O προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης έχει συνειδητοποιήσει ότι το παιχνίδι
αρχίζει να κερδίζεται στην Αίθουσα Τύπου, εξ ου και η αλλαγή του κι όσοι τον
είδαν στην Castilla δεν τον αναγνωρίζουν
«Έχω περισσότερη συγκίνηση απ’ότι όταν υπέγραψα ως παίκτης»,
είπε ο Ζιντάν την ημέρα της παρουσίασής του ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης.
Ούτε νταής ήταν, ούτε μέσα στην τρελή χαρά. Έχει αποδειχθεί ότι το συναίσθημα
είναι πραγματικό κι ότι πραγματικά απολαμβάνει τον πάγκο στην πρώτη εμπειρία του
ως προπονητής ομάδας του υψηλότερου επιπέδου. Κι αυτό γιατί στις συνεντεύξεις
Τύπου ψήνεται σιγά-σιγά ένας τεχνικός ο οποίος έχει επιδείξει μια ουσιαστική
μεταμόρφωση για τη θέση αυτή, μια μεταβολή πνεύματος, μια μεταμόρφωση
χαρακτήρα, εν τέλει, μια αλλαγή πορείας σε μια προσωπικότητα που έχει καταπιεί
τις εξωτερικές σκιές αποκαλύπτοντας πως είναι. Οι κοντινοί του λένε ότι τώρα
βλέπουμε τον αληθινό Zizou, αυτόν που πάντα έβλεπαν αυτοί που έχουν ζήσει πιο πολλές
ώρες μαζί του. Οι προβολείς δεν τον κάνουν να σέρνεται, ούτε τα φώτα της
κάμερας φοβίζουν το χαρακτήρα. Ακολουθώντας τη θεωρία του Μουρίνιο, ο Ζιντάν έχει
συνειδητοποιήσει ότι το παιχνίδι αρχίζει να κερδίζεται στην Αίθουσα Τύπου.
Οι εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης, προσφέρουν πολλά για
συζήτηση στη Ρεάλ Μαδρίτης. Λένε ότι ήταν ο ίδιος ο Ζιντάν ο οποίος έκανε
χαρούμενο τον Cristiano Ronaldo πηγαίνοντας μια βόλτα τον θρύλο του πριν τη
Ρώμη. Ο Πορτογάλος αισθάνεται αδίκως στοχοποιημένος από λίγους που έχουν υψώσει
τη φωνή τους (ή το στυλό) για να αμφισβητήσουν μια ασταθή απόδοση -πέρα απ’την
αμείωτη ικανότητά του στο σκοράρισμα- μακριά απ’το Santiago Bernabeu. Αυτή η
μειοψηφία κοινής και μιντιακής γνώμης έχει πιτσιλίσει αυτόν που παίρνει τόσο
άσχημα τις κριτικές. Αντικείμενο ανάλυσης, ο Πορτογάλος δεν έχει συνηθίσει να’ναι
αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Με τόνο προκλητικό και κάπως νευρικό επέλεξε να περάσει
το πολλοστό τίμημα για τη μείωση των κριτικών που ανέλυαν με τόλμη μια περίοδο
σχεδόν ογδόντα ημέρων χωρίς να σκοράρει εκτός έδρας. Επίσης το εκμεταλλεύτηκε
για να αποσυναρμολογήσει τη θεωρίας της ευτυχίας που λάμπει απ’τη Barcelona. Αυτή
η αρμονία που συνοδεύει την τρίαινα δεν είναι βασική για να κερδίζει. Δεν σταμάτησε
εκεί: με σπάνια γενναιότητα άφησε να εννοηθεί ότι το τρίο έχει επιλέξει τον Suarez
για να αγωνιστεί μαζί του για το Χρυσό Παπούτσι. Ώρες μετά ντύθηκε στον δεύτερο
καλύτερο παίκτη στον κόσμο κι έκλεισε την κριτική.
Ο Florentino,
στο επίκεντρο του στόχου του Μπενίτεθ
Δεν ήταν η μόνη ρωγμή της εβδομάδας. Ο Rafa Benitez ακόνιζε
από καιρό το μολύβι. Όποιος ήθελε ν’ακούσει γνώριζε ήδη τις σκέψεις του πρώην
προπονητή: πικραμένος, θλιμμένος, με τον πόνο της συνειδητοποίησης της δουλικής
συμπεριφοράς του, με ένα φορτίο προσβολής δίπλα στη μνησικακία. Στο επίκεντρο
του στόχου του: ο Florentino Pérez. Το τσεκούρι, στην ίσαλο γραμμή: η σύγκριση
της Ρεάλ Μαδρίτης με την Μπαρτσελόνα, από τότε που ανέλαβε ο πρόεδρος, είναι ξεκάθαρα
τραυματική. Έρχονται με το σταγονόμετρο τα σημάδια του ανθρώπου που έχει
προδώσει τον εαυτό του απ’την παραμονή του και μόνο σ’ένα πάγκο για τον οποίο αναστέναξε
τόσες φορές. Ο Rafa σκέφτηκε ότι η αγάπη για τα χρώματα ήταν πιο πάνω απ’το να
δουλέψει σ’έναν οργανισμό που είναι αποπροσανατολισμένος. Αργά, πολύ αργά, συνειδητοποίησε
ότι δεν είχε ούτε την υποστήριξη του Florentino ούτε και την ακολουθία των ηγετών
των αποδυτηρίων. Όταν θέλησε ν’αλλάξει την πορεία, ο Ζιντάν ζεσταίνονταν ήδη.
