ξέρει τέλεια ότι δεν έπαιξαν καλά κι ότι θα πρέπει να βελτιωθούν, καθώς έτσι δεν θα κατακτήσουν εκ νέου το Ευρωπαϊκό Κύπελλο.

@suntagm_puskas