Του Jesús
Garrido
Ένα γκολ του Κριστιάνο από φάουλ δίνει τη νίκη
Για να κερδίσεις, αρκεί συνήθως να σκοράρεις ένα γκολ
περισσότερο απ’τον αντίπαλο. Της Μαδρίτης της έχει φτάσει ένα γκολ από φάουλ
του Κριστιάνο Ρονάλντο να κερδίσει το έκτο Παγκόσμιο Κύπελλό της και να
ολοκληρώσει το καλύτερο έτος στην ιστορία της
Το σημερινό ποδόσφαιρο είναι εξαιρετικά ασταθές. Περισσότερο
αν μιλάμε για την περίπτωση ενός μεγάλου συλλόγου, νικητή. Η συνήθεια της
προσθήκης τίτλων προορίζεται για μερικές λίγες ομάδες στον πλανήτη. Μερικές βρίσκονται
πάντα μεταξύ των καταλόγων των υποψηφίων για να κερδίσουν τρόπαια, άλλες
κερδίζουν με σταθερότητα. Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι σταθερή. Οκτώ τίτλοι απ’το Μάιο
του 2016 μέχρι το Δεκεμβρίου του 2017. Ούτε ένας χαμένος τελικός. Η μια χαρά
μετά την άλλη στο πολύ μικρό χρονικό διάστημα του ενάμιση έτους κι ακόμη και μετά
την επίτευξη κάτι που δεν κατάφερε ποτέ στην ιστορία του συλλόγου, πέντε τίτλους
σ’ένα ημερολογιακό έτος, μέχρι κανά δυο εβδομάδες πριν, η κρίση των
αποτελεσμάτων πονούσε σα μια σκλήθρα μέσα στο νύχι. Λοιπόν, στα μέσα του
τελευταίου μήνα του έτους, η Μαδρίτη είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Το τουρνουά που υποτίθεται ότι καθορίζει το καλύτερο σύνολο του
πλανήτη στο ημερολογιακό έτος έχει πολύ λίγη βαρύτητα στην πρόσφατη ευρωπαϊκή
κουλτούρα και η Μαδρίτη δυσκολεύτηκε σχεδόν να το πανηγυρίσει στο τέλος του
αγώνα. Βλέποντας το σκορ, μπορεί να μοιάζει μια πύρρειος νίκη, αγωνιώδης και με
τεράστια προσπάθεια μέχρι εξάντλησης, έτσι ώστε το τριπλό σφύριγμα της λήξης θα’δινε
τη θέση του στην έξαρση της χαράς που συγκρατούνταν πριν. Η Μαδρίτη, ωστόσο,
αισθάνθηκε πρωταθλήτρια απ’τη στιγμή που ξεκίνησε το τουρνουά και κατά κάποιο
βαθμό, λόγω αυτού, ο Ράμος δυσκολεύτηκε περισσότερο να σηκώσει το κύπελλο. Η
ανωτερότητα, φυσικά, τόσο εμφανής παρά τα οριακά σκορ, αφαιρεί πολύ πάθος απ’την
επιτυχία που κατάφεραν.
Η Gremio του Πόρτο Αλέγκρε έκανε μια συγκλονιστική χρονιά
στο Copa Libertadores, ήταν δίκαιη πρωταθλήτρια, όντας η καλύτερη του τουρνουά με
διαφορά. Είχαν κερδίσει το δικαίωμά τους να βρεθούν στον τελικό του Abu Dabi,
φυσικά, αφού ξεπέρασαν την Pachuca. Το θέμα είναι ότι όλη αυτή η αρετή που τους
χρησίμευσε για να γίνουν πρωταθλητές της Νότιας Αμερικής, μένει σε πολύ μικρό
πράγμα ενάντια στον Ευρωπαίο πρωταθλητή, ο οποίος τώρα δεν είναι στην πολύ εκτιμώμενη
πληρότητα του καλοκαιριού. Σε 90 λεπτά η Γκρέμιο σούταρε μία φορά, ένα ελεύθερο
φάουλ από περίπου 40 μέτρα που άγγιξε την επάνω πλευρά των δικτύων του Keylor
Navas. Τίποτα άλλο σε όλο το παιχνίδι. Άντεξε τη Μαδρίτη και επιθύμησε να μην
πέσουν τα γκολ όπως τα ώριμα μήλα απ’το δέντρο.
Ένα θέμα που δεν έχει επιλύσει ακόμα ο Zinedine Zidane είναι
γιατί η Ρεάλ Μαδρίτης δεν σκοράρει περισσότερα γκολ. Το να βάλει μόνο δύο σε
μια ομάδα τόσο αδύναμη όσο η Al Jazira και μόλις ένα στη Gremio είναι ένα πολύ
σπάνιο νούμερο, λαμβάνοντας υπόψη τη σημαντική διαφορά ποιότητας μεταξύ της
Μαδρίτης και του συνόλου των Εμιράτων και της Βραζιλίας. Στον τελικό ο Zidane
δεν ήθελε αστεία κι έπαιξε με τους καλούς, μ’όλους τους καλούς. Δηλαδή, έπαιζε
ο Isco κι όχι ο Bale απ’την αρχή. Οι υπόλοιποι, αυτοί που όλοι πια γνωρίζουμε
απ’έξω. Πάμε, η σύνθεση του τελικού του Κάρντιφ. Τι έλειψε απ’τη Μαδρίτη για να
στρογγυλοποιήσει ένα καλό Παγκόσμιο Κύπελλο; Να βάλει μόνο κάποια ακόμη ευκαιρία
απ’όσες είχε σ’όλα τα 180 λεπτά της διοργάνωσης.