Μερικοί απ’τους λίγους δημοσιογράφους που πάνε στο
Valdebebas για να καλύψουν το ρεπορτάζ της Castilla δεν πιστεύουν στην αλλαγή.
Ο, τότε, Γάλλος προπονητής της θυγατρικής διεξήγαγε τις συνεντεύξεις Τύπου στα
όρια της σιωπής, σ’ένα μελαγχολικό τόνο, στις μύτες των ποδιών, μ’αυτό το
χαμηλό προφίλ που τον συνόδευε απ’τις ποδοσφαιρικές του μέρες. Άνθρωπος των
λίγων, αλλά περιεκτικών λέξεων. Αυτό το σημείο απόστασης απ’τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης δεν επέτρεψε ποτέ να γρατζουνιστεί η προσωπικότητα η οποία τον
μετέτρεψε σ’έναν απ’τους μεγάλους του ποδοσφαίρου. Αλλά σ’αυτή τη νέα πρόκληση,
αυτή η εικόνα ανατράπηκε χωρίς να χάσει την ουσία της προσωπικότητάς του. Μην
μπορώντας να διατηρήσει αυτόν τον κοφτό τόνο καθοδηγούμενος απ’τους πιο κοντινούς
του, ο Zizou αποφάσισε να είναι πολύ διαφορετικός απ’το πρώτο λεπτό της πρώτης
του εμφάνισης. Και στην πίστη ότι συνεχίζει να κερδίζει την κοινή γνώμη ... και
την δημοσιευμένη. Σε απλή γλώσσα, ο Ζιντάν εμφανίζεται καταδεκτικός κι ακόμη και
λαϊκός ή τσαρλατάνος, τολμώντας ακόμα και να πει: «Ο Κριστιάνο είναι γαμάτος. Μπορώ
να το πω;». Η ομιλία έχει σιγουριά. Δείχνει ένα άνετο πρόσωπο, κατηγορηματικό, σίγουρο
ακόμα και διδακτικό. Πράγματι, δεν έχουν έρθει ακόμα οι στροφές, αλλά δεν βρήκε
κι ένα ειδυλλιακό τοπίο. Με κάποιον τρόπο, έχει συνδεθεί με τ’αποδυτήρια και με
τους οπαδούς, επειδή το προεδρικό έδαφος, το είχε περισσότερο από κατακτημένο.
Ο Zizou επισήμανε τα λάθη του Rafa
Ο Ζιντάν έχει δείξει τα λάθη του Μπενίτεθ στην Ρεάλ
Μαδρίτης, ξεκινώντας με την κακοδιαχείριση των αστέρων του. Αν κάτι ήταν ξεκάθαρο
απ’την αρχή, ήταν ότι θα έπρεπε να φροντίσει τον Κριστιάνο περισσότερο απ’τον
καθένα. Έτσι διαχωρίστηκε απ’την προεδρική υποβολή που συνεπάγεται μια προνομιούχα
μεταχείριση για τον Bale. Ως εκ τούτου, ο Πορτογάλος θα’ναι πάντα ο καλύτερος κι
όχι ένας απ’τους καλύτερους, όπως ξεκίνησε ο Ράφα για να καταλήξει να προσαράξει
στο λάθος. Μ’αυτή τη φροντίδα διάκρισης, και με επαναληπτικό τρόπο κάθε φορά
που το επέτρεπε η ευκαιρία, έχει καταφέρει να ανακτήσει την ψυχή ενός παίκτη, ο
οποίος φαίνονταν να κοιμάται στο προηγούμενο στάδιο και να ξυπνά απ’τον λήθαργο
στα λιγότερο απαιτητικά παιχνίδια. Πέρα απ’την φροντίδα αστέρα στον καλύτερο
επιθετικό του, η υπόλοιπη ομάδα θαυμάζει το μεγαλείο που έχει σταματήσει τις
διαμάχες που υπήρχαν σε κάποιους απ’τους μαθητές της με το προηγούμενο
καθεστώς. Isco, Jesé και James παίρνουν σάρκα και οστά στο ρόστερ μπροστά στην ικανοποιητική
ομιλία του προπονητή. Αυτό το χαμόγελο του Zizou είναι αυτό που φέρει ένα καλό
τρέξιμο ανάμεσα στα κενά του παιχνιδιού, που ειδικά μακριά από το σπίτι δεν
σταματούν. Ο θρίαμβος στη Ρώμη δίνει περισσότερη ζωντάνια σε ένα πρότζεκτ στο
οποίο οι αγώνες ξεκινούν όταν ο Ζιντάν μπαίνει στην αίθουσα Τύπου. Και το κάνει
με επιδεξιότητα κι εξυπνάδα. Αυτό είναι καινούριο.
Υπενθυμίζεται και το σχετικό άρθρο του ίδιου αρθρογράφου:
