Η διασπορά των ωραρίων στο πρωτάθλημα είναι μια αγγαρεία για
την Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν στην εποχή του Guardiola, όταν η Barça έπαιζε νωρίτερα.
Ο Pep έβαζε στο χόρτο τα Μπολσόι. Μια ώρα αργότερα, πολλά χιλιόμετρα μακριά,
εμφανίζονταν μπροστά στις κάμερες η Μαδρίτη του Juande ή του Πελεγκρίνι ή του Μουρίνιο
κι έμοιαζε με μια ομάδα οικοδόμων σε σύγκριση με την αριστεία των Μπλαουγκράνα.
Ήταν ένα άλλο άθλημα.
Έχουν περάσει λίγες σεζόν και το πράγμα παραμένει ίδιο. Το
επίπεδο του παιχνιδιού δεν επιτρέπει συγκρίσεις κι ακόμη, είναι το ίδιο αν η Barça
παίζει Σάββατο ή Κυριακή, πριν ή μετά, απόγευμα ή βράδυ. Το χάσμα είναι ακόμη
μεγαλύτερο από ό, τι τότε. Στην αρετή του κοραλλιογενούς ποδοσφαίρου προστίθεται
ένα άλλο στοιχείο ιδιαίτερα καταστροφικό για τον madridismo: η τρίαινα. Πριν συγκριθούν
τα παικτικά επίπεδα: το τίκι τάκα κόντρα στον φανταχτερό florentinismo. Σήμερα,
επίσης, σε σύγκριση με τις τρίαινες, - MSN εναντίον BBC -, γνωρίζουμε ότι η
Ρεάλ Μαδρίτης δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή η Barça έχει το κύριο κλειδί,
το οποίο είναι ο Μέσι, και δύο τύπους που έχουν κάνει την υποτέλεια έναν τρόπο
ζωής. Τον Neymar και τον Suarez δεν τους πειράζει να γυαλίζουν τις μπότες του Μέσι,
καθαρίζοντας απλά καλά τις δικές τους.
ΑΔΥΝΑΤΟ. Κι ως εκ τούτου η Μαδρίτη χάνει σε κάθε σύγκριση. Η
έκθεση αυτής της βδομάδας ήταν συντριπτική στα λεπτά που βρέθηκαν μαζί οι Μέσι,
Neymar και Suarez. Στη Μαδρίτη ο Benzema απουσίασε, αλλά δεν είναι ούτε αναμένεται.
Αρκετά έχει φέρει ένα προάστιο της Λυόν στη Μαδρίτη. Στην πραγματικότητα, η λευκή
τρίαινα δεν ήταν ποτέ πλήρης. Η συμμετοχή του Bale είναι ένα μυστήριο και σ’αυτήν
προστίθεται η αποσύνδεση του Cristiano. Ενώ οι τρεις της Barca έκαναν επίδειξη εναντίον
της Ρεάλ Σοσιεδάδ, στο Ipurua η Ρεάλ Μαδρίτης έπαιζε προλεταριακό ποδόσφαιρο με
όλα τα σχετικά σε χρήση: ιδρωμένη νίκη, αλληλεγγύη, δέσμευση, φόρμες εργασίας
... Τέλος πάντων, τα πανηγύρια την 1η Μαΐου. Στον Μπενίτεθ λείπει να φορέσει
ένα βραχιόλι του Εργατικών Σωματείων κι ένα κράνος ορυχείων. Επανέλαβε τόσες πολλές
φορές στη συνέντευξη Τύπου το πόσο είχαν εργαστεί που έμοιαζε ότι ο υπόλοιπος
κόσμος πληρώνεται για να τα ξύνει, σε σχέση με τη δουλειά του ρόστερ της Ρεάλ
Μαδρίτης.
ΑΡΕΣΕΙ. Η τρίαινα της Barca έχει επίσης ένα ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό: της αρέσει, ψάχνεται, το ενθαρρύνει. Είναι οι Rolling Stones σε περιοδεία και το ξέρουν. Βγαίνουν
σε δείπνο με τα κορίτσια τους, -τα οποία είναι επίσης μια τρίαινα- κι αν κάποιος
απ’τους τρεις δεν έχει σκοράρει, οι άλλοι δύο θα επιδιώξουν να το κάνει. Θα
πρέπει να έχουν μέτρο επίσης, επειδή η ρητορική καταλήγει να κουράζει και δεν
είναι χρήσιμη.
Στη Μαδρίτη δεν υπάρχει καμία είδηση για κάτι παρόμοιο. Οι Cristiano
και Bale κυλιούνται στο έδαφος με ενθουσιασμό, αφού σκόραραν ένα γκολ ... στην
Σαχτάρ! Αλλά ενάντια στην Eibar επέστρεψαν για να δώσουν ένα ρεσιτάλ
μετανιωμένων προσώπων, με αποτυχίες και αποτυχημένα φάουλ απ’την πλευρά του
Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Μπέιλ, εν τω μεταξύ, πρόσφερε δείγματα ενσωμάτωσης, αν
και δεν ήθελε να ξέρει τίποτα για την αριστερή πλευρά, θέση για την οποία είναι
ειδικά προικισμένος κι απ’την οποία περνάει πολύ λίγο. Είναι μια περίπτωση
εκπληκτικού πείσματος, μια επιμονή να είναι κάτι που δεν είναι, επιχορηγούμενη
απ’το λάθος εκείνων που βλέπουν έναν πιθανό νικητή της Χρυσής Μπάλας, εκεί όπου
δεν υπάρχει κανένας.
ΛΥΤΡΩΜΕΝΟΙ. Η Ρεάλ έσωσε τη βδομάδα με αξιοπρέπεια. Θα
μπορούσε να’χε εκραγεί μετά την ισοπέδωση του 0-4 και την γελοία εμφάνιση του
προέδρου, με τις φιλίες και τις φοβίες του, αλλά οι παίκτες κι ο προπονητής φάνηκαν
συνεπείς. Κατάπιαν τον βάτραχο, τον μάσησαν και τον χώνεψαν κι αυτό είναι
επίσης μια αρετή. Ο Μπενίτεθ ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα, με τις στατιστικές
του και τις υπερβολικές αναλύσεις του. Κι ακόμα κι έτσι δεν έχει καταρρεύσει. Ανταποκρίθηκε
η μεσαία τάξη (Nacho, Carvajal, Lucas Vázquez ...), ενώ αναμένεται απ’το
υπόλοιπο ν’ανακτήσει το αληθινό του επίπεδο. Το ερώτημα είναι αν ο Ράφα έχει κερδίσει
χρόνο μέχρι την επόμενη κρίση ή αν πραγματικά έχει διευθετήσει την κατάσταση
για να προχωρήσει μπροστά η ομάδα. Το παράδειγμα της Barcelona την περασμένη
σεζόν δεν είναι έγκυρο. Εκείνη η Barça δεν είχε χάσει εντός έδρας απ’το μεγάλο
της αντίπαλο και το πρόβλημα της ήταν εστιασμένο: η κόντρα του Μέσι με τον
Λουίς Ενρίκε, με τη διαμεσολάβηση των βετεράνων. Η απόσταση του ρόστερ με τον
προπονητή του είναι μεγαλύτερη στη Ρεάλ Μαδρίτης. Απλά ρωτήστε τον James.