Το παιχνίδι, χωρίς να είναι συναρπαστικό, ήταν λειτουργικό. Ενάντια
στην Al Jazira έκανε τα πάντα για να σκοράρει πολλά γκολ, μόνο που δεν μπήκαν
ανάμεσα στον τερματοφύλακα, τα δοκάρια και το VAR· μετά, είναι ξεκάθαρο, είχε
ένα ξήλωμα στην άμυνα μέσω του οποίου φαίνονταν σε πλήρες φως όλες οι ντροπές
της. Αυτό το χάος το έραψε η Μαδρίτη στον τελικό, κλείνοντας την άμυνά της με
ασβεστοκονίαμα κι επιτρέποντας τον πιο ήσυχο αγώνα για τον Keylor Navas εδώ και
πολλούς μήνες. Μπροστά ήταν μια άλλη ιστορία. Έπαιξε άσχημα η Μαδρίτη; Όχι. Διαχειρίστηκε
άσχημα τη μπάλα στα τρία τέταρτα; Ούτε. Δημιούργησε ένα ποτάμι ευκαιριών όπως
ενάντια στην Al Jazira; Λοιπόν, ούτε.
Μετράει φυσικά η άνοδος του αμυντικού επιπέδου του porto
alegrense συνόλου σε σχέση με τον αντίπαλο των ημιτελικών, ο οποίος λίγες περισσότερες
ευκολίες θα μπορούσε να προσφέρει έτσι ώστε να σκοράρει η Μαδρίτη, άλλο πράγμα είναι
ότι η ευστοχία δεν είναι με τη merengue πλευρά τελευταία. Η Gremio χρησιμοποίησε
σκληρότητα σε μια έναρξη στην οποία δεν άφησε το παιχνίδι, υπήρχαν συνεχείς
διακοπές και δεν υπήρχε ρυθμός. Το να’ναι σταματημένος ο Modric τον κάνει να
βαριέται. Με την καλή εμφάνισή του που κάθε μητέρα θέλει για παιδί, είναι στην
πραγματικότητα ένας υπερκινητικός που απαιτεί να βρίσκεται η μπάλα πάντα σε
κίνηση. Αν δεν είναι, πάει να την ψάξει αυτός για να την βγάλει απ’τον λήθαργό
της. Στον Isco συμβαίνει επίσης αυτό, μόνο που το συναίσθημα της δραστηριότητας
διαρκεί λιγότερο απ’ότι στον Κροάτη συμπαίκτη του. Ο Isco διήρκεσε μία ώρα, ο
Modric έχει περισσότερη μπαταρία απ’το φωτόσπαθο του Kylo Ren.
Μ’αυτούς η Μαδρίτη βρήκε τον τρόπο διαφυγής απ’την πίεση και
το φορτίο που της έθετε η καλή tricolor τοποθέτηση. Άρχισαν να συνεργάζονται με
τους Κριστιάνο και Μπενζεμά, τόσο συμμετοχικοί όσο κι ανακριβείς στην επίλυση των
επιθέσεων, και στη βάση του συνδυασμού η Μαδρίτη τεντώθηκε και κυριάρχησε πια μέχρι
που τελείωσε το παιχνίδι. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν έμπαιναν. Ούτε στον
Modric, που του έβγαιναν τα πάντα, κατέληξε μ’ένα σουτ στο δοκάρι. Ακόμα ένα. Λειτούργησε
αυτό που δεν λειτουργεί σχεδόν ποτέ: ένα φάουλ του Κριστιάνο. Ήταν ήδη κοντά με
ένα απευθείας ελεύθερο φάουλ στο πρώτο ημίχρονο, μια τέλεια εκτέλεση που πήγε ελάχιστα
ψηλά. Στη συνέχεια, ένα χειρότερο σουτ κατέληξε μέσα, καθώς το τείχος άνοιξε κι
ακριβώς από εκείνο το ελάχιστο κενό πέρασε η μπάλα, η οποία μπήκε δίπλα στο
δοκάρι, όπου δεν θα μπορούσε να φτάσει ποτέ ο Grohe.
Δεν μπήκαν περισσότερα, δεν χρειάστηκε. Για να κερδίσεις,
αρκεί συνήθως να σκοράρεις ένα γκολ περισσότερο απ’τον αντίπαλο. Της Μαδρίτης της
έχει φτάσει για να κερδίσει το έκτο Παγκόσμιο Κύπελλό της (τρία Διηπειρωτικά, τρία
Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων) και να ολοκληρώσει το καλύτερο έτος στην ιστορία
της. Απ’το Abu Dabi, με την πέμπτη χαρά της σεζόν, ποιος θυμάται την Liga; Δεν έχει
σημασία, τώρα ενδιαφέρει μόνο το Clásico κι ακόμα ένα έμβλημα στο στήθος...
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
