News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Η Μαδρίτη καλομαθαίνει να δίνει αναθεωρήσεις ποδοσφαίρου στη Barcelona στο Supercopa

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

Του Jesus Garrido

Εντυπωσιακές γκολάρες  των Asensio και Μπενζεμά

Στο 4ο λεπτό, ο Marco Asensio έβαλε και πάλι το γκολ του στο Καμπ Νόου για να ξεκινήσει μια γιορτή που κορύφωσε μετά ο Μπενζεμά μετά από μια φανταστική ομαδική κίνηση. Αμφιλεγόμενες διαιτησίες; Ποιος τις θυμάται ...

Στο τέλος στο Bernabeu κουμάντο κάνει το ποδόσφαιρο. Αυτό της Ρεάλ Μαδρίτης, έτσι ώστε αυτό το χρονικό να’ναι πιο ακριβές. Το πατριωτικό ποδόσφαιρο έχει στραφεί προς την πρωτεύουσα, η azulgrana δυναστεία παραχώρησε το σκήπτρο, κανείς δεν ξέρει για πόσο καιρό, αλλά τη σήμερον ημέρα είναι ένα διαπιστωμένο γεγονός. Ο πρωταθλητής της Liga ήταν επίσης supercampeón (2-0) σαρώνοντας στο γήπεδο για 45 λεπτά το Fútbol Club Barcelona, ​​τον ιστορικό εχθρό, αυτόν που τον έχει κάνει να ζήσει μια δεκαετία πόνου και ταλαιπωρίας και τον γονάτισε ενώπιον της υπεροχής σε όλες τις πτυχές, όχι μόνο αθλητικές, απ’τις οποίες παίζουν στα λευκά. Είναι μόνο η αρχή της σεζόν, από εδώ μέχρι να κλείσει το Mundial τη σεζόν των συλλόγων απομένουν εννέα μήνες, αλλά θ’αμφισβητήσει κάποιος αυτή τη Μαδρίτη;

Αναλύστε μια μικρή λεπτομέρεια που ίσως να περάσει απαρατήρητη, αλλά που αποδεικνύεται σημαντική για να κατανοήσουμε πώς είναι σήμερα το διώνυμο της εξουσίας σ’αυτή τη χώρα. Στις κερκίδες του Santiago Bernabeu, στα πριβέ του επίσημα, περιβαλλόμενος απ’τους αγαπημένους του, ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Gareth Bale και Isco Alarcon άρχισαν και τελείωσαν στον πάγκο. Για την Ρεάλ Μαδρίτης μπήκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα οι Theo Hernández και Dani Ceballos. Απ’τη Μπάρτσα έλειπε ο Ινιέστα, τραυματίας, και για να δώσουν φρέσκο ​​αέρα, ενσωματώθηκαν στο γήπεδο οι Semedo, Deulofeu και Digne. Εκεί βρίσκεται η διαφορά. Η μια ομάδα με μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, αθλητική οργάνωση, κριτήριο και ποικιλία. Η άλλη με παίκτες και διοίκηση αντιμέτωπους, χωρίς ένα απ’τα τρία αστέρια της και με λίγες πιθανότητες για να βελτιώσει αυτό που έχει τώρα.

Όλα όσα συνέβησαν στο Μπερναμπέου ήταν προβλεπόμενα, όπως γράφεται σ’ένα προειδοποιητικό βιβλίο. Τίποτα δεν εξέπληξε. Ούτε καν το 3-5-2 του Valverde, τόσο χρήσιμο σε στιγμές απόλυτης ανάγκης για τον Λουίς Ενρίκε και τόσο άχρηστο τώρα για τον Txingurri, πνιγμένος σ’έναν βάλτο που τον πιάνει, τον βυθίζει και στον οποίο μόλις του έχει δοθεί χρόνος για να βάλει το ένα πόδι, δεν έχει βάλει ακόμα ούτε καν το δεύτερο. Τα προβλήματα του έχουν πάρει τον ύπνο, από τότε που άφησε την ευτυχία και τις βόλτες στο Μπιλμπάο για την αναταραχή στην οποία υποβάλλεται στην ciudad condal. Μόνο αυτός πρέπει να ξέρει τι ένιωσε όταν έμαθε ότι ο Ινιέστα, ο οποίος δεν επίσης αυτός που προκαλούσε τα όλε όλε σε όλο τον κόσμο, έμενε στη Βαρκελώνη κι έπρεπε να βάλει τον André Gomes, έναν που έμοιαζε περισσότερο έξω παρά μέσα στην ομάδα στο τέλος της περασμένης σεζόν.

Και πρέπει να’ναι επίσης δύσκολο να εξηγηθεί αυτή η απογοήτευση όταν στο 4ο λεπτό, ο τύπος που θα μπορούσε τώρα να προπονούνταν αν η διοίκησή της ήταν λίγο πιο ξύπνια, ο Marco Asensio, έπαιρνε μια μπάλα αρκετά μέτρα πιο πέρα απ’το ύψος της περιοχής κι έκανε και πάλι αυτό που, όσο αδύνατο κι αν φαίνεται, έχει μετατρέψει στην καλύτερη ειδικότητά του: ένα στεγνό, κυματώδες κι ασταμάτητο σουτ στην ψηλή γωνία του τέρματος. Ο Asensio επανέλαβε αυτό του Camp Nou με το που άρχισε, ευχαριστώντας και δικαιολογώντας την θέση του ως βασικός. Δεν έδωσε χρόνο ούτε στο να το απολαύσει παίζοντας ποδόσφαιρο, αυτός είναι από αυτούς που σκοτώνουν με το άνθος, το όπλο του είναι το τριαντάφυλλο και η αρετή του, η κομψότητα.

