Του Ruben Jiménez
Η αναμέτρηση δεν ήταν έγκυρη καθώς το κοινό δεν διαχωρίζονταν
απ’το γήπεδο από ένα σχοινί
Στις 2 Δεκεμβρίου του 1906 στις 11.30 το πρωί, στον
αγωνιστικό χώρο μπροστά απ’την αρένα ταυρομαχίας, έχοντας παρθεί τα μέτρα κι οριστεί
οι διαστάσεις του τερέν στα 95 μέτρα μήκος και 55 πλάτος, παίχτηκε το πρώτο
επίσημο ντέρμπι στην ιστορία. Σύμφωνα με τα χρονικά που έσωζε ο Αγγελιοφόρος της
Μαδρίτης, τα οποία δεν αποτελούνταν από περισσότερες από τέσσερις γραμμές:
"Και οι δύο εταιρείες αγωνίστηκαν πολύ καλά, κέρδισε η Μαδρίτη με δύο γκολ
εναντίον ένα της Athletic".
Δεν ήταν λίγοι οι θεατές που ήρθαν να ζήσουν την πρώτη
μονομαχία μεταξύ Madrid Foot-ball Club και του Μαδριλένικου παραρτήματος της Athletic
Club, παρά την θερμοκρασία «πιο χαρακτηριστική της Σιβηρίας» όπως διαβεβαίωσε ο
Αγγελιοφόρος. Εκείνο το παγωμένο πρωινό έγιναν τρεις αναμετρήσεις, μεταξύ των τρίτων,
δεύτερων και πρώτων ομάδων των δύο εταιρειών. Αυτό το 2-1 ήταν η αρχή μιας
ιστορίας που, 110 χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να γράφεται. Ένα μυθιστόρημα
που, κεφάλαιο με κεφάλαιο, δεν κάνει τίποτα άλλο απ’το να αυξάνεται σε ένταση
και ίντριγκα. Ένα derbi, μια ιστορία, που έχει έναν ένοχο: Carlos Padrós.
Ο πατέρας του derbi
Ιδρυτής της Ρεάλ Μαδρίτης μαζί με τον αδελφό του Juan, ο Carlos
Padrós ήταν ένας αθλητής της εποχής, ο μεγάλος παρακινητής του ποδοσφαίρου στην
Ισπανία. Ήταν επίσης ο πρόδρομος του πρώτου διεθνούς αγώνα του λευκού club, ενάντια
στην Gallia Sport de París, στην οποία κάλυψε όλα τα έξοδα για το ταξίδι στην
πρωτεύουσα. Χάρη στην πρωτοβουλία του, διοργανώθηκε εκείνο το Περιφερειακό
Πρωτάθλημα της Μαδρίτης, που θα’δινε πρόσβαση στον πρωταθλητή του να παίξει στο
Copa de España.
Ο Carlos Padrós
Υπήρξαν πέντε εταιρείες. Η
δική του, Madrid Foot-ball Club, η Athletic, η Moncloa, η Iris και η
Excelsior. Όμως, τα αποτελέσματα εκείνων των αγώνων,
συμπεριλαμβανομένου του πρώτου ντέρμπι της ιστορίας, δεν είχαν αποτέλεσμα λόγω
μιας παρατυπίας στον αγωνιστικό χώρο. Συμφωνήθηκε ότι ένα σχοινί έπρεπε να
διαχωρίσει το κοινό απ’το γήπεδο όπου θα έπαιζαν οι παίκτες. Αλλά εκείνο το
σχοινί δεν τέθηκε ποτέ, οπότε το πρωτάθλημα ακυρώθηκε.
Μια θλιβερή κατάληξη για το πρώτο Μαδρίτη-Ατλέτικο της ιστορίας,
αλλά ο θεμέλιος λίθος για το τι θα επακολουθούσε. Μια αντιπαλότητα που
γεννήθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν οι Βάσκοι οπαδοί της πρωτεύουσας
ενθάρρυναν την Αθλέτικ, του Μπιλμπάο, ενώ οι περισσότεροι απ’αυτούς που είχαν
γεννηθεί στη Μαδρίτη υποστήριζαν τους λευκούς.
Η γέννηση του παραρτήματος της Μαδριλένικης Athletic, με τις
μπλε και λευκές φανέλες της, σήμανε την εμφάνιση των περισσότερων απ’τις
αντιπαραθέσεις του ποδοσφαίρου στην πρωτεύουσα. 110 χρόνια αργότερα, με
περισσότερα μέσα, έναν αγωνιστικό χώρο αρκετά διαφορετικό και χωρίς την ανάγκη
για ένα σχοινί να χωρίζει τους οπαδούς απ’το χόρτο, οι 22 παίκτες που θα βγουν στο
Vicente Calderón θα συνεχίσουν, ίσως εν αγνοία τους, το σίριαλ που ξεκίνησαν εκείνοι
οι πρωτοπόροι μπροστά στην αρένα ταυρομαχίας εκείνον τον Δεκέμβριο του 1906.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
