Του Rubén Jiménez
«Βουτώντας στα μαθητικά του Marco συναντάται η αντανάκλαση του Ραούλ»
Οι ποδοσφαιριστές δεν πάνε στο μπαρ. Τουλάχιστον όχι σ’εκείνα τα μπαρ που κρίνονται κι αναλύονται κάθε εβδομάδα. Αν πάνε στο μπαρ και κάτσουν, ο πρώτος συντοπίτης θα έλεγε ακριβώς στον Casemiro πώς να σταματήσει τον Messi, τον Lucas πώς να κάνει τις σέντρες, τον Μπενζεμά θα του έδινε ένα μάθημα εξάσκησης τελειωμάτων στο τέρμα δίνοντας έμφαση στη θέση του ποδιού, «Αλλά το καταλαβαίνεις ή όχι;»... Αλλά στον Asensio δεν θα έλεγε τίποτα.
Τον Asensio θα τον ρωτούσε, ορόσημο στην ιστορία του μπαρ. Ότι πώς το κάνει, «Όχι, όχι, όμως δείξε μου, να δω, το κουτουπιέ έτσι», ότι πώς βλέπει μεγάλα τα παραθυράκια, ότι πώς κουβαλάει τη μπάλα κολλημένη στο πόδι, ότι πώς, ότι πώς, πως και πώς. Επειδή ο Asensio ανοίγει το στόματα απ’τα οποία δεν βγαίνουν λέξεις και οι λίγοι που βρίσκουν το θάρρος να εμφανιστούν σε μια τέτοια στιγμή είναι ζήτημα, της δυσπιστίας.
Ναι, ο Ζιντάν είχε δίκιο, εδώ συμβαίνει κάτι. Λέγεται Asensio, λέγεται ποδόσφαιρο. Η Μαδρίτη απολαμβάνει τη μπάλα και την κατοχή, το καλό παιχνίδι, έχει κλέψει την ταυτότητά απ’τη Barcelona και μοστράρει το χαμόγελο των παικτών που έχει μπορέσει να επιλέξει μεταξύ των δύο ομάδων και που φορούν λευκά. Επειδή απ’το ποδόσφαιρο έχει κερδίσει επτά τίτλους με τον Ζιντάν, τρία απ’τα τέσσερα τελευταία Champions League κι απειλεί μια μακρά εποχή κυριαρχίας.
Αυτή η Μαδρίτη που σε μια άλλη εποχή τόσο μακρινή στο συναίσθημα και τόσο κοντινή στο χρόνο αρνούνταν να κοιτάξει με καλό μάτι το ποδόσφαιρο που εφαρμόζει σήμερα, τραβώντας το βλέμμα σα να’ταν γεμάτα πιστόλια. Αυτή η Μαδρίτη που τώρα, αναμφισβήτητα, κυριαρχεί τη μπάλα και την περιποιείται, τέλεια αντανάκλαση του τι έκανε ο προπονητής της στο ίδιο χόρτο. Έχει κατανοήσει ότι η μπάλα είναι ένας θησαυρός και την έχει περιβάλλει με τους καλύτερους φύλακες, τους κορυφαίους ειδικούς στην επεξεργασία και στην συντήρηση των κοσμημάτων.
Ο Μέσι έφυγε απ’το Μπερναμπέου με κατάθλιψη, ενώ ο κόσμος πήγαινε προς το σπίτι, σ’αυτές τις ώρες στις οποίες βρίσκεται περισσότερη διασκέδαση παρά αγάπη, χωρίς να μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται αυτό που έρχεται, χωρίς να μπορεί να βγάλει τον Asensio και την ονειροπόληση απ’τον αμφιβληστροειδή. Αυτά τα άγρια βέλη δεν καταλαβαίνουν από δοσολογία, από σύνεση. Σε κανέναν δεν συνέβη να πει στον Raul ότι επρόκειτο να μπει σιγά-σιγά στην ομάδα και να’χε υπομονή. Το βλέμμα του εμπόδιζε να του μιλάνε για κάτι που δεν άναβε περισσότερο τη φωτιά στα μάτια του. Και βουτώντας στα μαθητικά αυτού του Marco συναντάται η αντανάκλαση εκείνου του Ραούλ.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
