News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Ζήτω η επανάσταση!

Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Του Santiago Segurola

Δεν υπάρχει πιο μυθοποιημένη γενιά στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης απ’την Quinta del Buitre, της οποίας η επίπτωση στο ισπανικό ποδόσφαιρο δεν άφησε αδιάφορο κανέναν, συμπεριλαμβανομένων των επικριτών της. Δεν έλειψαν επικριτές απ’τους Butragueño, Sanchis, Martín Vázquez, Michel και Pardeza, τους πέντε παίκτες που πήδηξαν απ’την αφάνεια στη φήμη σε μόλις έξι μήνες: απ’τον Οκτώβριο του 1983, με το ντεμπούτο των Martín Vázquez και Sanchis, μέχρι την ενσωμάτωση του Michel στην πρώτη ομάδα, το καλοκαίρι του 1984. Ήταν νέοι, έπαιζαν θαυμάσια, ήταν στους αντίποδες της οργής κι απολάμβαναν μια μυστηριώδη αρμονία στο γήπεδο. Έπρεπε να τους δεις επειδή, μεταξύ πολλών άλλων λόγων, ήταν διαφορετικοί, ένα χαρακτηριστικό που μετατράπηκε πολύ σύντομα σε καχυποψία, ειδικά σ’έναν σημαντικό τομέα της δημοσιογραφίας, όπου το διαφορετικό πωλήθηκε ως έλλειψη χαρακτήρα κι ανταγωνιστική αδυναμία.

Ο μέσος οπαδός έδωσε λίγη σημασία στην αυξανόμενη μιντιακή επίθεση κατά της πεντάδας. Το Μπερναμπέου έσφυζε κόσμο και οι Κυριακές ήταν μια γιορτή. Εκείνη η Ρεάλ Μαδρίτης εγκατέλειψε τη μεγαλύτερη ξηρασία απ’την υπογραφή του Ντι Στέφανο (πέντε συνεχόμενες σεζόν χωρίς κατάκτηση πρωταθλήματος) και κέρδισε όλες τις εκδόσεις απ’το 1986 έως το 1990. Καμία ομάδα, κι έχουν υπάρξει εξαιρετικές στην Ισπανία από τότε, δεν έχει ισοφαρίσει αυτό το ρεκόρ. Σ’εκείνη την Ρεάλ Μαδρίτης βαραίνει το άνετο άλλοθι των ευρωπαϊκών δραμάτων της. Συνυπήρξε σε μεγάλο βαθμό με την ανάδυση της τρομερής Μίλαν, γρασαρισμένη με χρήματα του επιχειρηματία Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος υπέγραψε τους Ολλανδούς Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και Ράικαρντ, και το φανατικό σχέδιο του σχεδόν άγνωστου Arrigo Sacchi, διατεθειμένος να κατεδαφίσει την παλιά ιταλική κουλτούρα του αμυντικού παιχνιδιού και των ατομικών μαρκαρισμάτων. Απ’την Μίλαν δεν έλειψε επίσης ένα βασικό συστατικό: η cantera. Δύο απ’τα αστέρια της, ο Franco Baresi κι ο Πάολο Μαλντίνι, προέρχονταν απ’την rojinegra σχολή.

Μια σημαντική πτυχή εκείνης της Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκονταν στις προσδοκίες που δημιουργούσε. Αν έχανες κάποιον αγώνα της, υπήρχαν πολλές πιθανότητες να’χες χάσει κάτι μεγάλο. Εκείνες τις μέρες μεταδίδονταν λίγα παιχνίδια απ’την τηλεόραση. Έπρεπε να πας στο γήπεδο για να γίνεις μάρτυρας της μαγείας εκείνων των παικτών. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, όπως σχεδόν πάντα στις καλύτερες στιγμές του ποδοσφαίρου. Ο δημοσιογράφος Julio César Iglesias τους βάφτισε σ’ένα αξέχαστο άρθρο στην El País, ο Ντι Στέφανο τους έδωσε γήπεδο, τα αγόρια λειτούργησαν κι ο κόσμος ενθουσιάστηκε. Έτσι απλά. Ο βρασμός έφτασε σε τέτοια έκταση ώστε 80.000 θεατές (ένα νούμερο ανώτερο από πολλών αγώνων της Μαδρίτης εκείνη την εποχή) έγιναν μάρτυρες στο Μπερναμπέου της αναμέτρησης Castilla-Μπιλμπάο Αθλέτικ το Δεκέμβριο του 1983. Οι δύο θυγατρικές ηγούνταν της Segunda División (νυν Segunda A) και το madridista πλήθος ήταν ξαναμμένο για εκείνους τους νεαρούς. Η επίδρασή της στην υγεία του συλλόγου τα επόμενα χρόνια ήταν συντριπτική.

