Του Enrique Marin
Η υπεράσπιση του Πορτογάλου, τιμωρημένος δίκαια, είναι η τελευταία κληρονομιά του «mourinhismo», αν κι αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης είναι πολύ ανώτερη απ’τη Barça κι έχει στον mallorquín το αστέρι του
«Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τους διαιτητές, αλλά όταν κοιτάς όλα όσα συνέβησαν ... Το να σκέφτεσαι ότι ο Cristiano δεν θα παίξει πέντε παιχνίδια ... Ουφ, κάτι συμβαίνει εκεί...». Εάν αυτές τις δηλώσεις τις είχε κάνει ο José Mourinho κατά τη διάρκεια της θητείας του ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης, δεν θα΄χε εκπλαγεί κανείς. Αν και, φυσικά, από’κείνες τις σκόνες έρχονται αυτές οι εντελώς περιττές λάσπες όπως εκτυλίσσονται τα πράγματα στην λευκή ομάδα. Την καταγγελία και, το χειρότερο, την υποψία για την κακοδιοίκηση που ζει το ισπανικό ποδόσφαιρο την έριξε ο ειρηνικός Ζιντάν, για τον οποίο η Τεχνική Επιτροπή Διαιτησίας ανακοίνωσε ότι θ’ανοίξει ένα αρχείο. Όντας όπως είναι η ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (RFEF), με τη συνενοχή του Υπουργείου Αθλητισμού (CSD), αυτό του Zizou φαίνεται μια σαχλαμάρα που λίγη ζημιά μπορεί να κάνει πλέον σ’ένα ποδόσφαιρο όπως το ισπανικό που έχει σαπίσει εδώ και καιρό.
«Αδύνατο να μείνεις απρόσβλητος απ’αυτήν την κατάσταση, πέντε παιχνίδια!! Μου φαίνεται υπερβολικό και γελοίο! Αυτό ονομάζεται δίωξη! Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου και τους φιλάθλους για την υποστήριξη!!!» επέτρεψε στον εαυτό του να γράψει ο ίδιος ο Cristiano στο Instagram αφού έμαθε ότι η Επιτροπή Προσφυγών του διατηρούσε την ποινή, ενώ σ’άλλα κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter, δεν άργησε να φανεί το «hashtag» #ZidaneΔενΕίσαιΜόνος. Τρέλα. Ενώ στη Μπαρτσελόνα ο πόλεμος είναι εσωτερικός κι ο πρόεδρος της κατήγγειλε μια εκστρατεία λασπολογίας κι απειλές στην οικογένειά του, στην Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αποτινάξουν την επιβλαβή κληρονομιά θυματοποίησης του «mourinhismo» και στην λαχτάρα τους να προστατέψουν τον κακομαθημένο Κριστιάνο συμπεριφέρονται ως ένας μικρότερος σύλλογος κι όχι ως ο πιο μεγάλος, που είναι.
Ναι, είναι κρίμα, αλλά η σεζόν έχει μόλις αρχίσει και είχαμε ήδη τη Μαδρίτη και τη Barça κλειδωμένες σε μια αντιπαλότητα που δεν είναι αυτή που ήταν, αλλά αυτή που επιθυμείται να’ναι, με λίγο ρόλο για το ποδόσφαιρο και μια μόνιμη υπερδοσολογία διαμάχης. Θα’ναι γιατί ουσιαστικά το δυοπώλιο είναι «αυτό που πουλάει», το μόνο που καταναλώνουμε οι άνθρωποι ή μας ενδιαφέρει να καταναλώνουμε, δεν πρόκειται να συμβεί να μας απαιτηθεί να μιλήσουμε ή γράψουμε για σοβαρά πράγματα, όπως, για παράδειγμα, την καθιέρωση του Marco Asensio, και, στη συνέχεια, να μην μας απομείνει άλλη επιλογή απ’το ν’αφήσουμε τους οπαδούς να απολαύσουν αυτό που βλέπουν αντί να τους φανατίζουμε μ’αυτό που ακούν ή διαβάζουν. Το να βλέπεις τη Μαδρίτη ή τη Barca να διαμαρτύρεται για τους διαιτητές είναι μια ξένη ντροπή. Όπως έγραψε ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, «οι ηττημένοι χάνουν λόγω του διαιτητή και οι νικητές παρά την ύπαρξή του. Άλλοθι για όλα τα σφάλματα, εξήγηση όλων των ατυχιών». Τέλος πάντων.
Ξεκινήσαμε την περασμένη Κυριακή με τον παραλογισμό των φανελών στο Camp Nou και συνεχίσαμε την Τετάρτη με το ωράριο του Μπερναμπέου για να καθορίσουν την ημερομηνία του Supercopa της Ισπανίας χωρίς να λαμβάνουν υπόψη το πρόγραμμα της UEFA, που, παρεμπιπτόντως, επηρέαζε μια ομάδα όπως η Σεβίλλη. Συνεχίζουμε με την παρουσία στα επίσημα του Juan Luis Larrea, του παράνομου υπηρεσιακού προέδρου της RFEF, ενώ ο κανονικός εξακολουθεί να μην παραιτείται μετά την απελευθέρωσή του απ’τη φυλακή με εγγύηση. Στο πρώτο σκέλος, η επαίσχυντη βουτιά του Luis Suarez έκανε τον διαιτητή να σφάλει, ο οποίος εν αντιθέσει δεν είδε ένα ξεκάθαρο πέναλτι πιο πριν του Sergio Ramos στον Messi, ακριβώς πριν ο Pique κάνει με αυτογκόλ το 0-1. Και ήρθε το «show» του Κριστιάνο Ρονάλντο. Αν ο Πορτογάλος δεν είχε βγάλει τη φανέλα του για να μοστράρει τους μύες και το μαύρισμα μετά τη γκολάρα που έκανε το 1-2, η κίτρινη που ο De Burgos Bengoetxea ερμήνευσε ως βουτιά θα’ταν η πρώτη, και χωρίς αποβολή δεν θα’χε σπρώξει τον διαιτητή και δεν θα’χε καταλήξει τιμωρημένος με πέντε παιχνίδια. Πασιφανές, ναι.
Ο Ρονάλντο είναι επαγγελματίας και δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν ένα κακομαθημένο παιδί, αν και, φυσικά, αν στο ίδιο του το club δεν του λένε τίποτα που βγάζει τη φανέλα του ή που σπρώχνει το διαιτητή, φυσιολογικό που έχει αυτές τις αντιδράσεις όταν κάποιος, είτε στο γρασίδι είτε στο δικαστήριο, τον βάζει στην θέση του εφαρμόζοντας τον κανονισμό. «Για το λίγο που έχει κάνει είναι μεγάλο χρονικό διάστημα γι’αυτόν» διαμαρτυρήθηκε ο Ζιντάν για την ποινή των πέντε ματς, αν κι ο Γάλλος δεν έκανε ούτε μια επίπληξη στον ποδοσφαιριστή του, μην τυχόν και θυμώσει και μάθουν τα παιδιά ότι δεν μπορούν να σπρώχνουν τον διαιτητή και να θυμηθούν ότι το να βγάζουν τη φανέλα για να πανηγυρίσουν ένα γκολ είναι κίτρινη κάρτα.
Marco Asensio, ο κληρονόμος
Φυσικά, αν στο πρώτο παιχνίδι δεν είχαμε αρκετό πανηγύρι, η πρωτοβουλία του συνδέσμου Capote και Montera να κουνήσει το μαντήλι στο 7ο λεπτό - αφιερωμένο παραδοσιακά στη μνήμη του Juanito- ως διαμαρτυρία για την ποινή στον Κριστιάνο ολοκλήρωσε το θλιβερό θέαμα. Πάλι καλά που μέχρι τότε είχε τραβήξει τα φώτα ο Marco Asensio, ο οποίος με μια ακόμα γκολάρα κατέστησε σαφές ότι ο Ζιντάν δεν έκανε λάθος να του κάνει μια θέση στην αρχική ενδεκάδα απ’την οποία δε θα’πρεπε πια να βγει. Ούτε ο Bale, υποβιβασμένος στον πάγκο, ούτε ο επιθυμητός Mbappé. Ο mallorquín είναι ο φυσικός κληρονόμος του Cristiano, θα δούμε αν θα’χει την ίδια ικανότητα στο σκοράρισμα, αν και με περισσότερο ποιότητα ακόμη κι απ’τον Πορτογάλο για να συνδυάζεται και να μην τελειώνει μόνο τις φάσεις. Το γρήγορο γκολ του έκρινε το Supercopa, αν δεν ήταν ήδη τελειωμένο, και χρησίμευσε επίσης για να ζήσει ένα πιο ήσυχο ματς.
Όταν κυριάρχησε στο ισπανικό ποδόσφαιρο η Barcelona του Guardiola, απ’αυτό που ονομάστηκε «μιντιακή σπηλιά» ποτέ δεν αναγνώρισαν τις αξίες κι έφτασε να γίνει λόγος ακόμα και για ντόπινγκ. Απ’την πλευρά της, αν και στην πραγματικότητα αποτελεί μέρος του ίδιου, η Ρεάλ Μαδρίτης, μ’έναν απελπισμένο πρόεδρο, ρίχτηκε στην αγκαλιά του Μουρίνιο. Σοβαρό λάθος, όπως έχει δείξει ο χρόνος. Οι λευκοί έγιναν εμμονικοί στην προσπάθεια να κάνουν χειρότερη τη Barca αντί να γίνουν καλύτεροι απ’τη μεγάλη αντίπαλό τους. Επί του παρόντος είναι, χάρη σε μια επιτυχή πολιτική μεταγραφών αντιστρόφως ανάλογη με της Barca, αν και η τόση διαιτητική διαμάχη, θεσμική κι ακόμα και πολιτική, δεν επιτρέπει επίσης να μιλάμε γι 'αυτό όπως αξίζει πραγματικά, χωρίς να αντιμετωπίζουμε τους madridistas ως πρόβατα και να τους αφήσουμε να απολαύσουν όλα όσα έχουν συμβεί.
Παρεμπιπτόντως, στην εποχή κυριαρχίας της Μπάρτσα του Guardiola, η ισπανική ομάδα κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Νότια Αφρική με επτά παίκτες (Πουγιόλ, Πικέ, Busquets, Xavi, Iniesta, Villa και Pedro) στην αρχική ενδεκάδα του τελικού. Θα δούμε τι θα συμβεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξάγεται το επόμενο έτος στη Ρωσία, όπου εκ των προτέρων τη σπονδυλική στήλη θα σχηματίσουν παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης, όπως οι Carvajal, Ράμος, Nacho, Isco, Marco Asensio, Lucas Vázquez, και, αν κι έχει πάει στην Τσέλσι, ο Morata. Μετά από μια εποχή που κυριάρχησε η Barca του Guardiola (14 τίτλοι απ’τους 19 πιθανούς), έχει ξεκινήσει αυτή της Ρεάλ Μαδρίτης του Ζιντάν (για την ώρα, επτά απ’τους εννέα), ο οποίος, όπως έγραψα σχεδόν πριν από ένα χρόνο, δεν θα γίνει ποτέ Pep, αλλά είναι ο ιδανικός για «Την φόρμουλα Florentino». Ναι, όπως είπε ο Zizou, στο ισπανικό ποδόσφαιρο «συμβαίνει κάτι», αλλά αξίζει επίσης να θυμηθούμε ότι ο Cristiano είναι ένα κακομαθημένο και να αξιώσουμε τον Marco Asensio ως βασικό.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
