Του Jesús Garrido
Ντομπλέτα του Κριστιάνο που ανέτρεψε το γκολ του Βιντάλ
Η Μπάγερν προηγήθηκε με το γκολ του Vidal χάρη στην έντασή
της, αλλά το καλό παιχνίδι της Μαδρίτης και η αποβολή του Javi Martinez
επέτρεψαν στον Cristiano να ηγηθεί μιας ανατροπής που απέμεινε λειψή
Έχει συμβεί στη Ρεάλ Μαδρίτης σ'όλη τη σεζόν. Έχει παίξει
αμέτρητα αφόρητα παιχνίδια στα οποία σχεδόν πάντα κερδίζει και σχεδόν ποτέ δεν
χάνει, απ'αυτά που σε κάνουν ν'αναρωτιέσαι τι κάνει ο Ζιντάν κι αν ξέρει να
κάνει την ομάδα του να παίξει. Αλλά παίρνει αποτελέσματα, το οποίο είναι αυτό
που μετράει. Ωστόσο, όταν το απαιτεί η περίσταση, όλοι οι παίκτες δείχνουν
διατεθειμένοι να βάλουν τον ώμο τους για τον συμπαίκτη τους, φτάνουν την
έμπνευση που άλλες μέρες δεν φαίνεται ούτε να ζορίζονται κι αισθάνονται ικανοί
να κυριαρχήσουν επί του οποιουδήποτε. Το έχουν κάνει ενάντια σε Ατλέτικο,
Μπαρτσελόνα, Ντόρτμουντ, Νάπολι και τώρα επίσης εναντίον της Μπάγερν. Φυσικά η
Μαδρίτη υπέφερε πολύ σε φάσεις του παιχνιδιού, αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο
στο Μόναχο. Αυτό που έκανε ήταν να μην αποσυντεθεί με το σκορ εις βάρος της και
να απολαύσει τα λάθη του αντιπάλου για να κερδίσει, το οποίο κάνει πάντα μια
μεγάλη ομάδα όπως η πρωταθλήτρια του
Champions League
Τη Μπάγερν πρέπει να ξέρεις να την παίξεις και πάνω απ 'όλα,
να γνωρίζεις την ποδοσφαιρική της εξέλιξη απ'το ταξίδι του Guardiola στη Μάντσεστερ Σίτι. Η ιδιοσυγκρασία που αναζητούσαν
οι Hoeness και Rummenigge εγκαταστάθηκε με τον Καταλανό στο μυαλό των παικτών,
και οι οπαδοί ταυτίστηκαν με το στυλ του παιχνιδιού που εφαρμόστηκε στα τρία
προηγούμενα έτη. Η αλλαγή του Αντσελότι ήταν μια συνέχεια όσον αφορά το ότι ο
Ιταλός είναι ένας εξαιρετικός διαχειριστής λαμπρών κληρονομιών (όπως απέδειξε
στην Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά η ιδέα του παιχνιδιού έπρεπε ν'αλλάξει αμετάκλητα.
Πρώτα απ 'όλα, παίζει πλέον πάντα με τέσσερις πίσω, μ'ένα ξεκάθαρο 4-2-3-1 που
εξαρτάται απ'τον όγκο του παιχνιδιού που μπορεί να δημιουργήσει κι απ'την
αποτελεσματικότητα, πάντα υψηλή, του Lewandowski. Χωρίς τον Πολωνό, η ιστορία
είναι πολύ διαφορετική και η Μαδρίτη ήξερε να το εκμεταλλευτεί.
Δεν υπήρξε μεγάλη έκπληξη στις εντεκάδες καμίας. Ο Nacho
αντί του Πέπε στη Μαδρίτη κι ο Müller στον Lewandowski στη Μπάγερν. Και οι δύο
ήταν σημαντικοί. Για τη Μαδρίτη, ο canterano στόπερ ήταν ζωτικής σημασίας, κάλυψε άψογα τον Müller
μαζί με τον Ramos κι έδωσε μια χείρα βοηθείας στον Carvajal έτσι ώστε να μην
ξανανιώσει ο Ribéry, καθώς ο Γάλλος
κρύβει πολύ καλά την ηλικία του. Απέτυχε μόνο σε μια ενέργεια, την
αποφασιστική. Ο Vidal επιτέθηκε βίαια σ'ένα κόρνερ του Alonso και ξεπέρασε σαν
ένα αεροπλάνο τον Nacho, ο οποίος δεν κατάφερε να τον σταματήσει. Για τη
Μπάγερν, ο Müller ήταν ο πιο ασήμαντος. Δεν είναι ένα «9», δεν υπήρξε ποτέ και
το να παλεύει με τους στόπερ τον αναγκάζει να χάνεται σ'ένα ποδόσφαιρο που δεν
καταλαβαίνει. Δηλαδή, η Μπάγερν έπαιξε με δέκα. Και μετά, για κάποιο διάστημα,
με εννέα, επειδή ξαφνικά ο Javi Martinez δεν θυμήθηκε ότι με δύο κίτρινες θα
αποβάλονταν.
Το ανέκαθεν σκηνικό, τέλος πολύ διαφορετικό
Η πορεία του αγώνα είχε το σενάριο αυτών των εν λόγω
ιστορικών αναμετρήσεων στα τέλη του περασμένου αιώνα και στις αρχές του
τρέχοντος που γίνονταν στο Olympiastadion της βαυαρικής πρωτεύουσας, μόνο που η
Μαδρίτη κέρδισε, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ μέχρι το 2014 και που τώρα,
απ'ότι φαίνεται, μπορεί να γίνει συνήθεια. Σ'εκείνα τα παιχνίδια στα οποία ο
Effenberg έκανε να τον μισήσεις αυτάρεσκα, η Μπάγερν ξεκινούσε τον αγώνα με μια
ασυνήθιστη ένταση κι εμφιάλωνε τη Μαδρίτη στην περιοχή της μέχρι που έμπαινε το
πρώτο. Έτσι συνέβη κατά τα πρώτα λεπτά, στα οποία οι Γερμανοί πήραν πέντε κόρνερ.
