Του Gonzalo Cabeza
Συνδέεται με τις κερκίδες του Μπερναμπέου
Το γκολ του εναντίον της Deportivo επικύρωσε την ιδέα ότι
μπορεί να’ναι ένα χρήσιμο συστατικό όταν δυσκολεύουν τα ματς. Το προφίλ του,
ειδικά σε σχέση με την καριέρα του, είναι πολύ διαφορετικό απ’των Morata και
Μπενζεμά
Όταν ήταν 23, ο Μπενζεμά είχε ήδη υπογράψει ένα συμβόλαιο
πολλών εκατομμυρίων με τη Ρεάλ Μαδρίτης και ήταν συνήθης στην εθνική Γαλλίας. Σ’εκείνη
την ίδια ηλικία, ο Morata είχε παίξει σε δύο τελικούς Ευρωπαϊκού Κυπέλλου κι έναν
σημαντικό ρόλο στην Γιουβέντους, μία απ’τις μεγάλες στην Ευρώπη, επιπλέον με
την παρουσία στην εθνική Ισπανίας. Οι δύο ήταν κάτι περισσότερο από υποσχόμενους
νέους, καταλάμβαναν τα πρωτοσέλιδα κι αναμένονταν από αυτούς, ακόμα αναμένεται,
κάτι λιγότερο απ’τον ουρανό.
Και οι δύο τους μεγάλωσαν σ’ένα άνετο ποδοσφαιρικό περιβάλλον.
Από παιδιά χαρακτηρίστηκαν ως το μέλλον των εθνικών τους και προσεχτήκανε στοργικά
στις δύο canteras του πρώτου επιπέδου που είναι αυτές της Μαδρίτης και της
Λιόν. Ο τρίτος επιθετικός της Μαδρίτης, ωστόσο, έχει χορτάσει να βλέπει
χωμάτινα γήπεδα και να κάνει κρύα ντους στ’αποδυτήρια. Ενώ εκείνοι συσσώρευαν
τεχνικές εκθέσεις απ’τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο, ο Mariano φασκιώνονταν στα
χαμηλότερα ποδοσφαιρικά κλιμάκια της Καταλονίας. Στην Premia de Mar, στη
Μπανταλόνα, κάποιο πέρασμα απ΄την Εσπανιόλ χωρίς τύχη... άλλη ιστορία. Αυτός δεν
ήταν, ή δεν ήταν μέχρι πολύ αργά, ένας απ’τους εκλεκτούς.
Ένας αγώνας του Copa del Rey με τη Μπανταλόνα, όταν ήταν
ακόμα 19 ετών, τον έβαλε στο ραντάρ της Ρεάλ Μαδρίτης. Θεωρήθηκε περισσότερο ως
αντιστάθμισμα χαμηλότερων ομάδων παρά σαν ένα μαργαριτάρι που θα σκάσει στο
μέλλον. Η cantera χρειάζεται επίσης αυτά τα προφίλ για να προστατεύσει και να
ενθαρρύνει τα παιδιά που αντιμετωπίζονται ως σαφείς επιλογές για το μέλλον. Τον
Mariano, όμως, δεν του έφτασε ποτέ ένας ρόλος, καθώς μιας και ήταν στη Μαδρίτη
στόχος επρόκειτο να’ταν ο ουρανός, αν και δεν το βλέπουν όλοι εξίσου.
Πέρυσι βρήκε τη θέση του στην Castilla. Η θέση του, εκ των προτέρων,
ήταν ν’αντικαθιστά τον Borja Mayoral, ένα άλλο απ’αυτά τα χρισμένα παιδιά που βρίσκονται
στα κατώτερα κλιμάκια των κολοσσιαίων ομάδων. Αποκαλύφθηκε ως ο μεγάλος σκόρερ της
ομάδας, αν και, είναι αλήθεια, πολύ μεγαλύτερος σε ηλικία απ’τον συμπαίκτη του.
