Του Enrique Ortego
Μια Ρεάλ Μαδρίτης σε κατάσταση ευφορίας. Μια Ρεάλ Μαδρίτης πεπεισμένη για τις συνθήκες της, για τις ιδιότητές της και τη δηλωμένη υπεροχή της. Για την τεχνική της, για τη σωματική της κατάσταση, για την κατάληψή της στους χώρους και για την ψυχολογία της. Η έντασή της, μέγιστη απ'το πρώτο λεπτό. Ο ρυθμός της, πολύ πάνω απ'αυτόν που θα μπορούσε ν'αντέξει ο αντίπαλός της. Η υψηλή της πίεση, τόσο αποτελεσματική όσο η οπισθοχώρησή της στο γήπεδό της, όταν έπρεπε. Με λίγα λόγια, μια Μαδρίτη supercampeón.
Απέναντι μια Barca επισκιασμένη, δειλή, ανασφαλής, ξηλωμένη. Χαλαρή πίσω, ανήμπορη στη μέση, κι αποτυχημένη μπροστά όταν είχε τις ευκαιρίες της στην τελική ευθεία του παιχνιδιού. Μια δύσπιστη Barca που δεν ήξερε να προσαρμοστεί στην αλλαγή του συστήματος με εντολή του προπονητή της σ'ένα παρακινδυνευμένο σύστημα, αν και μετά το αποτέλεσμα του πρώτου σκέλους, είναι επίσης αλήθεια ότι δεν είχε άλλη επιλογή.
.
Οι δύο προπονητές πείραξαν τις εντεκάδες τους σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Ο Ζιντάν ξεκίνησε με την πολιτική του των rotations. Ούτε πολλά, ούτε λίγα. Τα δίκαια. Τρεις άνδρες. Τακτική προσαρμογή. Απ'το 4-4-2 σε ρόμβο στο 4-3-3 στην επίθεση, που στην άμυνα μετατρέπονταν σ'ένα 4-5-1. Ούτε Lucas Vázquez ούτε Asensio ντρέπονταν υποχωρώντας στο γήπεδό τους, πιέζοντας και κλείνοντας τους χώρους, όταν ήταν απαραίτητο.
Αν την Κυριακή στο Camp Nou, ο Ζιντάν εξέπληξε με την απόφασή του να κάνει ένα μαρκάρισμα μαν του μαν του Kovacic στον Μέσι, χθες επανέλαβε την κίνηση, αλλά με αποχρώσεις. Η πρώτη, ότι ο Κροάτης μετατρέπονταν στον καθαρό μέσο της ομάδας, καταλαμβάνοντας τους χώρους που είναι συνήθως έδαφος του Casemiro. Ο Modric, στα δεξιά του, κι ο Kroos στ'αριστερά του, αρκετά προωθημένοι, αλλά πάντα προσεκτικοί στις κινήσεις του συμπαίκτη τους, όταν εγκατέλειπε την θέση του για να εκπληρώσει την αποστολή του με τον Μέσι.
Αυτή τη φορά, οι καλύψεις έρχονταν επίσης κι απ'τους δύο στόπερ, που αν ήταν εξαιρετικοί στο πρώτο σκέλος, στον επαναληπτικό έκαναν και πάλι τη διαφορά. Varane και Sergio, με την αίσθησή τους της πρόβλεψης, αποσύνδεσαν τον Luis Suarez και με τη σειρά τους είχαν το άλλο μάτι στον Αργεντινό, που χθες, στη νέα διάταξη, ήταν ένας δεύτερος φορ στο πλάι του Ουρουγουανού. Αυτό που έκανε ο Kovacic είναι να ακολουθεί τον Leo όταν ο Αργεντινός, απελπισμένος, οπισθοχωρούσε στο κέντρο του γηπέδου για να μπορεί να έρθει σε επαφή με τη μπάλα. Σ'αυτήν την συγκυρία ήταν ο Kroos ή ο Modric αυτοί που τον έκλειναν.
Ο Valverde ήταν πιο δραστικός στις αποφάσεις του. Άλλαξε παίκτες, Deulofeu και Aleix Vidal έξω απ'το σύστημα. Απ'το κλασικό 4-3-3 σε μια άμυνα με τρεις στόπερ (Piqué-Mascherano-Umtiti) και δύο προωθημένους μπακ (Sergi Roberto και Jordi Alba), οι οποίοι ανέβαιναν λιγότερο στην επίθεση απ'αυτό που σκέφτονταν σίγουρα ο προπονητής. Η παρουσία των Lucas Vázquez και Asensio τους το εμπόδιζε. Στο πρώτο μέρος ήταν περισσότερο ένα 5-3-2 παρά ένα 3-5-2.
Ο Ζιντάν δεν άλλαξε την προηγούμενη στρατηγική του με τις αλλαγές του. Όλα φυσικά. Ο Casemiro ξεκούρασε τον ακούραστο Kovacic· ο Theo έκανε ντεμπούτο ως μέσος- εξτρέμ μπροστά απ'τον ακούραστο Marcelo, ακριβώς όπου έπαιζε ο Asensio, κι ο Ceballos έδωσε μια ανάσα στον Kroos πιέζοντας στο μέγιστο.
Στην Barca, οι αλλαγές του Valverde άφησαν μια χροιά παραδοξότητας. Αυτή του Piqué πρέπει να'ταν για σωματική προφύλαξη, έφυγε τσαντισμένος και χωλαίνοντας. Εξέπληξε που ο Semedo, ο αντικαταστάτης του, τοποθετήθηκε ως δεξιός στόπερ, με τον Mascherano να περνάει στο κέντρο. Μόνο με την είσοδο του Deulofeu τροποποιήθηκε η διάταξη. Πέρασε σε άμυνα των τεσσάρων κι ο canterano κόλλησε στην αριστερή πλευρά σε αναζήτηση του βάθους που έλειψε απ'την ομάδα του σ'όλον τον αγώνα. Ο Alcacer ούτε που εμφανίστηκε κι αυτό ενώ η Barça έχανε και χρειάζονταν γκολ.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
