Του Enrique Marín
Αποδεικνύεται περίεργο, αν κι έχει μια νοσηρή εξήγηση, αυτό
που προκάλεσε η εικόνα του Ιταλού τερματοφύλακα να κλαίει, ενώ ο Ίκερ συνεχίζει
να σφαγιάζεται στις κριτικές στην «εξορία» του στην Πόρτο
Είναι φυσιολογικό οι εικόνες του Τζιανλουίτζι Μπουφόν να κλαίει
λεπτά αφότου η εθνική του έμενε έξω από ένα Mundial μετά από 60 χρόνια ν’άγγιξαν
ακόμη κι εκείνους που δεν τους αρέσει το ποδόσφαιρο, και πόσο μάλλον αυτό της
Ιταλίας. «Λυπάμαι, όχι για μένα, αλλά για τους οπαδούς. Έχουμε αποτύχει σε κάτι
που θα μπορούσε να’ναι σημαντικό σε κοινωνικό επίπεδο. Ο χρόνος περνάει και
είναι σκληρό. Με πονάει που ο τελευταίος μου αγώνας συμπίπτει με τον αποκλεισμό
απ’το Mundial», είπε ανάμεσα σε δάκρυα αυτός ο τόσο αγαπητός όσο και σεβαστός
τερματοφύλακας, για τον οποίο αυτό της Ρωσίας θα’ταν το έκτο Παγκόσμιο Κύπελλο
του μετά των, Γαλλία 98, Ιαπωνία και Κορέα 2002, Γερμανία 2006, Νότια Αφρική
2010 και Βραζιλία 2014.
«Δεν μου αρέσει καθόλου να σε βλέπω έτσι!», έγραψε στο
Twitter ο συνάδελφός του, Ίκερ Κασίγιας, τον οποίο, σε αντίθεση με τον Μπουφόν
δεν τον έχουμε δει να κλαίει μετά από καμία ήττα ή αποκλεισμό, αλλά στην λυπηρή
έξοδό του απ’τη Ρεάλ Μαδρίτης. Αποδεικνύεται περίεργο, αν κι έχει μια νοσηρή
εξήγηση, αυτό που προκάλεσε η εικόνα του Ιταλού τερματοφύλακα και του πόσο
συνεχίζει να περιφρονείται, αν όχι να χλευάζεται, ο Ισπανός. Αρκεί να δούμε πώς
αντιμετωπίζεται η παραμονή του στον πάγκο της Πόρτο, για την οποία έχουν
γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα, απ’το αν ο μισθός του είναι μη βιώσιμος μέχρι μια
κακή σχέση με τον προπονητή του, Sergio Conceicao, τον οποίο θέλουν να δουν ως
έναν άλλο Μουρίνιο.
«Όλοι οι παίκτες καταλήγουν να περάσουν απ’τον πάγκο, αλλά
είναι καλό για να αξιολογήσουμε και να μάθουμε απ’τους συμπαίκτες μας και να
αντιλαμβανόμαστε το πόσο τυχεροί είμαστε να μπορούμε να παίζουμε», είπε ο
Κασίγιας στο «Canal+», για να προσθέσει ότι «μου αρέσει να προπονούμαι, να
ξεπερνάω τον εαυτό μου και να παλεύω για την θέση του βασικού. Ο ανταγωνισμός
είναι υγιής και θα συνεχίσω να παλεύω για να παίζω». Μετά από ενάμιση μήνα στον
πάγκο, ο Ίκερ επέστρεψε αυτήν την Παρασκευή κάτω απ’τα δοκάρια ενάντια στην
Πορτιμονένσε σε έναν αγώνα του πορτογαλικού Κυπέλλου στον οποίο ο mostoleño
δέχθηκε δύο γκολ τα οποία η ομάδα του ανέτρεψε με αγωνιώδη τρόπο, καθώς στο 90ο
λεπτό η Porto έχανε 1-2 και κέρδισε 3-2 στο 94ο.
