«Υψηλός καθορισμός», απ’τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Julio
César Iglesias
Ο ποδοσφαιριστής που η "L'Equipe" ανακήρυξε τον
καλύτερο Κ 21 στον κόσμο, κλείνει σήμερα τα 22 του με δύο ανησυχίες: να
διατηρήσει το ανταγωνιστικό πνεύμα και να πάρει μια θέση στην βασική ομάδα
Ο Marco Asensio Willemsen, γιος της María Gertruida και του Gilberto,
το αγόρι που γεννήθηκε με τη βαπτιστική δέσμευση να διαδεχθεί τον Marco Van Basten,
κλείνει σήμερα τα 22. Για να τα γιορτάσει θα’χει ξεκινήσει την ημέρα ως
συνήθως, ίσως κάπως χαρούμενος και ίσως κάπως λυπημένος, όπως συνήθιζε να ξυπνάει
ο Phil, ο πρωταγωνιστής της ταινίας Παγιδευμένος στο χρόνο.
Σε μια εκπληκτική αλληγορία, ζει καθημερινά τη δική του Μέρα
της Μαρμότας: βάζει ένα γκολ στον Sergio Rico στο αριστερό παραθυράκι κι
επιστρέφει στον πάγκο· βάζει ένα γκολ στο αριστερό δοκάρι του Manuel Neuer κι
επιστρέφει στον πάγκο· βάζει ένα γκολ στο δεξί δοκάρι του Gianluigi Buffon κι
επιστρέφει στον πάγκο· βάζει δύο γκολ στον Ter Stegen στο αριστερό παραθυράκι
κι επιστρέφει στον πάγκο· βάζει ένα golazo με φυσαλίδες στο ίδιο μέρος στον
Nereo Champagne κι επιστρέφει στο σπίτι με μια παρατεταμένη μυρωδιά του ξύλου: τη
μυρωδιά του πάγκου.
Αιώνια επιστροφή
Λόγω θέλησης του προπονητή του ή ως αποτέλεσμα των παλιών επαγγελματικών
ρουτίνων που μετατρέπουν το ποδόσφαιρο σε μια στρατιωτική πειθαρχία, η κλίμακα είναι
η κλίμακα, ο Marco υπομένει το βάρος ενός επαχθή νόμου του εκκρεμούς. Δεδομένου
ότι δεν έχει περιθώρια ελιγμών, πρέπει να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία: ακούει το
τικ-τακ με μια άγρυπνη υπομονή, περιμένει τη φωνή του «Marco, για ζέσταμα» κι εκμεταλλεύεται
ασταθώς τα φευγαλέα 15λεπτα του, αυτά τα έντονα τέλη που συχνά είναι ευκαιρίες
με παγίδα· με το ματς αποσυντεθημένο, δηλητηριασμένα δώρα στο γήπεδο και στο
σκορ.
Όπως ξέρουν αυτοί που συνυπάρχουν μαζί του, δεν επιτρέπει
στον εαυτό του ποτέ μια κακή έκφραση, δεν στραβομουτσουνιάζει ποτέ. Είναι το
ίδιο: οι ιδιοτροπίες της κατανομής συνεχίζουν να τον ωθούν στα βάθη του
λαβυρίνθου και του μεταδίδουν μια αίσθηση μοιραίου. Μετά, στον ζήλο του να το
ξεπεράσει παίρνει αποφάσεις που μπορούν μόνο να χειροτερέψουν την κατάσταση:
σήμερα κρύβει έναν τραυματισμό που τον εμποδίζει να αποδώσει φυσιολογικά· αύριο
έχει γρίπη και παίζει με 40 πυρετό, κι έτσι, ανάμεσα σε σκοτεινές εβδομάδες κι αδιαφανείς
μήνες, διαχειρίζεται σιωπηλά τις παθήσεις του του φιλόδοξου.
Ας θυμηθούμε
Η έκθεση με την οποία η L'Equipe τον ανακήρυξε καλύτερο Κ 21
στον κόσμο, μπροστά απ’τους Dele Alli, Mbappé και Dembélé, κυκλοφορεί ακόμα στον
κυβερνοχώρο. Βλέποντας την αφθονία και την υπέρβαση των εμφανίσεών του, εκείνη
η εκλογή δεν ήταν προϊόν ενός περαστικού ενθουσιασμού· ήταν η πιστοποίηση μιας
πραγματικότητας. Οι συντάκτες του εγγράφου δεν περιορίστηκαν στην αξιολόγηση
της κλάσης των επιδείξεών του, κατανοώντας τα μακρινά του σουτ, τις πάσες του
για στην περιοχή, τα ζογκλερικά κοντρόλ του, τα κοψίματά του της φαντασίας ή,
φυσικά, τις ατέλειωτες αποδράσεις του: τι ταχύτητα για να καλύψει την απόσταση
μεταξύ των δύο περιοχών και τι δεξιότητα για να κουβαλά τη μπάλα σε τεντωμένο
σχοινί. Ζύγιζαν την ευκολία του να κατανοεί τους κώδικες του παιχνιδιού, τόσο
απλοί όταν περνούν απ’τα πόδια του, κι από πάνω τις καλλιτεχνικές του ικανότητες,
εκτιμούσαν την κατάστασή του ως παγκόσμιος ποδοσφαιριστής. Στο ρεπερτόριό του δεν
υπάρχει ούτε ένα κενό.
Στο κυκλικό ταξίδι του, του εδώ βγαίνω, εδώ είμαι, κάποιοι θα’χαν
πετάξει το ξυπνητήρι απ’το παράθυρο. Ωστόσο, αυτός αποφεύγει τις εκφράσεις
αηδίας, υπομένει σαν ένας δρομέας μεγάλων αποστάσεων και, περιμένει διακριτικά κάποιος,
για παράδειγμα ο Ζινεντίν Ζιντάν, να μετρήσει την τιμή του χαμένου χρόνου του
και του επιστρέψει την εμπιστοσύνη που αξίζουν οι δύο προσωπικότητές του: αυτή
ενός καλού αγοριού κι εκείνη ενός αδιαμφισβήτητου εκρηκτικού.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