Αυτή τη φορά ήταν βασικός, κι επίσης κι ο Kovacic, ο οποίος στο τέλος πάει να βγει καλύτερος «αντι-Μέσι» απ’ότι ο Pepe ως αμυντικός χαφ, ο Εσιέν ως μπακ ή ο Ramos ως αριστερός μπακ. Φυσικά δεν είναι το ίδιο ν’αντιμετωπίζεις τον Messi όταν παίζει τελείως μόνος του, σε σχέση με το να το κάνεις αν συνοδεύεται απ’τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Υπήρξε μια πολύ πρόσφατη στιγμή στο Can Barça στην οποία ο Μέσι δεν ήταν όπως είναι, δηλαδή, ο μεγαλύτερος, Xavi, Iniesta, Neymar ή Suarez διόρθωναν ένα απόγευμα αβεβαιότητας. Πού να κοιτάξει, όταν δεν υπάρχει κάποιος να τον αγκαλιάσει, ο οποίος να κατανοήσει τη θλίψη της περιπλάνησης του στο γήπεδο, που να περπατήσει μαζί του προς την θεϊκή δόξα του γκολ; Ο Μέσι είναι μόνος, περισσότερο αν ο Suarez αισθάνεται επίσης μια πικρή εγκατάλειψη. Κι από πάνω, το πανό της συνωμοσίας το κρατάνε οι madridistas (θλιβερή και μειωμένη pañolada ενάντια των διαιτητών στο 7ο λεπτό).

Τα πρώτα 45 λεπτά της Ρεάλ Μαδρίτης ενθουσίασαν τον madridismo μ’ένα από εκείνα τ’απογεύματα που έχει απολαύσει η Barça σ’αυτή τη δεκαετία. Αλλά υπάρχει κάτι που τους φρενάρει. Πλέον δεν είναι λίγες οι φορές που η Μαδρίτη έχει στριμώξει τη Barcelona, νιώθοντας κατώτερη και περιμένοντας την πιο επώδυνη εκτέλεση, και οι merengues έχουν συμβιβαστεί μ’αυτό που είχαν, δεν έψαχναν ν’αφαιμάξουν όσο δυνατόν περισσότερο αίμα απ’τον αντίπαλο. Η Barca του Guardiola και οι κληρονόμοι της, έμαθαν ότι αν μπορούσαν να κάνουν ζημιά, θα την έκαναν, χωρίς επισημότητες. Όσο μεγαλύτερη ήταν η νίκη, τόσο μεγαλύτερη η ιδία χαρά και η ντροπή του αντιπάλου. Η Μαδρίτη δεν έχει ψάξει να συντρίψει τη Barça. Λίγο μεγαλύτερη ευστοχία σ’εκείνο το πρώτο ημίχρονο θα’χε οδηγήσει σ’ένα τρίτο ή τέταρτο γκολ μέχρι το ημίχρονο το οποίο θα’χε αναγκάσει του παίκτες ν’ακολουθήσουν το γήπεδό τους, που αναμφίβολα, θα τους είχε ζητήσει το 5-0. Δεν μπήκαν περισσότερα και η πείνα έφτασε μέχρι εκεί.

Φυσικά η ομάδα του Ζιντάν δεν έχασε την ψυχραιμία της ανά πάσα στιγμή. Ίσως να’ναι το χαρακτηριστικό μέσω του οποίου να γνωρίζεται περισσότερο και καλύτερα η Μαδρίτη του Ζιντάν: η συνέπεια. Ποτέ δεν σπάει, ούτε αποσυντίθεται, ούτε χάνει την πορεία. Εκτιμά στιγμές κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών στις οποίες πρέπει να οπισθοχωρήσει, να ομαδοποιηθεί γύρω απ’την περιοχή και να περιμένει να περάσει η καταιγίδα, κι άλλες στις οποίες το μαχαίρι είναι τόσο κοφτερό που είναι κρίμα να μην το χρησιμοποιεί. Τα δύο στιλ εμφανίζονται σε κάθε παιχνίδι. Παίζουν για να κερδίσουν και να μη χάσουν κάθε φορά που παίζουν κι αυτός ο συνδυασμός αποδεικνύεται συχνά νικηφόρος. Σε πλήρη διαδικασία επίθεσης, σκόραρε ο Μπενζεμά για να τελειώσει μια εξαιρετική ομαδική κίνηση, μια απ’τις τόσες.

Η Barca έπεσε με τιμή. Μέσα στη μετριότητα και στο κυρίαρχο χάος, έφυγε απ’το Μπερναμπέου γλιτώνοντας την ταπείνωση απ’τα ίδια της τα μέσα. Κανείς στα azulgrana αποδυτήρια δεν πρέπει να αμφιβάλλει ότι αν η Μαδρίτη είχε χρειαστεί περισσότερα γκολ θα τα’χε βάλει, κι ότι αν το συνολικό σκορ ήταν μόνο 5-1, ήταν λόγω madridista απόφασης. Αλλά τέλειωσε το παιχνίδι επιτιθέμενη στον Keylor Navas, έχοντας δυο δοκάρια κι αναγκάζοντας την βασική λευκή άμυνα να πιεστεί μέχρι το τελευταίο λεπτό για να τελειώσει τα 90 λεπτά ανίκητη. Αλλά το μην γελοιοποιήθηκε, δεν σημαίνει ότι είναι ανταγωνιστική. Λείπουν πολλά πράγματα. Πάρα πολλά. Κι όχι μόνο απ’την αγορά. Πάντα πρέπει να κοιτάς το ψυγείο και το ντουλάπι πριν πας για ψώνια.


Η σελίδα της στήλης στο facebook:


Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.