«Αγαπητέ @ RafaAlkorta1 Πάνε εβδομάδες που έχω αποφασίσει να
μην δίνω μεγαλύτερη δημοσιότητα σ’αυτές τις αναλύσεις του Τύπου. Δεν με νοιάζει
από πού είναι, πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιήσει πια πώς είναι οι
αθλητικές πληροφορίες. Δεν γενικεύω, να γραφτεί στα πρακτικά! Μια αγκαλιά φίλε!
Ευχαριστώ». Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Ίκερ στον πρώην συμπαίκτη του, ο
οποίος προηγουμένως είχε γράψει: «Με λυπεί που απ’την Ισπανία κοιτάνε τον
@IkerCasillas με μεγεθυντικό φακό, τώρα ένα λάθος, πρέπει να το’χει πει ένας
εμπειρογνώμονας στο τέρμα λέω εγώ, γιατί εγώ δεν το βλέπω, αλλά ίσως είναι
επειδή εγώ δεν καταλαβαίνω από τερματοφύλακες. Κουράγιο, Ίκερ».
Για την έξοδο του Casillas απ’τη Μαδρίτη ήταν ο μάνατζερ Santos
Márquez ο οποίος ανέλαβε εκείνες τις μέρες να πει την αλήθεια. «Τον Κασίγιας
του έδωσαν μια κλωτσιά στον κώλο. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να φύγει. Είπε
ότι δεν ζητούσε να’ναι βασικός, ότι του απέμεναν χρόνια στο συμβόλαιο και
θα’θελε να τελειώσει στη Μαδρίτη. Ήταν χαρούμενος και βρισκόταν στο σπίτι του,
αλλά αν δεν σε θέλουν... Τρεις εβδομάδες νωρίτερα ήρθε ο Ράφα Μπενίτεθ και
φούσκωσε την τιμή του De Gea και είπε ότι ο Keylor ήταν μεγάλος τερματοφύλακας.
Ήταν μια έλλειψη σεβασμού προς τον Iker. Δεν φταίει ο Μπενίτεθ, ήταν
ανακατευθυνόμενο. Ο καθένας που μπαίνει στη Μαδρίτη είναι η φωνή του κυρίου
της. ο Florentino Pérez πιστεύει ότι είναι ο θεός της Μαδρίτης. Πριν δεν
γίνονταν λόγος λόγω παιδείας και τώρα δεν γίνεται λόγος λόγω δουλείας».
"Τον καλύτερο γιο που είχε τον έχει διώξει",
υποστήριξε ο Márquez στην ίδια συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα «AS». «Έχουν
φύγει άσχημα οι Ιέρο, Ραούλ, Del Bosque... Κάτι συμβαίνει. Το αντίο πρέπει να
βγαίνει απ’την καρδιά. Αυτός χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης για να κάνει
έρευνες. Τρεις ημέρες πριν απ’το κλείσιμο του θέματος Κασίγιας, σφυγμομέτρησε
για ν’ανοίξει το γήπεδο. Δεν έχει έτοιμο τίποτα. Για μια γιορτή πρέπει να
προειδοποιείς το άλλο μέρος κι ο Ίκερ δεν το ήξερε. Το έκανε για τις κριτικές
προς το μέρος του σε όλο τον κόσμο. Αυτό που γίνεται τη Δευτέρα είναι πια
μ’έναν παίκτη της Πόρτο. Στο αντίο του Κασίγιας την Κυριακή δεν υπήρχε κανείς,
ούτε ένας υπάλληλος. Φυσικά, είχαν πετύχει ήδη αυτό που ήθελαν. Έχει διωχθεί το
είδωλο των οπαδών. Ο Ίκερ ήταν στο σύλλογο για ένα 25% της ιστορίας της
Μαδρίτης».
