Μέχρι σήμερα, η απόδοση των μπακ στη φετινή σεζόν ήταν πολύ κακή. Δεν συνέρχονταν με τίποτα. Μπροστά σ’αυτήν την πραγματικότητα, ο Ζιντάν, είχε αποφασίσει από καιρό ότι θα πρέπει να το γυρίσει και πάλι σε 4-3-3, έτσι ώστε να ενισχύσει τις πλευρές και το παιχνίδι απ’τα πλάγια, που ευνοεί τους μπροστινούς γκασμάδες. Όμως η παρατεταμένη απουσία του Μπέιλ, και στη συνέχεια η ανετοιμότητά του, του ανέβαλε τα σχέδια. Μέχρι σήμερα, που έχοντας πια τον Μπενζεμά στον πάγκο, και τους άλλους δύο βασικούς, αποφάσισε πως ήταν η ώρα γι’αυτό. Για ν’αλλάξει το σύστημα. Επιστροφή λοιπόν στο 4-3-3, στο οποίο, όπως καταλαβαίνετε, από δεξιά παίζει ο ξυλοπόδαρος με τα δυο αριστερά παπούτσια, κι από αριστερά ο μορφονιός που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Χαρακτηριστική η στιγμή, γύρω στο 20ο λεπτό, όταν ο Μόντριτς του άνοιξε στον χώρο πολύ ωραία και στην προσπάθεια του να την προλάβει και να την κοντρολάρει σωριάστηκε κάτω. Και το 4-3-3, τουλάχιστον για σήμερα, δούλεψε. Ο Μαρσέλο έκανε δύο ασίστ. Βέβαια, όταν βρεθούν παίκτες που έχουν την ικανότητα να τελειώσουν φάσεις που πρέπει να μπορούν να τελειώνουν παίκτες που παίζουν στην Ρεάλ Μαδρίτης, είναι φυσιολογικό να κάνει ο Μαρσέλο δύο ασίστ. Υπεύθυνοι οι από κάτω.
Εν τέλει, ο ξυλοπόδαρος με τα δυο αριστερά παπούτσια έκανε τη καλύτερη φετινή του εμφάνιση, βάζοντας με μια γκολάρα το πρώτο του γκολ, και με μια κεφαλιά το δεύτερο, που αν δεν με ξεγελά η μνήμη, είχε να σκοράρει με το κεφάλι από πρόπερσι, που έβαλε συνολικά 9 κεφαλιές. Διότι, ναι μεν ξυλοπόδαρος και με δυο αριστερά παπούτσια, αλλά δεν παύει να’ναι 28, να’ναι γεμάτος ενέργεια κι αυτό να φαίνεται στο γήπεδο. Τα νιάτα είναι νιάτα. Φαίνεται πως μπροστά, ακολουθεί γι’αυτόν μια περίοδος φόρμας. Κι εδώ έρχεται η ερώτηση του εκατομμυρίου: μέχρι πότε πιστεύετε ότι θα κρατήσει; Και για να κάνω τη μετάφραση -σύμφωνα με τους ειδικούς μόνο γι’αυτό είμαι- πότε πιστεύετε ότι θα ξαναπιέσει ο δίσκος το νεύρο και θα χτυπήσει υποκνημίδιο; Οι αποδόσεις άνοιξαν, δεχόμαστε στοιχήματα…
Όταν η Marca πρέπει να γράψει μια μαλακία, κάτι που ούτε η ίδια δεν πιστεύει και πάρα πολύ, κάτι για το οποίο και η ίδια αμφιβάλει σοβαρά, αφήνει τη βρώμικη δουλειά σε κάποιον αναλώσιμο. Το μεσημέρι η 25χρονη Patricia Terroba έγραφε: «Cristiano, η ώρα του θηρίου. Το Bernabéu περιμένει την επιστροφή του καλύτερου CR7». Είδατε εσείς κανά θηρίο; Εγώ είδα και πάλι τον γνωστό πουτσοκέφαλο που στο 72’, αγανακτισμένος με την εξέλιξη, στην οποία το Μπερναμπέου είχε δει τον Νάτσο να βάζει το πρώτο, τον Μπέιλ άλλα δύο με το πρώτο γκολάρα, και τον Μόντριτς το 4ο με άλλη μια γκολάρα, εκτέλεσε αγανακτισμένα άουτ απ’τα νεύρα του, χωρίς καν να ενδιαφέρεται να σκοράρει. Το’χε ξανακάνει και στο φετινό με την Λας Πάλμας. Αποκορύφωμα, η αντίδρασή του όταν σκίστηκε στο δεύτερο γκολ του με κεφαλιά ψαράκι: πήρε ένα κινητό και κοιτιόταν να δει πόσο μεγάλο ήταν το σχίσιμο. Καθρέφτη καθρεφτάκι μου…
Νάτσο Φερνάντεζ: ο πιο ένδοξος εκπρόσωπος της τιμημένης ακαδημίας που έφτιαξε κάποτε ο Δον Σαντιάγο Μπερναμπέου. Ένα παιδί που πάσχει απ’τα 12 του από διαβήτη, και που από’κει και μετά, λόγω της μέγιστης προσοχής που έχει στην καθημερινότητά του, μέχρι σήμερα, στα 28 του, δεν έχει τραυματιστεί ΠΟΤΕ. Το πολυεργαλείο στην άμυνα της Ρεάλ, αυτός που ανταποκρίνεται πάντα, που δεν απογοητεύει ποτέ. Τέτοιους παίκτες βρίσκεις μόνο σ’αυτήν την ακαδημία. Σήμερα έκανε μια απ’τις καλύτερες εμφανίσεις του με την λευκή φανέλα, και σίγουρα την καλύτερη όσον αφορά την συμμετοχή στην επίθεση. Δεν υπάρχουν λόγια.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