Στα γήπεδα της Segunda B είδαν ένα πλήρως γυαλισμένο προϊόν, έναν παίκτη που
αντιστοιχεί στον ίδιο που έχει φανεί στα λεπτά του με την πρώτη ομάδα: δύναμη,
κουράγιο, θάρρος και μια σταθερή σπατάλη ενέργειας λόγω της οποίας φαίνεται
πάντα να μπαίνει δυνατότερα, με περισσότερη πίστη.
Τα γκολ του χρησίμευσαν για να βάλουν την ομάδα στα
play-off, αλλά δεν ήταν αρκετά για την άνοδο, κι αυτό είναι ένα σοβαρό υλικοτεχνικό
πρόβλημα για την Ρεάλ Μαδρίτης. Επειδή το λευκό club έχασε έτσι τη δυνατότητα να
δώσει σε πολλούς παίκτες του μια φυσική εξέλιξη, αυτή που περνά απ’τη δεύτερη
κατηγορία. Αυτό ήταν ένας πονοκέφαλος στα γραφεία, τα οποία άρχισαν να ψάχνουν
προορισμό για τους νέους οι οποίοι εξακολουθούν να τραβούν την προσοχή αλλά δεν
έχουν την επαρκή προετοιμασία για ν’αποτελέσουν μέρος μιας ομάδας που ανήκει στην
παγκόσμια ελίτ. Ο Mayoral πήγε στη Γερμανία, συχνός προορισμός των νέων σαν κι
αυτόν τα τελευταία χρόνια. Με τον Mariano, λόγω των 23 ετών του, η απόφαση ήταν
δύσκολη.
Πέρασαν οι μέρες του καλοκαιριού κι έπρεπε να ληφθεί μια
απόφαση. Η Castilla δεν ήταν πλέον επαρκής και, τελικά, τον σκέφτηκαν ως την έσχατη
λύση για την πρώτη ομάδα. Το καλοκαίρι ήταν παράξενα ήσυχο στη Μαδρίτη, και με
την ποινή της FIFA στο βάθος ο σύλλογος δεν ήταν για να χάνει παίκτες. Είχε
φτάσει στην πρώτη ομάδα, αν κι όλοι τον θεωρούσαν ως τον τελευταίο του ρόστερ, το
συμπλήρωμα μεταξύ τόσων πολλών αστέρων. Ήταν, παρόλα αυτά, μια επιλογή, γιατί
οι σεζόν είναι μεγάλες και μπορούν να συμβούν χιλιάδες πράγματα. Ήξερε ότι θα’χει
κάποια λεπτά στο Κύπελλο, όλοι τα’χουν, κι ότι θα’πρεπε να’ταν έτοιμος σε
περίπτωση που οι συνθήκες ανάγκαζαν τον ανταγωνισμό του.
Η Cultural, η Μπάρτσα και η Depor
Ήρθε το φθινόπωρο και μαζί του το Κύπελλο. Στο πρώτο σκέλος
ενάντια στην Cultural Leonesa έπαιξε 23 λεπτά, αρκετά για να σκοράρει ένα γκολ.
Στον επαναληπτικό του έδωσαν όλο το παιχνίδι, κι ανταποκρίθηκε με ακόμα τρία
γκολ. Ο ίδιος παίκτης της Castilla: εριστικός, γενναίος, με μια τυφλή πίστη.
Και με γκολ, που αυτό το έχει. Ο Mariano, επιπλέον, έχει τις συνθήκες που
συνδέονται άμεσα με τις κερκίδες του Bernabeu, οι οποίες εκτιμούν πάντα μια
κούρσα παραπάνω και κάθε δείγμα πάλης.