"Τι αμαρτία έχει κάνει ο Iker;" αναρωτήθηκε ο
«Χοντρός» Marquez, όπως εξακολουθούν να αναρωτιούνται ακόμα πολλοί οπαδοί. Ο
ίδιος μάνατζερ έδωσε την απάντηση: «Ο Florentino έχει υπάρξει ικανός να διώξει
τους Ultras Sur και να φτιάξει την Grada de Animación, που θα ήθελα να μάθω τι
πληρώνουν, κι από εκεί προέρχονται οι αποδοκιμασίες στον Casillas. Τις έχουν
προγραμματίσει από μέσα. Στη Μαδρίτη έχουν αποδοκιμαστεί μερικοί, αλλά είναι
κάτι συγκεκριμένο. Αλλά αυτή η οργή... Τον συνέτριψαν. Ποτέ δεν είπε "Θα
υπερασπιστώ τον Κασίγιας". Αν τον υπερασπιστεί και πει στους 2.000
μισθωτούς ότι πρέπει να ενθαρρύνουν τον Iker, το θέμα τελειώνει. Τον σκοτώνει
απ’το 2010. Δεν ξέρω πως έχει αντέξει τόσο ο Κασίγιας, είναι ένας μάρτυρας. Η
μόνη αρχοντιά που απομένει στη Μαδρίτη είναι εκεί όπου τρώει ο πρόεδρός της».
'Gigi' και Iker αποχαιρετίστηκαν στη Γαλλία
Ο Μπουφόν, ο οποίος θα γίνει 40 ετών στις 28 Ιανουαρίου,
είχε προγραμματίσει να αποσυρθεί απ’την εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο της
Ρωσίας, αλλά η αποτυχία πρόκρισης σ’αυτό το ραντεβού επίσπευσε το αντίο του.
"Λυπάμαι για όλα. Πλέον έχω τελειώσει, ο χρόνος είναι τύραννος",
θρήνησε ο Gigi μπροστά στις κάμερες. Απ’την πλευρά του, ο Κασίγιας θα κλείσει
τον Μάιο τα 37 και, αν κι ο Julen Lopetegui δεν τον έχει καλέσει από τότε που
αντικατέστησε στο πόστο τον Βιθέντε Ντελ Μπόσκε -αν κι επίσης δεν του έχει
κλείσει την πόρτα-, δεν έχει ανακοινώσει ότι αφήνει την εθνική. Περιέργως, ο
τελευταίος αγώνας του Iker με την Ισπανία, αν και στον πάγκο, ήταν ενάντια στην
Ιταλία του Buffon στο Euro της Γαλλίας.
Ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους έχει κερδίσει 8 φορές την
Serie A, συν μια Serie B, διότι υπενθυμίζεται ότι έμεινε στο Τορίνο παρά την
πτώση μετά το διάσημο και σκανδαλώδες Moggigate. Επιπλέον, έχει πάρει το
Κύπελλο Ιταλίας τέσσερις φορές, τρεις με τη Γιουβέντους και άλλη μια με την
Πάρμα, ομάδα με την οποία κέρδισε επίσης το πρώτο απ’τα έξι ιταλικά Σούπερ Καπ.
Ωστόσο, σε διεθνές επίπεδο έχει κερδίσει μόνο ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, και με την
προαναφερθείσα Πάρμα, παρά το γεγονός ότι έχει παίξει τρεις τελικούς του
Champions League.
Με την Azurra έχει ένα Mundial κι ένα Euro, αν και είναι με
την Κ 21. Οι 175 συμμετοχές του με την εθνική ξεπερνάνε τις 167 του Κασίγιας με
την Ισπανία, αν και το παλμαρέ του Ίκερ είναι καλύτερο, τόσο με την La Roja όσο
και με τη Ρεάλ Μαδρίτης, γιατί έχει κερδίσει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, συν ένα
άλλο Κ 20, και δύο Euro, ένα Euro Κ 16, καθώς και 5 πρωταθλήματα, 2 ισπανικά
Κύπελλα, 4 Σούπερ Καπ Ισπανίας και σε διεθνές επίπεδο 3 Champions League, 2
Διηπειρωτικά, 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ κι ένα Mundial Συλλόγων.
