Του Enrique Marin
Ένα βιβλίο με τίτλο «La fórmula Real Madrid» αποκαλύπτει τα
«χαρακτηριστικά» που θα πρέπει να’χει ο προπονητής της λευκής ομάδας και που
"ο Florentino Perez έχει μάθει να ψάχνει"
Η ισοπαλία εναντίον της Βιγιαρεάλ εμπόδισε τον Ζινεντίν
Ζιντάν να επεκτείνει το σερί του με τη Ρεάλ Μαδρίτης των 16 συνεχόμενων νικών
στο πρωτάθλημα και να σπάσει έτσι το ρεκόρ του Πεπ Γκουαρντιόλα με τη
Μπαρτσελόνα που χρονολογείται απ’την σεζόν 2010-11. Σε κάθε περίπτωση, το ρεκόρ
είναι εδώ, αδιανόητο για τον Zizou λιγότερο πριν από ένα χρόνο, ενώ προπονούσε
ακόμα την Ρεάλ Μαδρίτης Castilla στην Σεγούντα Β και τον πάγκο του Bernabeu
καταλάμβανε, με την ευρύτερη έννοια του όρου, ο Ράφα Μπενίτεθ.
Στις 16 νίκες της, όλες στο ίδιο πρωτάθλημα, εκείνη η Barcelona
σκόραρε 60 γκολ και δέχτηκε 6, έναντι των 51 και 12 της Μαδρίτης, αντίστοιχα.
Ωστόσο, και καθώς το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’τους αριθμούς, αν
και είναι αυτοί που κυριαρχούν και μένουν για τις επόμενες γενιές, μικρή ή
καμία σχέση δεν έχει το επίπεδο του παιχνιδιού εκείνης της Barça, που έχτισε ο Γκουαρντιόλα,
μ’αυτό της Μαδρίτης που έχει κληρονομήσει ο Ζιντάν και με την οποία σε πέντε
μήνες κατάφερε να κατακτήσει τίποτα λιγότερο απ’το ενδέκατο Ευρωπαϊκό Κύπελλο,
εκτός απ’το ν’αμφισβητήσει το πρωτάθλημα απ’τη Μπάρτσα μέχρι την τελευταία αγωνιστική.
Αλλά ενώ ο Pep τελειοποίησε κι οδήγησε στη μέγιστη έκφρασή του
ένα μοντέλο του παιχνιδιού που ο ίδιος βύζαξε ως παίκτης από τότε που συνδύασε τη
μαθητεία του στη La Masia με το καθήκον του ball boy στο Camp Nou, ο Zizou ανταποκρίνεται περισσότερο στο επιχειρηματικό
μοντέλο, που επιβλήθηκε απ’τον Florentino Perez στην Ρεάλ Μαδρίτης, παρά στο
αθλητικό. Και οι δύο προπονητές έχουν κάποια κοινά στοιχεία, ναι, έχοντας
υπάρξει μεγάλοι παίκτες, το οποίο τους δίνει όχι μόνο ένα χάρισμα με τον έξω
κόσμο, αλλά επίσης και μια εξουσία στην αντιμετώπιση των αποδυτηρίων, και το να’χουν
φορέσει τη φανέλα των ομάδων που προπονούν ή προπονούσαν στην περίπτωση του
Καταλανού, τώρα στη Μάντσεστερ Σίτι, και στο ενδιάμεσο στη Μπάγερν Μονάχου. Οι διαφορές;
Λοιπόν, ενώ ο Pep ήταν canterano, ο Ζινεντίν ήταν ένας απ’τους αποκαλούμενους galácticos
του εν λόγω Florentino.
Το βιβλίο έχει τίτλο «La fórmula Real Madrid» και στο εξώφυλλό
του, εντελώς λευκό και μ’ένα μεγάλο σήμα της ομάδας που φοράει αυτό το χρώμα,
εξηγεί ότι πρόκειται για «Τα κλειδιά, τις αξίες και τις στρατηγικές που έχουν μετατρέψει
το λευκό club στη μεγαλύτερη αθλητική οντότητα στον κόσμο». Ο συγγραφέας του
είναι ο Steven G. Mandis (Στέφανος Γεώργιος Μαντής, ομογενής Έλληνας δεύτερης
γενιάς), αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia Business School, αν
και το έργο θα μπορούσε να το’χε υπογράψει ο ίδιος ο Florentino Perez, και να δημοσιεύονταν
προσεχώς απ’το Ediciones Deusto.
Χρησιμεύσει ως κουμπί απόδειξης το ότι στο κεφάλαιο που αφιερώνεται
στην επιστροφή του πρόεδρου της ACS στο Μπερναμπέου, ο G. Mandis διαβεβαιώνει
ότι "πολλά μέλη σκέφτονταν ότι, παρά τις απογοητεύσεις σε αθλητικό επίπεδο
τα τελευταία χρόνια της προεδρίας του, ο Florentino Perez ήταν τουλάχιστον σε
θέση να φέρει στη Ρεάλ Μαδρίτης τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο (κάτι που ο Calderón
δεν ήξερε να κάνει) και να διατηρήσει ένα υψηλό επίπεδο υπευθυνότητας, διαφάνειας,
εμπιστοσύνης κι εταιρικής διακυβέρνησης, τα οποία ήταν απαραίτητα για τη
διατήρηση της ταυτότητας του συλλόγου (κι ο Καλντερόν, δεν ήξερε να κάνει επίσης)".