Η άμυνά της στα στημένα είναι ένας δυνατός στόχος, αλλά ότι έγινε έγινε και η
στάμνα έφτασε πολύ κοντά στην πηγή.
Ακόμη κι έτσι, το γκολ του Vidal, συνέβη ακριβώς τη στιγμή
της λευκής κυριαρχίας. Εγκαταστημένη στη βάση των καλύτερων Kroos και Modric
της σεζόν η Μαδρίτη κέρδισε μέτρα μέχρις ότου άρχισε να βλέπει τον Neuer από
κοντά και τον Νάβας τον διαισθανόσουν μόνο στα αντίπαλα κόρνερ. Η ομάδα του
Αντσελότι έσπρωχνε στην περιοχή όποτε μπορούσε τον αντίπαλό της. Ο Xabi Alonso
ξεκινούσε τις φάσεις απ'την αντίπαλη περιοχή επιτρέποντας στον Thiago και, πάνω
απ 'όλα, στον Vidal, να'χαν ελεύθερη πτήση στην πλάτη του Casemiro και των
εσωτερικών του. Και παρά αυτή την ανωτερότητα στον χώρο, οι ευκαιρίες της
Μπάγερν δεν ήταν συνεχόμενες, ούτε καν αξιοσημείωτες. Εκτός απ'το πέναλτι στο
45ο λεπτό. Ένα πέναλτι που δεν ήταν, γιατί το σουτ του Ribéry βρήκε στον ώμο
του Carvajal. Ο Vidal, σαν από ακούσια δικαιοσύνη, έκανε «ένα Ramos» και
το'στειλε στην κερκίδα. Ο Χιλιανός δεν επανήλθε απ'αυτή την αποτυχία.
Απ'τη Μαδρίτη έλλειψε να συμμετάσχει η επίθεσή της πιο σύχνα
κατά το πρώτο ημίχρονο. Ο Benzema, ο καλύτερος απ'τους τρεις τον τελευταίο
μήνα, ήταν ο πιο συμμετοχικός και παραλίγο να δώσει το προβάδισμα στην ομάδα
του Ζιντάν με μια εξαιρετική κεφαλιά στην οποία συνέβη η πρώτη θαυματουργή
επέμβαση του Neuer, μία σε μια σειρά από αποκρούσεις που τον επιβεβαιώνουν, εάν
υπήρχαν αμφιβολίες, ως το καλύτερο νούμερο «1» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Γι'αυτό στο Bernabeu έτριβαν τα χέρια τους με μια πιθανή απουσία του Γερμανού
τερματοφύλακα. Μην έχοντας παίξει, ποιος ξέρει τι σκληρή και δριμεία επίπληξη
θα'χε δεχτεί ο Αντσελότι απ'τον μαθητή του. Είχε τρεις επεμβάσεις στο δεύτερο
μέρος, για να σηκωθείς, να χειροκροτήσεις και να ελπίσεις ότι σε κάποια στιγμή
η μπάλα θα τον διαπεράσει.
Ο Κριστιάνο ήταν πολύ Ρονάλντο
Απίστευτα, τον διαπέρασε δύο φορές. Και λίγες ήταν για τις
ευκαιρίες που είχε η Μαδρίτη. Και οι δύο ήταν του Cristiano. Αυτό το παιχνίδι χρησιμεύει
ως ένα πολύ ξεκάθαρο παράδειγμα του τι είναι τώρα ο Ρονάλντο. Το δεύτερο όνομά
του τον καθορίζει. Τώρα είναι «9», ένας καθαρός εκτελεστής που μόλις που
συνεισφέρει σε άλλο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού, αλλά που σε αυτή την πτυχή
είναι αξεπέραστος. Δύο γκολ, όσα είχε μέχρι τώρα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δύο
εκτελέσεις καθαρού φορ που ανέτρεψαν έναν αγώνα σ'ένα απ'τα πιο δύσκολα γήπεδα
της Ευρώπης και το πιο μισητό για τη madridista ιστορία. Στη Μαδρίτη λείπει να
επιστρέψει η ευτυχία στα πόδια του Bale, η οποία έμεινε στη Λισαβόνα το
φθινόπωρο.
Μετά το ημίχρονο και το γκολ του Κριστιάνο, δεν υπήρχε ένας
προφανής ιδιοκτήτης. Ο Javi Martinez ανέλαβε ν'ανατρέψει την ισορροπία υπέρ της
Μαδρίτης κι ο Αντσελότι να καταλήξει να επιτρέψει τον λευκό θρίαμβο. Χωρίς έναν
στόπερ, ο Ιταλός στηρίχτηκε στο πίβοτ θέσης του και αποδόμησε πλήρως τη
Μπάγερν, η οποία έμεινε χωρίς μεσαία γραμμή και ήταν εντελώς στο madridista έλεος (μ'έναν
εντυπωσιακό Asensio στο γήπεδο, που εξέθεσε τον Bale), που μπορούσε να
σφραγίσει την πρόκρισή του στα ημιτελικά με μόνο λίγη περισσότερη ευστοχία...
φυσικά και δεν θα υπήρχε madridista
που δεν θα υπέγραφε να πάει στο Chamartin μ'ένα 1-2.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