Τα ματς της Cultural, σε κάθε περίπτωση, δεν έπαυαν να’ναι
απέναντι σε μια ομάδα της Segunda B, και σ’αυτό το επίπεδο αυτός είχε ήδη αποδείξει
με το παραπάνω ότι μπορούσε να υπερέχει. Η Μαδρίτη απαιτεί περισσότερα, κι ο τραυματισμός
του Morata τον άφησε ως τον μόνο καθαρό επιθετικό μαζί με τον Μπενζεμά. Έφτανε
το Camp Nou, το μεγάλο παιχνίδι, κι ούτε ο Γάλλος ήταν πολύ συντονισμένος. Η Μαδρίτη
έχανε στα τελευταία λεπτά, όταν ο Ζιντάν, λίγο απελπισμένος, αποφάσισε να βάλει
στο γήπεδο τον νεαρό Δομινικανό. Κάποιοι βλέπουν στην είσοδό του ένα σημείο
καμπής, κι αυτό ήταν μόνο περίπου πέντε λεπτά. Ενέργεια που ξεχειλίζει, πίεση
στην έξοδο της μπάλας και μια φάση στην οποία απέδειξε ότι του περισσεύει
δύναμη αλλά δεν ξέρει να την ελέγχει πάντα. Το γκολ του Ramos, το πολλοστό στα
τελευταία λεπτά, έκανε όλες αυτές τις συνθήκες ένα χαρούμενο απόγευμα γι'αυτόν.
Στην οικογενειακή φωτογραφία μπήκε μπροστά, ο πρώτος στ’αποδυτήρια, δείχνοντας
τους κοιλιακούς.
Πέντε λεπτά, αρκετά για να γίνει κουβέντα και πάλι γι'αυτόν.
Ενάντια στη Μπορούσια δεν έπαιξε, αλλά τη βραδιά της Deportivo ο Ζιντάν την
είδε ως ένα διαγωνισμό για άξιους. Δεν επρόκειτο να’ταν βασικός, αλλά αν τα
πράγματα πήγαιναν καλά (ή άσχημα) επρόκειτο να’χε λεπτά. Έτσι ήταν, ο Mariano μπήκε
στο γήπεδο με το σκορ στο 1-2 και την επιθυμία του να καταπιεί αμάσητο τον
κόσμο. Η Μαδρίτη υπέφερε και βάδιζε προς την απώλεια του αήττητου σερί όταν
εμφανίστηκε ο Δομινικανός και ισοφάρισε. Δεν είναι το πιο αισθητικό γκολ, δεν
είναι ένας παίκτης μπαλέτου, αλλά ένας αντάρτης. Με τον ώμο, με την ψυχή, μ’ότι
είναι απαραίτητο. Έτσι είναι αυτός.
Λίγα λεπτά αργότερα, ο Sergio Ramos έκανε το ρουτινιάρικο θαύμα
του και η χαρά ήταν πλήρης. Το ρεκόρ έσπασε, η απόσταση των έξι βαθμών απ’τη Barcelona
παρέμεινε και η νίκη έκανε πιο ευχάριστο το ταξίδι στην Ιαπωνία για το
Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων. Τα λάθη που μπορεί να έκαναν στον αγώνα παρέμειναν
κρυμμένα λόγω του στόπερ, ναι, αλλά επίσης και λόγω αυτού του φορ που το
καλοκαίρι έψαχνε με ανυπομονησία πτήσεις για να ξέρει πού πήγαινε. Στ’αποδυτήρια
ο Δομινικανός έβαλε το καλύτερο χαμόγελό του. Ήθελε μια φωτογραφία με τον Ράμος
για να την ανεβάσει στο Instagram και να τον αποκαλέσει ήρωα. Στο βάθος, ήταν επίσης
κι αυτός. Είναι δύσκολο να προβλεφθεί μια καριέρα, ο Mariano είναι 23 και είναι
νεαρός, αλλά δεν είναι πλέον ένα παιδί. Το γκολ ενάντια στη Depor δεν θ’αλλάξει
πολύ την ιεραρχία στο σύλλογο αλλά, τουλάχιστον, ο Ζιντάν ξέρει πλέον ότι αν λείπει
ενέργεια έχει μια επιπλέον μπαταρία να περιμένει στον πάγκο.
@suntagm_puskas