Περιττό να πούμε, -εκτός κι αν είναι πολύ άσχημα
πληροφορημένος-, ότι η υπογραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο διαχειρίστηκε απ’τον
Ραμόν Καλντερόν, όσο κι αν ήταν ο Florentino αυτός που, με την επιστροφή στην
προεδρία, άσκησε την οψιόν που είχε συμφωνηθεί προηγουμένως με την Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ και είχε την τιμή να παρουσιάσει τον Πορτογάλο μέσα σε επαίνους απ’το πλήθος.
Ωστόσο, το πιο ενδιαφέρον έρχεται μερικές σελίδες αργότερα, όταν ο G. Mandis διαβεβαιώνει
ότι "αν και η αντιμετώπιση όλων των εκκρεμών ζητημάτων θα πάρει το χρόνο
της, αυτά ήταν τα μαθήματα που η διοίκηση (του Florentino) είχε μάθει: ΤΗ
ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ. Τη σημασία της
ύπαρξης ενός παίκτη ο οποίος να’ναι ο πρώτος μεταξύ ίσων. Τη σημασία ο πρόεδρος να
ενισχύει πάντα τις
αξίες".
Για το πρώτο σημείο, που τονίζω με κεφαλαία δεδομένο του
αποκαλυπτικού που αποβαίνει για την κατανόηση «της φόρμουλας Florentino», ο
καθηγητής G. Mandis εξηγεί ότι «η καθοδήγηση μιας ομάδας μεγάλων παικτών, πλουσίων,
νέων, διάσημων και ταλαντούχων, είναι μια αληθινή πρόκληση (...) Ο Florentino
έχει μάθει να ψάχνει για προπονητές που κατέχουν μια σειρά από ικανότητες που
είναι καθοριστικές κατά τη στιγμή της αντιμετώπισης μιας πρόκλησης αυτού του
επιπέδου». Αν και είναι η αλήθεια ότι στη συνέχεια, μιλά για όλα αυτά, ο Steven
φαίνεται να ξεχνά ότι απ’την επιστροφή του στην προεδρία το 2009, ο Perez έχει φέρει
ήδη πέντε προπονητές, δηλαδή τους Manuel Pellegrini, Ζοζέ Μουρίνιο, Κάρλο
Αντσελότι, Ράφα Μπενίτεθ και Ζινεντίν Ζιντάν, γιατί δεν έχει μάθει να ψάχνει...
Μάλιστα, τον Ζιντάν δεν τον έψαξε, αλλά τον βρήκε όταν δεν
είχε άλλη επιλογή παρά ν’απολύσει τον Rafa Benitez, που στήριζε μέχρι τέλους
και μέχρι μόλις λίγες μέρες πριν τον απολύσει. Και, ναι, πράγματι η επιτυχία του
Zizou έγκειται σ’αυτές τις «ορισμένες ικανότητες» για τις οποίες μιλά το «La
fórmula Real Madrid». Όπως συνέβη και με τον Vicente del Bosque και πλέον στη
δεύτερη εποχή με τον Carlo Ancelotti, ακριβώς τους άλλους δύο προπονητές οι
οποίοι κατέκτησαν την κούπα με τα μεγάλα αυτιά με τον Florentino στην προεδρία,
του Perez του πήγαινε καλύτερα με προπονητές του «μαλακού χεριού» -παραδόξως γι’αυτό
το οποίο κατηγόρησε τον Ιταλό για να δικαιολογήσει μια απόλυση που δεν
κατανόησε κανείς-, απ’ότι μ’αυτούς του σκληρού χεριού, ξεκινώντας με τον Μουρίνιο
και τελειώνοντας με τον Μπενίτεθ.
"Θα μου άρεσε να μείνω πολλά χρόνια στη Μπάγερν, διότι
υπάρχουν σύλλογοι που λειτουργούν ως μια επιχείρηση, αλλά σ’αυτόν νιώθω όπως στην
οικογένεια", είπε ο Αντσελότι πριν από λίγες ημέρες. Θα πρέπει να ρωτήσετε
τον καθηγητή Steven G. Mandis τι πιστεύει γι’αυτές τις δηλώσεις του Ιταλού
προπονητή, τον οποίο έψαξε κάποτε ο Florentino Perez, υποτίθεται επειδή είχε
αυτές τις «ορισμένες ικανότητες», που απαιτούνται για να γίνει προπονητής της
Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι σαφές ότι ο Ζιντάν δεν θα γίνει ποτέ Γκουαρντιόλα, αν κι
αυτό που φαίνεται προφανές είναι ότι είναι ο ιδανικός προπονητής για την «φόρμουλα
Florentino». Φυσικά, πάντα εφόσον φέρνει αποτελέσματα, όπως κάθε καλή επιχείρηση
που σέβεται τον εαυτό της. Για τις αξίες κι άλλες ιστορίες όπως την ταυτότητα,
μιλάμε άλλη ημέρα.
@suntagm_puskas