Δεν έχουν λείψει καλές ομάδες και μεγάλες επιτυχίες στην Ρεάλ Μαδρίτης από τότε. Σ’εκείνες τις ημέρες ζούσε το κύρος των έξι Ευρωπαϊκών Κυπέλλων και μιας κοινωνικής δύναμης δύσκολα συγκρίσιμης στον κόσμο. Τώρα είναι ένα αεροπλανοφόρο των νέων καιρών, της παγκόσμιας εμπορικότητας, της οικονομικής επιρροής, της εντυπωσιακής επιχείρησης που είναι το ποδόσφαιρο, στην τελική. Στο πλαίσιο αυτό, δημιουργημένο μετά την απόφαση Bosman στη δεκαετία του 90, λίγοι έχουν μπορέσει να συγκριθούν με τη Ρεάλ Μαδρίτης στην απόκτηση φωτεινών αστέρων.

Απ’τους Φίγκο και Ζιντάν μέχρι τους Cristiano και Bale, η Μαδρίτη έχει υπογράψει το καλύτερο, το πιο ακριβό και μερικές φορές το πιο κερδοφόρο. Ωστόσο, δεν είχε ζήσει ένα κλίμα τόσης προσδοκίας κι ενθουσιασμού, όπως τις τελευταίες εβδομάδες. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, ένα συγκλονιστικό γκρουπ νέων έχει πετύχει το αδιανόητο: να δημιουργήσει ένα κλίμα ανώτερης ευτυχίας και ικανοποίησης απ’της πρώτης ομάδας. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την πρώτη μεγάλη δημοφιλής επανάσταση απ’την Quinta del Buitre, αλλά η σύγκριση, που έχει όλο το νόημα σε γήπεδο αυστηρά ποδοσφαιρικό, είναι άδικη για την γενιά των Isco, Carvajal, Asensio, Morata, Lucas Vázquez, Nacho και σία.

Σε αντίθεση με την Quinta del Buitre, η οποία ήρθε σε μια εποχή μεγάλης κατάθλιψης στην Ρεάλ Μαδρίτης, η σημερινή φουρνιά ανταγωνίζεται με τ’αστέρια που έχουν κερδίσει δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα σε τρία χρόνια. Είναι μια πρόκληση που κανείς δεν θα τολμούσε. Δεν υπάρχει δυνατότητα να ξεπεραστούν τα αστέρια της Λισαβόνας και του Μιλάνου, την ομάδα με επικεφαλής τον νικητή τριών εκδόσεων της Ballon d'Or, αλλά το ποδόσφαιρο έχει τοποθετήσει την Ρεάλ Μαδρίτης σε μια κατάσταση σχεδόν χωρίς προηγούμενα στην ιστορία: η δεύτερη ομάδα, αυτή των νέων που βρίσκουν τεράστιες δυσκολίες να παίζουν ως βασικοί σε μεγάλα παιχνίδια, τροφοδοτεί ένα κλίμα ανώτερης ευτυχίας απ’τους βασικούς.

Στη Ρεάλ Μαδρίτης συμβαίνει κάτι μεγάλο. Τα πρόσφατα παιχνίδια έχουν σπάσει τόσα πολλά ποδοσφαιρικά στερεότυπα που μπορεί να γίνεται λόγος για κάτι παρόμοιο με μια επανάσταση. Απ’τα αναδυόμενα χρόνια της Quinta δεν έχει απολαύσει ένα παρόμοιο περιβάλλον. Μ’ένα ποδόσφαιρο δυναμικό, φρέσκο, δημιουργικό, γεμάτο αποχρώσεις και μια ολική αρμονία μεταξύ των παικτών, οι νεαροί της Ρεάλ Μαδρίτης (στην πλειοψηφία τους Ισπανοί, σχεδόν όλοι φθηνοί και συμπληρωματικοί στις θέσεις και τα στιλ τους) έχουν προσφέρει τρία ή τέσσερα μνημεία στο ποδόσφαιρο. Κανείς δεν θα τοποθετούσε αυτήν την στιγμή τους Isco, Asensio και Carvajal, και θα μπορούσε να προστεθεί κάποιος ακόμα, έξω απ’τους 20 ή 30 καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Είναι συναρπαστική η πρόκλησή τους στην περισσότερο από ικανή εγκατάσταση της πρώτης ομάδας. Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει απολαύσει ποτέ ένα τόσο εύγλωττο αίσθημα πληρότητας, με το λιγότερο ύποπτο πρόβλημα στο ποδόσφαιρο: η δυσκολία διαχείρισης τέτοιας αφθονίας χωρίς την τροφοδότηση κακίας, διαμάχης και ρωγμών στο ρόστερ.

Η σελίδα της στήλης στο facebook:

Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.