Του Jesús Garrido
Ο Malagueño έσωσε τη νίκη στο 90ο λεπτό
Δύο γκολάρες του Malagueño έδωσαν τρεις βαθμούς για να
ενισχύσουν λίγο περισσότερο την πρωτοπορία της Μαδρίτης, που ήταν πάντα στο
κυνήγι μιας φανταστικής Σπόρτινγκ που άξιζε να πάρει έναν βαθμό
Η Ρεάλ Μαδρίτης θα γίνει πρωταθλήτρια για αγώνες όπως του Molinón.
Λέγεται πάντα ότι τα πρωταθλήματα κερδίζονται κάθε αγωνιστική και χάνονται σε
συγκεκριμένα ματς, σε μέρες που η νίκη θεωρούνταν δεδομένη και, για διάφορους
λόγους, κατέληγε να χαθεί. Απ’τη Μαδρίτη ξεφεύγουν λίγες νίκες. Τις γκέλες που
έπρεπε να’χει, που έχει κάθε ομάδα κατά τη διάρκεια των εννέα μηνών της διοργάνωσης,
τις είχε το φθινόπωρο και στην εποχή των λουλουδιών έρχεται με το μαχαίρι ακονισμένο
και πρόθυμη να κερδίσει. Της κοστίζει, όπως είναι τα πράγματα, αλλά παίρνει τους
βαθμούς και για να γίνει πρωταθλήτρια πρέπει να τους κερδίσει όλους, αλλά πάνω
απ’όλα αυτούς που πρέπει να κερδίσει όπως και να’χει. Ήταν κοντά στο να μην το
κάνει, να μην νικήσει την Sporting μέχρι που ο Isco έστειλε και πάλι ένα τηλεκατευθυνόμενο
μήνυμα στα επίσημα με δύο γκολ που μπορούν να αξίζουν μια γιορτή σε κάτι
περισσότερο από ένα μήνα.
Ο Ζιντάν θέλει να κερδίσει αυτό το πρωτάθλημα με τους
αναπληρωματικούς. Μέχρι σήμερα, αυτή η δυναμική των αλλαγών στο πρωτάθλημα και
των βασικών στο Champions League έχει φέρει αποκλειστικά χαρές, διότι η Μαδρίτη
είναι πρώτη ξεχωρίζοντας κι έχει το ένα πόδι στα ημιτελικά στην ευρωπαϊκή
διοργάνωση. Η απόφαση του Ζιντάν συνεπάγεται ότι το ρόστερ, στο σύνολό του
(μέχρι κι ο Coentrao), διατηρεί την ανταγωνιστική ένταση κάθε τρεις μέρες και
δεν υπάρχει κανένα μέλος, εκτός απ’τον τρίτο τερματοφύλακα, που δεν αισθάνεται συμμέτοχος
μέσα στην ομάδα και σημαντικός στην εξέλιξη της σεζόν. Ωστόσο, στη Μαδρίτη κοστίζει
να κερδίζει τους αγώνες της. Είτε είναι με τους βασικούς είτε με τους αναπληρωματικούς,
δεν υπάρχει ματς που να επιλύει απλά, γρήγορα. Ούτε καν ενάντια στην Σπόρτινγκ,
η οποία, κάθε βδομάδα που περνά, αισθάνεται τις πυρκαγιές της Segunda División με
μεγαλύτερη ένταση.
Τους rojiblancos τους φοβίζει η Μαδρίτη όπως τους φοβίζει
κάθε ομάδα και περισσότερο στο Molinón. Δεν έχει υπάρξει αγώνας σ’όλο το έτος στον
οποίο το τέρμα τους στο σπίτι να’χει μείνει χωρίς να τρυπηθεί και τους επισκέπτονταν
η ομάδα που, πλέον με αυτό, σκοράρει 54 συνεχόμενους αγώνες σε όλες τις
διοργανώσεις. Ο Rubi κατανόησε, με καλό κριτήριο, ότι για να ελαχιστοποιήσει
τις πιθανότητες του να δεχθεί ένα γκολ, το καλύτερο όπλο του ήταν η συγκέντρωση
των στρατευμάτων του μπροστά απ’τον τερματοφύλακά του. Έβαλε μια άμυνα των πέντε
κι επιβεβαίωσε τη μεσαία γραμμή πάνω σ’έναν φανταστικό Mikel Vesga. Η
αλληλεγγύη των παικτών του και η έλλειψη madridista δημιουργικότητας προκάλεσε,
ο Cuellar, να’πρεπε να παρέμβει ελάχιστα με εξαιρετικές αποκρούσεις.
Με την εντεκάδα που επέλεξε ο Ζιντάν, δεν υπήρχε ένας οργανωτής
του παιχνιδιού. Ο Isco δεν είναι, ούτε ο James, ο Kovacic, ναι, λίγο. Κανένας
απ’αυτούς δεν είναι ο ιδανικός για να καθορίσει τον ρυθμό του παιχνιδιού, οι
δύο πρώτοι είναι οι πιο κατάλληλοι για τη δημιουργία της αποφασιστικής
ενέργειας, η τελευταία πάσα που διευκολύνει τον επιθετικό, ή να’ναι αυτοί οι
ίδιοι που θα τελειώσουν τη φάση. Σ’αυτή την έμμεση πάλη μεταξύ James και Isco, δεν
υπάρχει χρώμα σ’αυτες τις στιγμές. Κι αυτό ενώ ο Ζιντάν επιλέγει συνήθως τον Κολομβιανό
για τα μεγάλα παιχνίδια, είτε ως βασικό είτε ως αλλαγή, αλλά η επιρροή του ενός
και του άλλου στα ματς δεν έχει σημείο σύγκρισης.