Casillas,
"Golden Foot" στην καριέρα του
Ο Iker έλαβε πρόσφατα το Golden Foot 2017, ένα βραβείο που
βραβεύει ποδοσφαιριστές άνω των 29 ετών για την αθλητική τους σταδιοδρομία. Ο
νυν τερματοφύλακας της Πόρτο ακολουθεί ακριβώς τον απόηχο του Buffon, νικητής
το 2016. Το 2014 ήταν ένας άλλος Ισπανός όπως ο Andrés Iniesta αυτός που το
κέρδισε. Ο Roberto Baggio έκανε πρεμιέρα στο βραβείο το 2003 παίρνοντάς το στα
36 του, το ίδιο όπως κι ο Iker, κι από’κει και πέρα ήταν οι Νέντβεντ (32),
Σεφτσένκο (29), Ρονάλντο (30), Del Piero (33), Roberto Carlos (35) Ροναλντίνιο
(29), Totti (34), Ryan Giggs (37), Ιμπραΐμοβιτς (31), Ντρογκμπά (35), Ινιέστα
(30), Eto’o (34) και Buffon (38).
Ο Κασίγιας κέρδισε τους άλλους εννέα υποψήφιους που
φιλοδοξούσαν να κερδίσουν: Messi, Cristiano, Ράμος, Neuer, Ρόμπεν, Thiago Silva,
Luis Suarez, Yaya Touré και Πίρλο. Το βραβείο, το οποίο παραδόθηκε στο Μονακό,
ήταν ένα επίχρυσο αντίγραφο του αποτυπώματος του δεξιού ποδιού του, αν και τόσο
στην περίπτωση του Κασίγιας όσο και στου Μπουφόν, όσο κι αν το βραβείο
ονομάζεται Golden Foot, θα’πρεπε να’ταν ένα χέρι.
Τι θέλετε να σας πω; Είμαι ο πρώτος που επικροτεί τον
Buffon, τόσο δυνατά ή και περισσότερο απ’όσο έκανε αυτός για όσο έπαιζε ο
σουηδικός εθνικός ύμνος στο Σαν Σίρο και πολλοί Ιταλοί τον αποδοκίμαζαν. Τώρα,
πιστεύω ότι έχει φτάσει ο καιρός, αν όχι να σκεφτούμε την αποκατάσταση των
συνεχιζόμενων προσβολών στον Κασίγιας, τόσο μύθος όσο κι ο Μπουφόν, τουλάχιστον
να βάλουμε ένα τέλος σε μια μανία καταδίωξης που γνωρίζουμε όλοι που γεννήθηκε
και που έχει καταλήξει: στην Πόρτο, όπως ο Ντουέρο, σε μια αναγκαστική εξορία,
στην οποία δεν αφήνεται επίσης ήρεμος. Είναι γνωστή η δύναμη του Florentino
Pérez να προκαλεί ενημερωτικά μπλακ άουτ όπως τη Púnica, αλλά το ότι αυτή η
εκστρατεία για την οποία τον κατηγορούσε ο Marquez συνεχίζει ακόμα λανθάνουσα,
είναι κάτι άρρωστο.
Θα’ναι επειδή, όπως έγραψε ο Arturo Pérez-Reverte, «η
Ισπανία είναι η χώρα που ντρέπεται για την ιστορία της και είναι ικανοποιημένη
από τη δυστυχία της. Στην Ισπανία τα ιστορικά κατορθώματα προσβάλλονται, οι
μεγάλοι άνδρες και οι γυναίκες κακομεταχειρίζονται και ξεχνιούνται ή διαγράφεται
απ’τη μνήμη ο άξιος. Στο τέλος, διατηρείται μόνο, ως όπλο που ρίχνεται εναντίον
του γείτονα, η μνήμη του παράπονου κι εκείνος ο αυτοκτονικός καϊνισμός που βγαίνει
στο πρόσωπο σαν φτύσιμο. Ανατριχιάζει τόση έλλειψη σεβασμού για μας τους ίδιους».
Αμήν.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