Πέρα απ’το να αποδειχθεί αποφασιστικός με δύο εντυπωσιακά
γκολ, ο Isco ήταν ο πραγματικός ηγέτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Χωρίς να’ναι ένας καθαρός
δημιουργός παιχνιδιού, ήταν αυτός που πήρε στα πόδια του την ευθύνη του να
δημιουργήσει η ομάδα του ευκαιρίες για γκολ. Φαίνονταν να’ναι η πρώτη επιλογή πάσας
για τους στόπερ της και συνδυάζονταν μέχρι να βρεθεί μπροστά απ’την αντίπαλη
περιοχή με την δυνατότητα να δώσει μια πάσα ή να κάνει μια ατομική φάση. Έτσι, μ’αυτόν
τον τελευταίο τρόπο, έβαλε το γκολ του 1-1. Μια σειρά κοψιμάτων και ντριμπλών
ανάμεσα σε αντίπαλα πόδια που κατέληξε μ’ένα σουτ στο παραθυράκι του Πίτσου. Το
προσπάθησε πάλι στο δεύτερο μέρος, με την επιφύλαξη του να μην βρει την τρύπα
για να καρφώσει και πάλι τη μπάλα. Το έκανε στο 90ο λεπτό, ένα όλο
και πιο λευκό λεπτό, μ’ένα σουτ στη ρίζα του δοκαριού που άξιζε τρεις βαθμούς.
Ο Isco ήταν μια απ’τις εννέα αλλαγές του Ζιντάν σε σύγκριση
με την εντεκάδα που κέρδισε στο Μόναχο. Εννέα διαφορετικοί παίκτες για να
παίξουν το ίδιο και με διαφορά τριών ημερών είναι μια πολύ σημαντική διαφοροποίηση
που, στο τέλος, παρατηρήθηκε. Η Σπόρτινγκ, με πολύ λίγο, ήταν πάντα στο
παιχνίδι. Δεν πήρε έναν βαθμό για τρία λεπτά, έναν βαθμό που φυσικά άξιζε. Προηγήθηκε
νωρίς, πριν το τέταρτο της ώρας, με μια φανταστική ασίστ του Vesga, ο οποίος
σήκωσε τη μπάλα πάνω απ’την λευκή άμυνα για να μπει από πίσω ο Cop και να
νικήσει τον Casilla μπροστά στην αμφιβολία του τερματοφύλακα στην έξοδό του. Σκόραρε
επίσης στην έναρξη του δευτέρου μέρους, μια εξαιρετική στημένη φάση που τέλειωσε
ο Vesga, πανταχού παρόν. Κι έψαξε πάντα ψηλά τη Μαδρίτη, της δυσκόλεψε την έξοδο,
ήθελε να σκοράρει περισσότερα γκολ, αμύνθηκε με τάξη και κριτήριο... Έκανε τα
πάντα σωστά.
Το gijonés ματς ήταν τόσο καλό που ούτε καν ακόμα και στα
τελευταία λεπτά δεν αισθάνθηκε να εμφιαλώνεται στην περιοχή του απ’τη Μαδρίτη.
Τοπική αξία και πολύ απαξία του φιλοξενούμενου, ο οποίος δεν έδωσε την εντύπωση,
σε καμία στιγμή, να αισθάνεται συγκλονισμένος με το πέρασμα των λεπτών. Η
απώλεια δύο βαθμών στην Αστούρια θα σήμαινε την παραχώρηση στη Barca της
ευκαιρίας να εξαρτάται και πάλι απ’τον εαυτό της στη μάχη για το πρωτάθλημα.
Φυσικά, το να πλησιάζει η Μαδρίτη στο 90ο λεπτό δεν την φοβίζει,
αλλά την παρακινεί. Είναι πλέον τόσες οι φορές που έχει πάρει βαθμούς
σκοράροντας με το νερό στον λαιμό που αισθάνεται σίγουρη ενώπιον μιας ζοφερής έκβασης.
Η τύχη είναι ότι στον Ζιντάν το νόμισμα φέρνει σχεδόν πάντα κορώνα.
Ο Morata δεν φάνηκε πολύ σ’όλον τον αγώνα, αλλά το έκανε
όταν έπρεπε, για να ισοφαρίσει. 12 γκολ στο πρωτάθλημα, τρία περισσότερα απ’τον
Μπενζεμά σε πολύ λιγότερα λεπτά. Συνεισφέρει πάντα, πάντα. Φυσιολογικό ν’αξιώνει
περισσότερη προσοχή κι αγάπη. Συνέβαινε ήδη στον Lucas Vázquez την περασμένη
σεζόν, αλλά όχι πλέον. Τον τελευταίο καιρό, ο Lucas δεν είναι καλά, δεν
ντριμπλάρει, δεν δημιουργεί κίνδυνο ούτε σκοράρει. Είναι σαν σβησμένος, κατηφής.
Η απουσία του απ’την τελική λίστα για τη Μπάγερν εξέπληξε, αλλά ήταν κατανοητή.
Ο Asensio είναι καλύτερα κι αυτό ενώ δεν έλαμψε στο Molinón. Ούτε κι ο Mariano
το έκανε, τον οποίο έβαλε ο Ζιντάν έχοντας δοκιμάσει με τον Marcelo, ο οποίος
μπήκε σ’έναν καλό Coentrao, αλλά που δεν έχει τη φρεσκάδα του Βραζιλιάνου στην
επίθεση. Ο μόνος που έλαμψε περισσότερο κι από ένα σουπερνόβα ήταν ο Isco.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
https://www.facebook.com/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BD-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-813906908747714/
